In de rubriek 'De verpakking' zoekt de redactie van Hebban bijzondere coverontwerpen bij elkaar die iets met elkaar gemeen hebben of een trend illustreren. Dit keer een aantal omslagen waarop de titelbelettering bijna in de achtergond lijkt te willen verdwijnen.
Het Geheugenwoud, Het Jaar van de Slang, Het Veilige Huis en Zeven Leugens vind ik een schoolvoorbeeld van titels die als het ware opgaan in de achtergrond. Deels door de gekozen vormgeving, deels d oor de achtergrond illustratie. Ook de rest mag er wel zijn, maar de eerstgenoemden zijn voor mij de toppers in de getoonde voorbeelden.
Dit vind ik ook echt wel een mooie trend, zo wordt de titel onderdeel van de coverafbeelding en werkt het samen om je als lezer te verleiden. Een tijd geleden hadden thrilleruitgeverijen ook steeds de gewoonte al hun flapteksten te laten eindigen in "..." Dát werd al vrij snel irritant.
Hoewel ik niet alle omslagen hierboven even geslaagd vind, vind ik het vaak wel mooi als de typografie op een of andere manier deel uitmaakt van het beeld. Of in ieder geval wordt betrokken bij het beeldverhaal van de cover. Sowieso zie je vaak wel in een oog opslag wanneer er heel goed (en creatief) over een cover is nagedacht en wanneer het eigenlijk niet meer is dan een plaatje en een tekstje.
Wil ook een paar titels van romans toevoegen: Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween van Franço Faggiani en Fantastische nacht en andere verhalen van Stefan Zweig.
Ik vind die belettering er een soort van "vuil" uitzien. Het is niet direct iets wat ik mooi vind. Misschien is het een trend op dit moment. Een grote letter door het plaatje van de cover heen vind ik ook niet mooi, het komt dan zo schreeuwerig over.