De Vrienden van Hebban #11: Katy Hurkmans
‘Ik ben Katy (34), getrouwd, mama van twee leesmonsters (een zoon van 8 en een dochter van 6). Ik woon in de Belgische grensgemeente Lommel en ik sta met veel liefde voor de klas. In het verleden volgde ik alles wat verscheen op Crimezone en ben zo haast automatisch op Hebban terechtgekomen. Ik ben een alleslezer met een lichte voorkeur voor thrillers, Sci-Fi en Fantasy, maar ik kan ook erg genieten van literaire boeken. Voor Hebban concentreer ik me vooral op jeugdliteratuur, maar ik coördineer ook leesclubs en recenseer af en toe een Engelstalig boek, thrillers en ga me ook wagen aan literatuur. Ik heb een blog (The Book Syndrome) die eigenlijk wat meer van m’n aandacht verdient en ik ben onder dezelfde naam ook actief op instagram en twitter.’
Voor mij is het beste boek allertijden:
‘Eén absolute topfavoriet kiezen is onmogelijk. Ik heb een paar boeken die helemaal bovenaan mijn lijstje staan. Zo las ik op mijn zeventiende The Picture of Dorian Gray van Oscar Wilde en daar ben ik nog altijd wild van. Het was mijn eerste kennismaking met de gothic novel en ik was meteen onder de indruk van de filosofische inslag en de gelaagdheid. Daarnaast koester ik Terugkeer naar Atlantis van Hubert Lampo, opnieuw een eerste kennismaking, dit keer met het magisch realisme. Ik las het voor een schoolopdracht en dat boek is blijven hangen. Na het een paar keer ontleend te hebben in de bibliotheek, heb ik m’n eigen exemplaar aangeschaft. Ook heb ik ongelooflijk genoten van De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón, Ontworteld van Naomi Novik en Leven na Hailey van Jonathan Tropper. Allemaal boeken uit een ander genre, maar de verhalen raakten de juiste snaar. Harry Potter is dan weer mijn guilty pleasure, die reeks heb ik verslonden en de eerste boeken probeer ik nu te slijten aan mijn zoon.’
Ik hecht totaal geen waarde aan dit boek:
‘Ik verslind vrijwel alles wat ik in handen krijg, maar een sportbiografie zal ik toch links laten liggen, net zoals biografieën van beroemdheden trouwens. Dat soort boeken is gewoonweg niet aan mij besteed.’
Naar dit boek kijk ik enorm uit:
‘Op dit moment heb ik Mythos van Stephen Fry, De Grotteling van Benji Davies en Blackwell van Kevin Valgaeren op mijn lijstje staan. Ze zijn al verschenen, maar ik mag ze van mezelf pas aanschaffen als ik de stapel met nog te lezen boeken wat kleiner heb gemaakt. Verder kijk ik uit naar Tijden van vuur van Kate Mosse, de historische setting in Carcassonne spreekt me aan, en uiteraard Zilvergaren van Naomi Novik. De Engelstalige versie lonkt, maar ik ga mezelf dwingen te wachten op de Nederlandse vertaling die in september verschijnt.’
Als ik voor een maand naar een onbewoond eiland zou gaan en ik mocht maar één boek meenemen, dan nam ik dit boek mee:
‘Zwerm van Peter Verhelst. Ik heb al erg veel van zijn boeken gelezen en ik houd van de beeldende, poëtische stijl die hij gebruikt. Zwerm trekt me daardoor aan, maar schrikt me tegelijkertijd ook af. Ik vind de boeken van Verhelst immers altijd behoorlijk intens. Je moet er de tijd voor nemen. Een onbewoond eiland lijkt me in dat opzicht ideaal en op een maand moet ik een klepper van meer dan 600 bladzijden wel op m’n gemak kunnen uitlezen, misschien lees ik het dan om het boek tot z’n recht te laten komen zelfs een paar keer.’
Mijn boekenkast is ingedeeld op:
‘De boeken die ik gelezen heb, zijn ingedeeld op alfabet en op genre. Daarnaast zijn er een aantal schappen die de boeken bevatten die ik nog wil lezen en die staan gewoon door elkaar. Daar trek ik dan willekeurig een boek uit, afhankelijk van waar ik op dat moment zin in heb. Daarnaast liggen er op een aantal plekken in huis kleine stapeltjes boeken, dat zijn kinderboeken die om een recensie vragen, maar die ik eerst lees met mijn leesmonsters en daarna pas beoordeel en het zijn boeken waar ik een keertje aan begonnen ben en die ik om de één of andere reden niet in één keer uitgelezen kreeg. Er zit geen echte structuur in, maar daar lees ik dan af en toe een stukje in verder.’
Dit boek geef ik vaak cadeau:
‘Ik geef eigenlijk niet zo vaak boeken cadeau en als ik er eentje cadeau geef hangt dat helemaal van de voorkeur van de persoon in kwestie af. Mensen vragen wel vaak wat ik zou aanraden. Voor kinderen wijs ik dan op de reeks rond Merel Jansen van Will Mabbitt en op de prentenboeken van Benji Davis, maar bijvoorbeeld ook op De Laatste Reis van de Ballerinus van Arienne Bolt, want daar heb ik zelf hard van genoten. Pas heb ik een vriendin nog Lief van je van Roanne van Voorst aangeraden en een Een jihad van liefde van Mohamed El Bachiri. Beide boeken maakten meer indruk dan verwacht. Wanneer het gaat over thrillers dan ga ik voor Preston & Child, Mo Hayder en Karin Slaughter. Niet elk boek van deze auteurs vond ik even fantastisch, maar hun series in z’n geheel wel. Verder heb ik een boontje voor de 'Magycker'-serie van Adrian Stone (waar blijft dat volgende boek?) en de reeks 'De Wrekers' van Brandon Sanderson.’
Het eerste boek dat ik helemaal zelf las was:
‘Ik weet niet meer precies welk boek ik als eerste helemaal zelf las. Ik weet nog dat het een groene omslag had en dat het zo’n typisch boek met korte verhaaltjes voor beginnende lezers was. Het had een hond die Fik heette en dat is verreweg alles wat ik me nog herinner. Ik bewaar wel duidelijke herinneringen aan twee grote verhalenboeken waar ik eerst door mijn moeder uit voorgelezen werd en die ik daarna zelf helemaal heb stukgelezen. Ik heb ze nog, maar de kaft en het voorblad ontbreken bij allebei. Ze worden nu samengehouden door groene plakband op de rug. Uit nostalgie heb ik recent mijn Lotje-reeks van Jaap ter Haar vervolledigd. Mijn moeder had er vroeger vijf, die heb ik van haar gekregen en heel vaak gelezen. Via een paar antiquaraten heb ik de rest opgespoord en gekocht. Misschien kan ik ze binnenkort samen met m’n dochter nog eens lezen.’
Dit boek verdient echt een Nederlandse vertaling:
‘Pas rondde ik de leesclub af van The Blinds. Hierin staat een afgesloten gemeenschap centraal waarin bij wijze van experiment allemaal criminelen verblijven die zich niets meer herinneren van de daden die ze begingen. Wanneer er een moord gepleegd wordt, kom je als lezer steeds opnieuw voor verrassingen te staan. Ik vond het een origineel verhaal met een duistere ondertoon en een bijzondere westernsfeer, een boek dat het in een Nederlandse vertaling zeker goed zou doen.’
Het slechtste boek dat ik ooit las is:
‘Waarschijnlijk word ik hiervoor verketterd, maar Het verlangen van Hugo Claus staat met stip op één. Het bestaat slechts uit een zestigtal pagina’s, maar ik kan me geen ander boek herinneren waar ik me zo doorheen heb moeten worstelen. Het is één van de enige boeken die ik ooit uit frustratie door de kamer gesmeten heb. Ik vond het een verschrikking: saai, vlak en langdradig. Later heb ik nog wel andere dingen gelezen van hem, die kon ik beter smaken, maar een fan zal ik nooit echt worden.’
Zo zorg ik ervoor dat lezen leuk blijft:
‘Ik zorg voor afwisseling in wat ik lees. Dat vind ik belangrijk, omdat ik heb gemerkt dat het me begint te vervelen als ik veel boeken in hetzelfde genre na elkaar lees. Ook doe ik graag iets met wat ik gelezen heb, meestal in de vorm van een recensie. Verder neem ik geregeld deel aan de online leesclubs op Hebban. De vragen in de clubs vind ik leuk, omdat je dan toch wat langer met het boek bezig kan zijn en er meer over nadenkt. Verder spendeer ik wat tijd op Instagram, Twitter en bepaalde blogs en groepen om te ontdekken wat er leeft in boekenland. Daar haal ik leuke tips vandaan en wissel gedachten uit met andere lezers. Die interactie vind ik fijn, je komt als lezer een beetje van je eiland af. Anderzijds geniet ik er gewoon van om lekker, met een kopje thee erbij, te verdwijnen in de fictieve wereld van het boek dat ik lees en de realiteit even helemaal aan me voorbij te laten gaan.’
Volgende week:
‘Ik nomineer Eveline. Ik kom haar geregeld tegen bij een leesclub en haar enthousiasme valt me elke keer op. Eveline is het soort deelnemer waar je zowel als coördinator als mededeelnemer blij van wordt. Dat ik haar vaker tegenkom betekent ook dat we graag dezelfde genres lezen, al zie ik op haar boekenplank dat we toch voor andere boeken kiezen en dat gegeven maakt me benieuwd naar haar antwoorden op de vragen in deze rubriek.’
