De vrienden van Hebban #4: Tea van Lierop
‘Zo’n uitnodiging krijg je niet elke dag! Voor wie nog helemaal niets van mij weet: ik ben Tea, 65 en woon in West-Friesland met m’n echtgenoot. Hij leest minder, maar zo af en toe neemt hij een tip van me aan, vind ik leuk. Mijn beroep was anesthesieverpleegkundige, met dit vak kun je vrij eenvoudig in het buitenland werken en ik heb onder andere met veel plezier 4,5 jaar in Zwitserland gewerkt. Lezen doe ik vanaf het moment dat ik het kon, het was een bewuste ontdekking. Inmiddels legde ik het hele traject af van W.G van der Hulst naar James Joyce om maar eens wat te noemen. Buiten boeken heb ik ook nog een leven: wandelen, strand, duinen, stad en musea bezoeken en series kijken.’
Voor mij is het beste boek allertijden:
‘Dat zou weleens De Toverberg van Thomas Mann (1875-1955) kunnen zijn of worden. Het is een momentopname, boeken hebben bij mij de neiging door te werken. Soms komt er waardering bij, een andere keer wordt de beoordeling wat minder. Maar in De Toverberg zitten veel elementen die ik waardeer, allereerst de meesterlijke schrijfstijl. Mann kan geweldig beeldend schrijven, het interessante is dat hij ook altijd autobiografische elementen gebruikt. Daarbij leefde hij in een tijd dat er in Europa heel veel gebeurde, de politieke veranderingen verwerkte hij ook in zijn boeken waardoor het mooie tijdsbeelden zijn geworden. Maar ik zeg er wel bij dat er voor mij veel meer boeken aan de absolute top staan: het hele oeuvre van Haruki Murakami, Kafka aan het strand en De jacht op het verloren schaap om er twee titels uit te lichten. Van de klassiekers noem ik De goddelijke komedie van Dante omdat hierin zoveel samenkomt: religie, historie, mythologie en politiek.’
Ik zou de volgende auteur weleens willen ontmoeten:
‘Dit kan niet meer, want Simone de Beauvoir is in 1986 overleden. Met haar had ik in de bergen willen wandelen, het liefst terug in de tijd, zoals zij de wandelingen in de bergen rondom Marseille beschreef in De bloei van het leven. Geweldige vrouw en voor mij een rolmodel toen ik achter in de twintig was.’
Zo ziet mijn ideale leesdag eruit:
‘Geen afspraken om te beginnen, er gaat niets boven een maagdelijke dag. Een leesdag is voor mij ook meteen een schrijfdag, die twee horen bij elkaar. Van een aantal gelezen boeken maak ik een recensie voor de recensieblogspot die ik met twee boekenvriendinnen (ook Hebbanisten) met veel plezier beheer. De resterende vrije leestijd vul ik op met lezen. Ik lees nooit in één boek, maar meestal in drie boeken tegelijk: non-fictie, een klassieker en een modernere. Ik hoef er niet bij te zeggen dat Hebban ook heel wat tijd vraagt, eist. Leesclubs en het klassieker-genootschap zijn zomaar een paar voorbeelden en niet te vergeten de leesclubs waaraan ik met een eigen exemplaar meedoe, die vergen de nodige aandacht, vooral wanneer je jezelf aanbiedt als medebeheerder.’
Ik hecht totaal geen waarde aan dit boek:
‘Wanneer een boek alleen maar een verhaal is en er helemaal niets te raden of te ontdekken valt is het geen boek voor mij, dan lijkt het op alleen maar consumeren en daarmee verveel ik me na een paar minuten al. Om dat te voorkomen kies ik heel zorgvuldig welk boek een beroep mag doen op mijn tijd.’
Naar dit boek kijk ik enorm uit:
'Dit is een beetje achterhaald, want ik ben al begonnen in De brug der dromen van Junichirô Tanizaki. Van deze Japanse schrijver las ik een tijdje geleden Stille sneeuwval en dat was een heel grote verrassing. Een bijzondere kijk op Japan, fijne auteur!
Als ik voor een maand naar een onbewoond eiland zou gaan en ik mocht maar één boek meenemen, dan nam ik dit boek mee:
‘Steinz – Gids voor de wereldliteratuur. Ik hoop hierin veel inspiratie op te doen over wat vooral wel te lezen en wat niet.’
Mijn boekenkast is ingedeeld op:
‘Land. Ik ben niet helemaal tevreden over mijn boekenkast. Omdat ik heel vaak verhuisd ben en dacht op ebooks over te gaan heb ik te weinig plek gereserveerd om een eindeloos grote verzameling boeken in het zicht op te stellen. Dus behelp ik me, er zijn ergere dingen. De boeken die ik gelezen heb met een Hebban Leesclub staan wel in het zicht, bij elkaar, omdat daar een belevenis aan vast zit. Ook de boeken van James Joyce en De goddelijke komedie van Dante staan met bijbehorende literatuur bij elkaar.’
Dit boek verdient echt een Nederlandse vertaling:
‘Circe van Madeline Miller. Het boek komt in april pas uit, maar wordt (nog) niet vertaald, ik heb het de uitgever gevraagd. Van dit boek was een tijdje geleden een leesclub, ik durfde me niet in te schrijven omdat ik niet wist of ik het Engels zou trekken. Van deze schrijfster las ik pasgeleden Een lied voor Achilles en dat vind ik een geweldig boek. De auteur heeft er tien jaar over gedaan om het boek te schrijven. Het gaat over de Trojaanse oorlog en ze heeft Achilles en Patroclus zo goed weten te beschrijven, zo menselijk, dat ik Circe ook heel graag wil lezen. Toch maar proberen in het Engels.’
'Alleen daar zag ik Achilles. Hij bracht zijn dagen anders door, prinselijker. Ze waren gevuld met verplichtingen waar wij buiten stonden. Maar hij at altijd met ons, steeds aan een andere tafel. Zijn schoonheid was in de enorme zaal als een vlam, helder en levendig, waar ik tegen wil en dank steeds naar keek. Zijn mond was een volslanke boog, zijn neus een aristocratische pijl. Als hij zat, raakten zijn ledematen niet in een kluwen verwikkeld, zoals die van mij, maar ze arrangeerden zich met een perfecte élégance, alsof hij model zat voor een beeldhouwer. Zijn opmerkelijkste eigenschap was dat hij niet de hele tijd mooi zat te wezen. Hij nam geen poses aan en trok geen pruillipjes, zoals veel knappe kinderen.' (passage uit Een lied voor Achilles van Madeline Miller)
'PS. Van dit boek begint binnenkort een leesclub met eigen exemplaar, maakt niet uit of je het in het Engels of in het Nederlands leest.’
Het slechtste boek dat ik ooit las is:
‘Kan ik me niet herinneren. Ik zoek de boeken uit op gevoel en tips van mensen die ik ken en waarvan ik weet dat het betrouwbaar advies is. Een boek dat dan tegenvalt heeft meestal toch wel iets waardoor het evengoed een bepaalde waarde heeft. Ik leg weleens een boek weg omdat het niets voor me is. Ik kom niet door In de ban van de ring van Tolkien, maar dat ligt aan mij: we matchen niet. En het is ook al een jaar of vijfentwintig geleden dat ik het las (De hobbit lukte wel), dus misschien zou het nu wel door te komen zijn, maar ik ga er geen tijd meer in steken.’
Zo zorg ik ervoor dat lezen leuk blijft:
‘Altijd eigen baas blijven, geen verplichtingen op je nemen waardoor je in de stress kunt raken. Realistisch plannen en boekengenres afwisselen. Samen lezen stimuleert ook enorm, delen van tips en leeservaringen zorgen ervoor dat je eens over je eigen grens heengaat.’
Volgende week:
'Als volgende kandidaat nomineer ik Dorien. Ik heb haar meegemaakt in leesclubs en vind haar een leuk type lezer en denk dat ze veel te vertellen heeft. Interessante vrouw, belezen en een goede observatrice.'
