De vijf W's volgens... Linda Jansma

In Verbroken is jouw hoofdpersonage een hacker die in haar bedrijf SecuryComp beveiligingslekken aan het licht probeert te brengen. Op welk moment besloot je dat Mara een hacker moest zijn en niet een ander beroep uitoefende?  

"Ik had al een hele poos een verhaal in mijn hoofd zitten waarin een terroristische aanslag zou gebeuren. Dit wilde ik eerst laten gebeuren tijdens de nucleaire Top in Den Haag, die op 24 maart 2014 plaatsvond. Het hoofdpersonage zou dan bij de beveiliging zitten en in die hoedanigheid een aanslag op het spoor komen. Maar vlak voordat ik met dit verhaal zou beginnen, verscheen er een boek, dat nagenoeg over hetzelfde ging. Ik heb het gelezen en er waren zeven punten die overeenkwamen met mijn idee, waardoor ik dus genoodzaakt was het hele verhaal op te geven. Toch bleef het onderwerp van een terroristische aanslag in Nederland aan me trekken en toen ik een advertentie zag over een bedrijf dat ethisch hackt, werd hoofdpersonage Mara geboren. Door haar een ethisch hacker te laten zijn, kon ik haar aan informatie laten komen die niet voor haar ogen bestemd was. Ideaal dus!"  

Eerder dit jaar schreef je in een blog op Hebban over de kans op een terroristische aanslag in Nederland, naar aanleiding van de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo. Waarom koos je voor de verhaallijn van de radicale groepering die in Verbroken een belangrijke rol speelt?  

"In al mijn boeken probeer ik het onderwerp, of eigenlijk de situatie waarin het hoofdpersonage zich bevindt, van twee kanten te belichten. Ik ben van mening dat iemand nooit zomaar iets doet; er moet iets van een trigger zijn. In Verbroken wilde ik laten zien dat er ook een andere kant is: de kant van de terrorist. Wat verklaart zijn/haar daden? Is er altijd wel een verklaring voor? Door Imara, de vrouwelijke leider van de terroristische cel in Nederland die de aanslag voorbereidt, te creëren had ik een mogelijkheid om haar doen en laten zo ongeveer op de voet te volgen. Ik kon de lezer laten deelnemen in wat haar overkomt wat haar tot de daden drijft die ze doet. Zoals in het nawoord al uitgelegd wordt, is die gebeurtenis op waarheid gebaseerd. Natuurlijk probeer ik niet de daden van een terroriste goed te breien, maar ik heb wel geprobeerd om de lezer te laten zien dat het westen niet altijd goeds bracht in het Midden-Oosten. Ook “onze” daden hebben een weerslag gehad op levens van gewone Islamitische mensen in (in het geval van Verbroken) Irak. Mensen die gewoon hun leven wilden leven, maar dat niet konden omdat ze meegesleurd werden in een situatie die ze niet konden voorkomen en waar ze zéker niet voor gekozen hadden."  

Wie, van de personages uit Verbroken, komt het dichtst bij jezelf?  

"Dat is een moeilijke vraag. Want a) ik ben geen hacker, ook niet ethisch, en (b) ik heb geen terroristische neigingen. Maar als ik zou moeten kiezen, dan is het Mara, zuiver vanwege het feit dat zij een eenling is. Dat ben ik ook: een einzelgänger. Ik ben het liefst thuis, waar ik kan doen en laten wat ik wil. Ik ga ook niet graag de deur uit. Natuurlijk vind ik het heel gezellig als ik eenmaal ben waar ik zijn moet, maar om ernaartoe te gaan, daar moet ik me altijd weer toe zetten."  

In jouw thrillers spelen voornamelijk vrouwen de hoofdrol, waardoor het etiket vrouwenthriller al snel opduikt wanneer er over jouw boeken wordt gesproken. Wanneer kunnen we een mannelijk hoofdpersonage verwachten in één van jouw thrillers?  

"Geen idee! Eigenlijk zijn het niet altijd alleen vrouwen die de hoofdrol spelen. In vijf van de zeven boeken is er ook een verhaallijn uit een mannelijk perspectief (Caleidoscoop/Kwetsbaar, Houvast, Schuilplaats en Vrij spel). Ik vind die afwisseling altijd erg fijn om mee te werken. Een man denkt en doet tenslotte anders dan een vrouw. Of ik een heel boek uit een mannelijk perspectief zou willen (kunnen?) schrijven, weet ik niet. Maar misschien dat het er ooit nog eens van komt."  

Wat kan de lezer in een volgende thriller van Linda Jansma verwachten?  

"Weer een heel ander verhaal van mijn vorige zeven thrillers. Want dat is waar ik altijd naar streef. Ik zou het jammer vinden als lezers na het lezen van een x-aantal van mijn boeken zeggen dat als ze er één gelezen hebben, ze allemaal gelezen hebben. In mijn nieuwste thriller wordt het verhaal verteld door twee vrouwen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Maar schijn bedriegt natuurlijk. Alles draait om een ongeluk dat een aantal jaren geleden gebeurde, maar wat het allemaal met elkaar te maken heeft, vertel ik nog niet. Het is in ieder geval niet iets wat voor de hand ligt. Maar dat is natuurlijk ook de bedoeling. De titel staat in ieder geval al vast, maar ook die houd ik nog even voor mezelf."