De vijf W's volgens... Mijke Pol

WIE denkt Mijke Pol wel dat zij is?

Op dit moment ben ik een zeer tevreden schrijver. Mijn debuutroman ligt in de winkel en de personages die ik gecreëerd heb, leiden nu in het hoofd van iedere lezer een ander leven. Dat is een merkwaardig gevoel overigens. Bijna twee jaar waren alle personen alleen van mij en van mijn redacteur bij Uitgeverij De Geus. Nu heb ik er geen controle meer over. Als ik anderen over ze hoor praten, moet dat nog een beetje wennen. De meeste lezers hebben een verschrikkelijke hekel aan de hoofdpersoon. Ze maken zich kwaad over zijn seksistische manier van leidinggeven en zijn respectloze omgang met vrouwen. En eerlijk gezegd is het ook een enorme hufter. Maar heel lang was het wel 'mijn' hufter. Ik heb hem zo gemaakt en het was heerlijk om hem in ieder hoofdstuk weer iets vreselijks te laten zeggen.

Vorig jaar januari verloor ik door bezuinigingen mijn baan als docent Cultuurgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht. Al eerder was ik door uitgeverijen gevraagd om een roman te schrijven, maar naast mijn fulltime baan lukte dat niet. Toen ik mijn vaste baan kwijtraakte, heb ik besloten het schrijven een jaar te proberen. Ik had mezelf opgelegd dat de eerste versie op 31 december helemaal af moest zijn. Als freelance journalist heb ik dat jaar allerlei artikelen in tijdschriften geschreven, zodat de huur gewoon betaald kon worden. En ondertussen schreef ik aan mijn debuutroman waarin de hoofdredacteur van RTV-nieuws vermoord wordt. Het is geen echte literaire thriller. Hoewel er spanning in zit en het voor de lezer tot het laatst onduidelijk is wie het gedaan heeft, gaat het ook vooral om de onderlinge verhoudingen. Op de redactie vieren jaloezie en afgunst hoogtij. Die emoties worden versterkt door de onderlinge mailwisselingen en sms'jes die ook allemaal afgedrukt zijn. De lezer krijgt al snel door dat er heel veel gecommuniceerd wordt, maar dat alle belangrijke zaken verzwegen blijven, zodat er onderhuids veel doorettert.

WAAROM heb je ervoor gekozen om jezelf aan Crimezone voor te stellen met een persoonlijke videoboodschap? (En hoeveel persoonlijke boodschappen heb je gemaakt?)

Ik spreek mensen graag op een persoonlijke manier aan, maar het is onmogelijk om bij iedereen op bezoek te gaan. Dankzij nieuwe media zijn daar gelukkig mooie oplossingen voor. Samen met mijn man maak ik in opdracht van instellingen en bedrijven veel filmpjes. Door een videobrief te maken, hoop ik de ontvanger net iets persoonlijker aan te spreken. In totaal hebben twaalf journalisten een videobrief ontvangen.

De benen verwijzen naar de omslag van Panty: twee benen in een netpanty. Voor de boekpresentatie heb ik vier paar benen verzameld. Wanneer ik op straat liep met een mooi plastic stel, kreeg ik heel wat opmerkingen. Wie contact zoekt met anderen moet dat zeker ook eens doen. Succes gegarandeerd.

Je debuut heb je, als ik het goed heb, voor een groot deel geschreven in een boekhandel. WAAR ga je je volgende boek schrijven?

Dat weet ik nog niet zo goed. Ik wil het wel weer op locatie schrijven, maar ik weet nog niet of het weer één plek wordt. Misschien reis ik wel door Nederland en vraag ik steeds op nieuwe plekjes onderdak. Iedere dag ben ik dan op een andere plek heel even writer in residence. Dat lijkt me wel mooi.

OVER PANTY
Kort na de jaarwisseling wordt hoofdredacteur Pieter de Wilde van RTV Nieuws vermist. Een maand eerder heeft zijn directeur onder het opwekkende motto ‘Bezuinigen doen we samen’ aangekondigd dat er ontslagen gaan vallen. De niet bij iedereen geliefde Pieter voerde in dat kader gesprekken met medewerkers. Elk van hen heeft een motief om hem naar het leven te staan. Voor de een is het overspel. Voor de ander bedrog, misbruik, verraad, chantage, afgunst of puur lijfsbehoud.