De Vrienden van Hebban #21: Gerrie van den Berg
‘Ik ben Gerrie van den Berg en ik ben 48 jaar. Ik woon in Sint Maartensdijk op het Zeeuwse Eiland Tholen. Ik ben getrouwd en ik heb twee zonen van 18 en 16. Ga ik hier op de dijk staan, dan kan ik de havenkranen van Antwerpen zien. We zijn dus regelmatig in Antwerpen te vinden voor een film of concert.
Ik ben Business Intelligent Consultant voor een Rotterdams bedrijf en ik werk momenteel vier dagen in Amsterdam. Dat rij ik niet elke dag, ik slaap daar drie nachten. Dus veel tijd om te lezen. Ik lees veel thrillers en dan bijvoorkeur literaire thrillers. Maar ik wijk regelmatig van mijn genre af.’
Voor mij is het beste boek allertijden:
‘Mijn eerste gedachte is de ‘Millenium’-trilogie van Stieg Larsson, maar dat zijn er drie. Laat ik iets origineels verzinnen. Dan ga ik voor Leven of dood van Michael Robotham. Drie verhalen in één boek. En met één zin trigger je bijna iedereen. Een dag voor zijn vrijlating, na tien jaar gevangenisstraf, ontsnapt hij.’
Ik zou de volgende auteur weleens willen ontmoeten:
‘Ik ben niet iemand die behoefte heeft om auteurs te ontmoeten. Hoewel, vorig jaar verbaasde ik mezelf. Want ondanks dat ik onverwachts ‘s ochtends naar Amsterdam moest, deed ik heel veel moeite om Deon Meyer te ontmoeten in Middelharnis.
Als ik iemand zou willen ontmoeten is het Roger John Ellory. Ellory heeft namelijk eens zijn eigen boekrecensies geschreven. En wat ik wil zeggen tegen hem is dat als er één iemand dat niet nodig heeft, is hij het wel. Wat kan die man boeken schrijven!’
Zo ziet mijn ideale leesdag eruit:
‘Mijn ideale leesdag is een heerlijke zomerdag in de schaduw en dan lekker heel de dag lezen. Zwembad in de buurt om lekker even een duik te nemen. En is ik dan heerlijk ben opgefrist weer snel verder te lezen. En net voor je verder gaat, denken: morgen ga ik aan dat boek beginnen en overmorgen aan dat boek en dat er nog veel van deze dagen gaan volgen.’
Naar dit boek kijk ik enorm uit:
‘Ik kijk enorm uit naar De binnenste cirkel van David Hewson. Eindelijk weer een Nic Costa! In 2009 kwam ik toevallig in aanraking met David Hewsons Nic Costa. Sindsdien al zijn boeken gelezen en ik ben nu bezig om de boeken, die niet meer verkrijgbaar zijn in het Nederlands, in het Engels te lezen.’
Als ik voor een maand naar een onbewoond eiland zou gaan en ik mocht maar één boek meenemen, dan nam ik dit boek mee:
‘Maar één boek? Dat is minder dan een dag lezen. Ok, ik weet een oplossing: geef mij dan de omnibus van alle boeken van ‘Games of Thrones’ mee in het Engels en een schrift en een pen. George R.R. Martin geeft je zoveel karakters mee, dat ik zo de draad kwijt ben. Het schrift en pen heb ik nodig om aantekeningen te maken. In het Engels is een extra vertragingstechniek. En dan hou ik het een maand vol en heb ik al deze boeken gelezen.’
Mijn boekenkast is ingedeeld op:
‘Waar nog een plekje is. De boeken staan vaak twee dik. En op de boeken liggen ook weer boeken. Wel probeer ik boeken van dezelfde auteur bij elkaar te houden. Het is dus een chaos.’
Dit boek geef ik vaak cadeau:
‘Ik geef weleens boeken cadeau, maar op een andere manier dan misschien in deze vraag bedoeld is. In mijn omgeving krijg ik altijd te horen ‘te druk’, ‘geen tijd’, etc. Hoewel ik momenteel een erg drukke opdracht heb, waar ik soms 60 uur per week aan werk, lukt het mij toch om 200 boeken te lezen. Dus ik heb de taak op me genomen om mensen aan te sporen om weer te gaan lezen. En dat doe ik door ze te adviseren wat een passend en leuk boek voor deze persoon is. En soms krijg ik gratis boeken via een nieuwsbrief of actie bij een tankstation en geef ik die weg. En ik heb toch best veel collega’s weer aan het lezen gekregen.’
Dit boek zouden ze echt moeten verfilmen:
‘Eigenlijk zouden boeken niet moeten worden verfilmd, want het boek is altijd beter dan de film. Ik ben ook voor vrijheid, dus dan toch maar toestaan. Het boek dat dan moet worden verfilmd is Koorts van Deon Meyer. Zeer goed verhaal en ook de omgeving waar het boek afspeelt is heel filmisch.’
Het slechtste boek dat ik ooit las is:
‘Het boek met de laagste waardering is Als ik de liefde niet heb van Eva van Esch. Gemiddelde rating 2,1. Wat een waardeloos boek. Het was een krijgertje en ik weet echt niet waar het boek overging.’
Zo zorg ik ervoor dat lezen leuk blijft:
‘Afwisseling is voor mij de truc om het lezen leuk te maken. Afwisseling in schrijver, land, genre of subgenre. Ik ben ook vaak met meerdere boeken tegelijkertijd bezig. Drie boeken is een beetje de max. Ebook is de basis. Luisterboeken is voor het woon-werkverkeer en als ik zondag ‘s ochtends ga wandelen met de hond. Heb ik een studieboek, non-fictie, of echt boek, dan is dat de derde groep. Een echt boek lees ik niet in bed in verband met het licht en dat vindt mijn vrouw niet fijn. (Kan uiteraard wel in Amsterdam). De studieboeken of sommige non-fictie boeken lees ik vaak elke dag een of een paar hoofdstukken. Het laatste middel is doelen stellen.’
Volgende week:
‘Ik nomineer Nathalie B. Nathalie kom ik vaak tegen op Hebban. Vorig jaar leidde zij de leesclub van Stefan Ahnhems boek 18 graden onder nul. Haar begeleiding heeft indruk gemaakt. Het werd echt een discussie in plaats van gewoon vragen beantwoorden. Nathalie kom ik vaak in reacties op artikelen tegen. En ze heeft haar eigen blog. Oh ja, ze leest de meeste thrillers in het Zweeds. Ik ben benieuwd hoe dat is ontstaan.’
