De Vrienden van Hebban #23: Wilma Veltkamp
‘Wat een eer, Nathalie, om mij te vragen. Mijn naam is Wilma en ik woon in Borne, ben bijna 60, gehuwd, twee uitwonende kinderen en sinds vier jaar niet meer betaald werkzaam. Actief in vrijwilligerswerk bij de Zonnebloem. We gaan ook graag met de camper op stap en pakken dan vaak een aantal geocaches. Sinds ik luisterboeken heb ontdekt maak ik ook weer tijd vrij voor puzzelen. Twee vliegen in een klap. Ik lees al vanaf dat ik in de gaten kreeg dat letters, woorden, zinnen en boeken konden worden. Begonnen uiteraard met jeugdboeken, historische romans, streekromans. Mijn favoriete genre is de thriller. Door Hebban maak ik uitstapjes naar literatuur en feelgood. En door de meerdere leesclubs waar ik aan meedeed, onder andere Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili, haal ik meer uit boeken dan voorheen.’
Voor mij is het beste boek allertijden:
‘Er zijn zoveel boeken die indruk op me gemaakt hebben. Dat bleek maar weer eens toen ik mijn favoriete 25 boeken probeerde aan te geven. In mijn jonge jaren maakte Het verre paradijs van M.M. Kaye een onuitwisbare indruk op me, dit is een boek dat ik af en toe herlees, maar ook de Tilly Trotter-trilogie van Catherine Cookson is en blijft favoriet. Begin dit jaar las ik Een klein leven van Hanya Yanagijhara en daar moest ik zelfs een traantje weg pinken. En als je dan bedenkt dat de thriller mijn favoriet is en deze dat zeker niet zijn. Wat dat genre betreft kan ik ook niet kiezen tussen Ik ben Pelgrim van Terry Hayes of Tijden van duisternis van Tony Schumacher. Nee, het beste boek aller tijden kan ik niet noemen.’
Ik zou de volgende auteur weleens willen ontmoeten:
‘Mo Hayder. Heb al zo vaak boeken van haar voorbij zien komen en had tot een maand geleden nooit iets van haar gelezen. Nu ik Vogelman en De behandeling gelezen heb en de volgende delen op mijn e-reader gezet heb, wil ik graag weten hoe ze aan haar inspiratie komt.’
Zo ziet mijn ideale leesdag eruit:
‘Een boek of twee, drie uit een serie op mijn e-reader zetten, man de deur uit, in mijn luie stoel, drinken onder handbereik, iets te snoepen erbij en dan is mijn dag zo voorbij.’
Ik hecht totaal geen waarde aan dit boek:
‘Ik hecht niet aan boeken. Ben vele malen verhuisd en steeds vaker bleven de boeken in de verhuisdozen zitten. Nu ben ik klein behuisd en heb er geen plaats meer voor. Na het lezen gaan ze naar familie of vriendinnen of ik stop ze in de ruilbibliotheek. Als het even kan lees ik op de e-reader, dat komt omdat ik een boek niet zo goed kan vasthouden, deze is me al gauw te zwaar. Toch liggen mijn twee favorieten in mijn nachtkastje, daar kan ik nog geen afscheid van nemen.’
Als ik voor een maand naar een onbewoond eiland zou gaan en ik mocht maar één boek meenemen, dan nam ik dit boek mee:
‘Haha, grapje zeker. Als ik in een leesflow zit, lees ik een boek per dag. Dan ga ik maar niet naar een onbewoond eiland. Maar serieus, ik neem dan de ‘Century’-trilogie van Ken Follett mee.’
Mijn boekenkast is ingedeeld op:
‘Niet gelezen boeken. Er staan nog ongeveer 25 boeken in mijn kast die ik nog niet gelezen heb, de rest staat op de computer op alfabet en daarmee vul ik mijn e-reader.’
Dit boek geef ik vaak cadeau:
‘Alle papieren boeken die ik gelezen heb geef ik weg, maar echt als cadeau voor een speciale gelegenheid niet.’
Het eerste boek dat ik helemaal zelf las was:
‘Een sprookjesboek van de gebroeders Grimm.’
Het slechtste boek dat ik ooit las is:
‘Ja, daar komt ‘ie weer: Vijftig tinten grijs, deze is al vaker genoemd. Broeders van de zesde dag is ook zo’n boek dat ervoor zorgt dat ik die schrijver verder links laat liggen.’
Zo zorg ik ervoor dat lezen leuk blijft:
‘Me houden aan mijn favoriete genre, met af en toe uitstapjes naar literatuur. Aan hypes doe ik niet mee, ben afwachtend en afhankelijk van de hoeveelheid sterren en recensies besluit ik om een boek wel of niet te lezen. Leesclubs houden me scherp, ik lees een boek dan toch aandachtiger. Lezen doe ik voor mijn plezier, verplichte kost houd ik niet van.’
