De vijf W's volgens Liesbeth van Kempen

Wie denkt Liesbeth van Kempen wel dat ze is?

"Nou, inderdaad zeg! Een manuscript opsturen naar drie uitgeverijen en er van uitgaan dat één van hen het wel goed genoeg zal vinden. Wat een kapsones! Maar ja, een redacteur van Uitgeverij De Fontein heeft het daadwerkelijk uit de slush pile op haar bureau geplukt en vanaf 25 augustus ligt Gevaarijk spel in de boekwinkel. Verder ben ik heel bescheiden, hoor, verlegen zelfs en een tikje onzeker zo nu en dan."  

Op de cover prijken de woorden vriendschap, vertrouwen en verraad. Wat betekenen deze woorden in het verhaal van Louise en Suzan?

"De basis van de relatie tussen Louise en Suzan is vriendschap. Langzaam maar zeker reiken deze gevoelens verder, gaan over in verliefdheid, een dieper houden van. Dat is voor beiden verwarrend. Want wat doe je dan? Geef je daar aan toe? Ga je over die grens? Maar vooral: kun je dan vertrouwen op je eigen gevoel? Of verraad je daarmee een jarenlange en hechte vriendschap?"  

Waarom moet de lezer Gevaarlijk spel gaan lezen?

"Vooropgesteld: de lezer moet niks. Het is geheel vrijwillig. Ik zou het lezers willen aanraden die van een vlotte schrijfstijl houden, dynamiek, spitse dialogen, een strakke spanningsboog en niet wars zijn van een vleugje humor en romantiek. Daarnaast hoop ik dat de lezer het met net zoveel plezier zal lezen als ik het geschreven heb."  

Wanneer had je het gevoel dat Gevaarlijk spel echt afgerond was?

"Natuurlijk ging ik ervan uit dat de uitgever mij de opdracht zou geven het originele manuscript danig onder handen te nemen. Dat wilde ik ook graag, en wát een geweldig leerproces is dat zeg! Pas toen had ik het gevoel écht met schrijven bezig te zijn. Show, don’t tell! Het werd een soort van mantra voor mij. Een schrijver kan niet zonder redacteur. Zij zijn voor schrijvers wat een regisseur is voor acteurs en actrices. Iemand die je uit je comfortzone trekt en net dat duwtje over de rand geeft, de goede richting uit. En je natuurlijk ook genadeloos wijst op domme fouten, overdrijving en ongeloofwaardigheden. Bij de vijfde versie van het manuscript waren we het er over eens: het was goed en zo voelde het ook."  

Met Gevaarlijk spel lever je jouw debuutthriller af bij het lezerspubliek. Welke thriller had je graag zelf geschreven?

"Hoe graag ik ook een Nederlandse titel zou willen noemen - omdat er veel goede thrillerschrijvers in Nederland zijn - toch blijf ik daarvoor in de stal van mijn eigen uitgever: Een stil geloof in engelen door R.J. Ellory. Zoals hij kan schrijven! Briljant. De sfeer die hij weet op te roepen, hoe hij in zijn personages kruipt, het verhaal en de spanningsboog met zoveel geduld en vaardigheid opbouwt. Een ware meester. Het boek was mij aanbevolen, omdat ik tot dan toe nog geen letter van Ellory had gelezen. Schande! Vanaf de eerste paar pagina’s was ik geboeid en dat gebeurt bij mij niet snel, ik ben een vrij ongeduldige lezer. Zijn manier van vertellen raakt me en houdt me vast, van begin tot eind."