De tien favoriete faction-thrillers van Tomas Ross

Frederick Forsyth
The Day of the Jackal (1971)

Hét voorbeeld, nog steeds, hoe factie moet: geschiedenis op de spannendst mogelijke manier vertellen, niet de schrijver die de werkelijkheid naar zijn hand zet maar het omgekeerde. Nooit meer geleerd over het Frankrijk van De Gaulle, nooit een spannender roman gelezen, alles klopt, alle feiten ingebed in het verhaal over een moordaanslag op De Gaulle terwijl je weet dat De Gaulle vredig in bed is gestorven – nagelbijtend!

Ken Follett
The Key To Rebecca (1980)

Mét De dag van de Jakhals nog steeds mijn grote inspiratiebron, al heeft de fictie de overhand. Maar het decor van de woestijnoorlog in 1942 tussen de Duitsers en de Britten, de beschrijving van Caïro in die tijd, de spionagetactieken, het is allemaal briljant feitelijk beschreven in een allejezus spannend verhaal.
Hetzelfde geldt voor Follets Eye of the needle, ook al Tweede Wereldoorlog, een onuitputtelijke bron voor de factieschrijvers. Schitterende sfeertekeningen van Londen, Engeland en Schotland toen, fantastisch gebruik van bestaande en fictieve personages, hoe de Duitsers al voor die oorlog in Engeland infiltreerden en contact met Berlijn onderhielden.

James Ellroy
American Tabloid (1995)

Wijlen Martin Brill schreef al terecht ‘een duizelingwekkende mix van fictie en feiten.’ Eigenlijk deel van een trilogie over de Amerikaanse politiek en corrupte samenleving maar wel de beste van de drie: de opkomst en de ondergang van de Kennedy-clan, superieur verteld vanuit historische personen als de mysterieuze miljardair Howard Hughes, de malafide vakbondsleider Jimmy Hoffa, de schizofrene chef van de FBI J. Edgar Hoover en natuurlijk John en Bobby Kennedy. Magistrale cynische dialogen, geloofwaardig tot het laatst toe.

Philip Kerr
Hitlers’ Peace (2005)

Alles van Philip Kerr’s  Bernie Günther-romans, maar de mooiste factie van Kerr is toch Hitlers’ peace (2005), ook weer het nazi-tijdperk. Niemand die mensen als Hitler, Stalin, Churchill, Heydrich of Molotov zo levensecht neer kan zetten, Berlijn of Moskou beschrijft, historische details geeft zonder dat het een moment de geniale spanningsboog verstoort.

Thomas Wiseman
The Day Before Sunrise (1976)

Fantastisch jongleren met de feiten in de nadagen van Hitler-Duitsland en de geheime samenwerking tussen Amerikanen en top-nazi’s in Bern, Zwitserland, (Allen Dulles en Martin Bormann) om een eind te maken aan de oorlog. Schitterende authentieke personages en dialogen, bijna documentair in zijn informatie.

Jef Geeraerts
Diamant (1982)

Voorin mijn exemplaar staat ‘Voor Tomas, die weet hoe moeilijk het is!’ Geeraerts bedoelt hoe lastig het is om je research te doseren in een spannend verhaal. En Geeraerts – zonde dat hij niet meer schrijft! – was de meester van de research, de aartsvader van de Nederlandstalige factie. Zijn informatie over technische zaken zoals wapens, diamanthandel, geheime diensten, Afrika, is superieur, een meerwaarde die de spanning en de plot extra authentiek maken. Herdrukken! 

Paul Erdman
The Silver Bears (1974)

Erdman was een econoom en financieel specialist en dat zullen we weten ook. Wíllen we weten want het is fantastisch hoe hij zijn inside-informatie over banken, financiële analisten, de goudprijs, et cetera – kennis die hij door schade en schande heeft opgedaan – aan een leek duidelijk weet te maken, en dat in briljante romans steevast gebaseerd op werkelijke affaires. In The silver bears gaat het om de handel in zilver, de rol van Zwitserse bankiers, de wereldwijde fraude met niet-bestaande olietankers, prachtig verteld. Ook lezen: The last days of America (1981).

Donald Nolet
Versleuteld (2013)

Een debutant maar dat lees je er niet aan af. Twee zinderende verhaallijnen, zoals het hoort in goede factie, de eigentijdse fictie waarin de hoofdpersoon op zoek gaat naar een historisch complot, hier de nooit beantwoorde vragen rond de aanval van Japan op de Amerikaanse basis Pearl Harbor, december ’41. Simpel van opzet, en daarom razend knap hoe de feiten in een spannende plot worden gereconstrueerd.

Truman Capote
In Cold Blood (1966)

De ‘moeder’ van het genre ‘Factie’, al zou je het ook als ‘True Crime’ kunnen beschouwen. Een meesterlijke reconstructie van de moord op een boerengezin in Kansas, 1959, waarbij Capote als een research-journalist nog vóór justitie de daders had, zijn eigen speurtocht deed, betrokkenen interviewde, locaties bezocht, jaren en jaren. Fantastisch inlevingsvermogen in de twee daders, zouden we hier eens moeten doen met de zaak Marianne Vaatstra.

Jacob Vis
Prins Desi (1987)

Schitterende factie over het Suriname van Desi Bouterse direct na de bloedige staatsgreep in Paramaribo, het meesterlijke verhaal in dienst van de feiten voor zover we die weten over Desi, Brunswijk, het Jungle Commando, ‘Den Haag’ en de CIA. Een thriller die briljant vertelt over de eigentijdse geschiedenis, de manipulaties, de intriges als erfenis van de laatste resten van tropisch Nederland.