De zomer in sterren

Pijnlijk goed  

Pijn van Zeruya Shalev 

Zeruya Shalev uit Israël schreef tot op heden meerdere bestsellers en als we de recensenten moeten geloven is ook haar nieuwste weer een toproman. In het verhaal maken we kennis met Iris, die een zelfmoordaanslag overleeft. Tien jaar later is ze de pijn nog niet te boven, maar dan ontmoet ze haar vroegere jeugdliefde. Kan hij haar wonden helen, en verlaat ze voor hem haar eigen gezin? Shalev overleefde zelf een terreuraanslag, en beschrijft emoties vanuit haar eigen ervaring.  

Inge Deutekom is onder de indruk en schrijft: ‘Zeruya Shalev maakt existentiële ervaringen herkenbaar en beschrijft zowel beeldend als meeslepend de relaties tussen de hoofdpersoon en haar dochter, haar man, haar minnaar, maar ook haar aftakelende moeder. Het is emotioneel zonder sentimenteel te worden, diepgaand en subtiel onder woorden gebracht.’  

Volgens de Volkskrant, die de roman vier sterren waard vond, lijkt Pijn in eerste instantie vooral een verhaal over ontwikkeling en familie, maar ‘valt het nauwelijks los te zien van het verhaal van het hedendaagse Israël met zijn kolkende, stomende samenleving vol energie, pijn en twijfel. Hoe dan ook zijn het vooral de precisie van Shalevs taal en de complexe emoties, die origineel worden ontleed, die deze roman overtuigend maken.’   

Verse versjes  

Olijven moet je leren lezen van Ellen Deckwitz   

Bijzonder genoeg kregen deze zomer twee bundels vol poëzie de volle waardering van vijf sterren. De eerste daarvan komt van de hand van Ellen Deckwitz. Nederlanders en Vlamingen hebben nooit goed geleerd hoe ze gedichten moeten lezen, vindt Deckwitz en dus helpt ze hen een handje met haar nieuwste uitgave. Olijven moet je leren lezen is volgens Hebban-recensent Ellen IJzerman de perfecte keuze om poëzie mee te ontdekken. ‘Olijven moet je leren lezen is een geweldige, vermakelijke en daardoor zeer besmettelijke cursus Genieten van Poëzie, die je helpt uit te vinden of en zo ja, van welke dichters je (nu) houdt.’  

Volgens Tzum verlaagt Deckwitz met haar gids de drempel tot poëzie en ‘wie eenmaal weet hoe je gedichten moet verorberen, zal daarna van geen ophouden meer weten. Bijna net zoals met olijven dus. Olijven moet je leren lezen inspireert en prikkelt en zal menig lezer naar de boekhandel of bibliotheek doen snellen om al dat moois tot zich te kunnen nemen.’ 

Regentonvariaties van Jan Wagner  

Na het lezen van Deckwitz kun je meteen door met Regentonvariaties van Jan Wagner. ‘Onvergetelijk’ noemt Hebban-recensent Ellen IJzerman de poëzie van de man die als eerste dichter ooit de belangrijke Preis der Leipziger Buchmesse won. ‘Het leven aanschouwen en overpeinzen door observaties van, in dit geval, een banale regenton is precies wat de poëzie van Wagner onvergetelijk maakt. Het is aan de eenvoudig ogende, maar krachtige vertaling van Ria van Hengel te danken dat wij in Nederland van deze poëtische alledaagsheid kunnen meegenieten.’  

Ook de Volkskrant vond de bundel vijf sterren waard. Volgens het dagblad speelt Wagner virtuoos met vorm en klank en viert hij daarmee de natuur én de taal ‘met woorden als 'zevenblad, sluipgeer, vlier en tulpenstralen'.’    

Jeugdige liefde  

Eilanddagen van Gideon Samson 

Ook onder de jeugdliteratuur bevinden zich weleens pareltjes. Daarvan is Eilanddagen er een, vindt onze 15-jarige recensente Rosalien Manderscheid. Auteur Gideon Samson neemt zijn jonge publiek serieus, vindt ook de Volkskrant (die eveneens vijf sterren gaf). De kunst die hij flikt, aldus de krant, ‘is het direct aanspreken van de lezer. Jakob is geen derde persoon, jij bent Jakob.’  

Maar Rosalien ontdekt naast het gekozen perspectief nog een bijzondere kant aan het boek: ‘Er is nog een verfrissend perspectief aan dit boek: de kinderliefde. We hebben het hier niet over een kind dat hopeloos verliefd raakt omdat de schrijver dat wel een spannend onderwerp lijkt voor andere kinderen. We hebben het hier niet over een volwassene die tegen kinderen zegt: ‘Kijk, dit is liefde!’ Nee, we hebben het over het kind zelf, dat voorzichtig zijn eerste stapjes zet op de verliefde weg en het uitvinden van zijn seksualiteit en jou laat meekijken. Pure liefde, kinderliefde, niet ingewikkelder maar ook niet simpeler dan het is.’   

Wellustig  

De Romanovs van Simon Sebag Montefiore 

Dat recensenten het niet altijd met elkaar eens zijn blijkt uit de verschillende reacties op het boek De Romanovs van Simon Sebag Montefiore. Hebban-recensent Jeanette van de Lindt is razend enthousiast over het lijvige werk: ‘Niet alleen is het boek het resultaat van zeer diep graven in de geschiedenis, maar ook munt het uit door een briljante manier van vertellen die bijna proza genoemd kan worden. Montefiore slaagt erin om de lezer met een nieuwe en frisse blik te laten kijken naar de veelal als romantisch en bijna heilig afgeschilderde Romanovs. De werkelijkheid is wezenlijk anders en de schrijver schetst deze werkelijkheid met een open blik en vooral veel psychologisch inzicht in de geschiedenis.’  

NRC Handelsblad geeft het boek daarentegen slechts twee sterren. Zo schrijft Michel Krielaars o.a. ‘geschiedschrijving als Britse kostschoolhumor dus, met een voorkeur voor seks in vele variaties’, ‘de Romanovs haalt het niveau van Sebag Montefiores tweedelige Stalin-biografie en zijn bekroonde Catherine the Great & Potemkin bij lange na niet’, en ‘de overdreven potpourri van wellust en bloeddorst had Sebag Montefiore dan ook beter achterwege kunnen laten.’ 

Achter de tralies schijnt de zon van Frank de Bruyn 

Ook op Hebban was het niet alleen rozengeur en maneschijn. Zo was recensente Renate Kerkhofs helemaal niet te spreken over Achter de tralies schijnt de zon van oud-gigolo Frank de Bruyn. ‘Het relaas van een Nederlander die onschuldig in een Italiaanse cel belandt voor drugsmokkel staat garant voor een spannend verhaal. En dat had het ook kunnen zijn’, aldus Kerkhofs. Toch laat vooral de uitwerking te wensen over: ‘Jammer dat de motivatie in mindere mate aanwezig bleek te zijn om van het boek aangenaam leesbare literatuur te maken. Een boek schrijven is net iets meer dan een verhaal vertellen.’   

Zeik en het lijk op de dijk van Herman Brusselmans 

‘Herman Brusselmans (1957) publiceerde reeds bijna zeventig romans. Hij wordt zowel verguisd als verafgood. Hij is een zeer belangrijk schrijver,’ zo wordt op de achterflap van zijn boek al vermeld. Duidelijk is dat recensent Raymond Rombout tot de eerste categorie lezers behoort. Hij gaf de thriller Zeik en het lijk op de dijk een enkele ster. Hij schrijft sarcastisch: ‘Kortom: dit Zeik-avontuur heeft echt alles om te bekoren. Mooie mensen die voortdurend met elkaar spelen. Karakters die vooral in de diepte werken, zo diep mogelijk. Spanning die ten top wordt gevoerd. Schimpscheuten over Nederlanders en hun gebrekkig taalgebruik. Inspirerende taalvondsten over vunzige gedachten, gedegen research over 1961, het jaar waarin het verhaal zich afspeelt, verhaal waar je overigens vruchteloos zult naar zoeken.’    

Ga naar de volgende pagina voor een volledig overzicht van alle toprecensies van deze zomer.