Deze 6 debuutromans mag je dit jaar niet missen volgens de Hebban recensenten!

Zwarte bladzijde van Winnie M. Li

Als Winnie M. Li tijdens een vakantie in Belfast een hike maakt in een national park, wordt ze op klaarlichte dag verkracht. De dader is pas vijftien jaar. Li's leven breekt in tweeën, de periode voor de verkrachting en de periode erna. Geeft ze op of overleeft ze? Klaagt ze de dader aan of blijft ze slachtoffer? Zowel de hulpverlening, het rechtssysteem als de politie heeft geen idee wat ze met de zaak aan moeten, zeker niet als de zeer jonge dader onschuldig pleit. Winnie ervaart dat er op verkrachting nog steeds een maatschappelijk taboe rust. In Zwarte bladzijde tekende Winnie M. Li, die in 2008 daadwerkelijk werd verkracht, haar verhaal op. Deels waargebeurd, deels gefictionaliseerd. Een verhaal over de zwarte bladzijde in twee levens. Tegenwoordig is de schrijfster een veelgevraagde spreker voor slachtoffers van seksueel geweld, en een van de belangrijkste stemmen van de hedendaagse vrouwelijke intelligentsia. Winnie M. Li geeft met haar debuut een 'andere kijk op een aangrijpend verhaal', schrijft recensent Evy De Brabander. 'Dit boek is meer dan de memoires van iemand die aangerand is. Het is een verhaal met twee kanten. Het is een kritiek op de maatschappij, want hoe ontstaat een ‘misdadiger’? Is het milieu en de omgeving van een jongere in sommige gevallen niet allesbepalend voor de ontwikkeling? Wat als iemand nooit een goed voorbeeld heeft gehad? Deze vragen zijn tussen de regels in dit boek te vinden en het is knap dat Winnie M. Li haar eigen verhaal op die manier probeert om te zetten tot een voorbeeld.' Meer...

Klein land van Gaël Faye 

Het debuut dat recensent Helena van Dijk dit jaar van haar sokken blies is Klein land van de Frans-Rwandese hiphopartiest Gaël Faye. Dit verhaal is gebaseerd op Faye's eigen jeugd en speelt zich af in 1992. De dan tienjarige Gabriel woont met zijn Franse vader, Rwandese moeder en zusje Ana in een van de betere expatbuurten van Burundi. Gabriels gelukkige jeugd wordt ruw verstoord, eerst door de scheiding van zijn ouders, vervolgens door de burgeroorlog en het gruwelijke drama in buurland Rwanda. De onrust doet hem beseffen dat hij niet alleen kind is, maar ook halfbloed, Frans en Tutsi. 'Ik heb deze roman geschreven om een vergeten wereld op te roepen, om te vertellen over vreugdevolle momenten, bescheiden als meisjes van goede familie: de geur van citroenmelisse in de straten, avondwandelingen langs de bougainvillestruiken, siësta's 's middags onder klamboes vol gaten, nietszeggende gesprekken gezeten op bierkratjes, vliegende termieten op onweersdagen... Ik heb deze roman geschreven om uit te schreeuwen tegen de hele wereld dat we hebben bestaan met onze eenvoudige levens, met sleur, met verveling, dat we momenten van geluk hebben gekend die van ons alleen maar zo hoefden te blijven, voordat we naar alle uithoeken van de wereld werden weggewerkt en een bende werden van bannelingen, vluchtelingen, immigranten, migranten,' aldus de debutant. Volgens Helena van Dijk is Klein land een indruwekkend debuut dat op weergaloze wijze onzegbare gebeurtenissen toch in woorden weet te vatten:'Op meesterlijke wijze schetst Faye het verlangen van de zachtmoedige Gabriel om te ontsnappen aan de dreiging en het geweld, om de vrede te bewaren met iedereen in zijn omgeving.' Meer...

Oogzenuw van María Gainza

In haar debuutroman Oogzenuw verweeft de Argentijnse kunstcriticus María Gainza haar eigen leven met kunstwerken en kunstenaars. "Mijn overlevingsinstinct leidt me altijd naar musea, zoals mensen in de oorlog schuilkelders in vluchten." Het tragische verhaal gaat over een gevoelige jonge vrouw, die zich aan haar welgestelde familie heeft ontworsteld. In ieder hoofdstuk van de roman spiegelen beschouwingen over kunst zich in haar persoonlijk leven. Of het nu gaat om vriendschap, familie, ziekte of dood. Ze slaagt er dankzij de kunst in haar leven met een afstandelijke melancholie te bezien. ‘Volstrekt uniek, de manier waarop Gainza kunst in haar boek integreert,' schreef Cees Nooteboom na het lezen van Gainza's debuutroman. Daar is recensent Miriam Vaz Dias het roerend mee eens: 'Elk verhaal vormt een vloeiend samengaan van alledaagse gebeurtenissen en een uiteenzetting over een door de vertelster bewonderde schilder. Dat laatste doet ze op zo’n boeiende en aanstekelijke manier, dat je als lezer de doeken voor je ziet en ze samen met haar bewondert.' Meer...

Moeders van anderen van Mirthe van Doornik

'Een debuut van hoge kwaliteit,' noemt recensent Marvin Olbrechts  Moeders van anderen van documentairemaker en journalist Mirthe van Doornik. Dit debuut over een disfunctionele familie met een groot verlangen naar het leven speelt zich af in een buitenwijk in de jaren negentig. De zusjes Nico en Kine hebben hun eigen regels om de wereld bij elkaar te houden. Altijd in de voorste metrowagon staan, altijd een groene trui dragen op donderdag, maar vooral: nooit praten over hun moeder, nooit over haar drankgebruik en nooit over de dingen waar ze bang voor zijn. Reikhalzend kijken Nico en Kine uit naar het moment dat ze een scooter kunnen kopen. Terwijl ze hun wereld langzaam uitbreiden, lijkt vooral Kine zich te ontplooien. Nico raakt juist steeds meer vervreemd van haar leeftijdsgenoten. Nauwkeurig analyseert ze de rampen die er om hen heen gebeuren, tot ze in haar fatalisme niet meer ziet welke ramp er werkelijk op hen afkomt. Hoewel Moeders van anderen een zware thematiek kent, wilde Van Doornik - die zelf opgroeide met een alcoholverslaafde moeder - een lichtvoetig boek schrijven, zo vertelt ze in VPRO's Nooit meer slapen. Dat is volgens Marvin goed gelukt: 'Somber is het geenszins. Het laat zien dat ook kinderen uit probleemgezinnen een plaats kunnen vinden in het leven en dat ze niet altijd de weg op hoeven te gaan van de ouders. (...) Er valt niets op het boek aan te merken dat niet goed is. Het verhaal zit goed in elkaar en is bovendien ook heel erg boeiend, het is vlot en aangenaam geschreven, en het belicht een probleem dat een heel gezin ontwricht, op originele en heel luchtige wijze.' Meer...

De dag die nooit komt van Oliver Reps

Als mede-eigenaar van kinderboekhandel Casperle in Amsterdam, zit Oliver Reps hele dagen met zijn neus in de boeken. Dat heeft hem ongetwijfeld geïnspireerd en aangezet tot het schrijven van een eigen boek, de roman De dag die nooit komt. Hierin wordt het relaas van de zeventienjarige filmfanaat Elias opgetekend. In één lange slapeloze nacht overdenkt hij de gebeurtenissen die hem in de situatie hebben gebracht waar hij zich nu in bevindt. Elias vertelt over de afgelopen zomer, zo'n driekwart jaar geleden. Hij wijdt uit over zijn vriendin Polly, die als een engel uit de lucht is komen vallen, over zijn zusje Evi, maar ook over de demonen in zijn hoofd. Hebban redacteur Daphne, die dit debuut in een crew review besprak, prijst Oliver Reps voor de manier waarop hij laat zien hoe de kleinste beslissingen een heel leven op z'n kop kunnen zetten. Recensent Bie Helena vult aan dat De dag die nooit komt ondanks de heftige thema's liefde ademt: 'In relatief weinig pagina’s slaagt Reps erin de lezer helemaal te overrompelen. Hij voert het beklemmende gevoel dat je halverwege besluipt, gestaag op om te eindigen met een vuistslag van jewelste. Uitkijken geblazen, een nieuwe meesterlijke verteller is geboren!' Meer... 

Musch van Jean-Marc van Tol

Wat veel mensen niet van Jean-Marc Van Tol weten is dat hij naast Fokke en Sukke tekenaar ook een afgestudeerd historisch letterkundige is. Momenteel werkt hij samen met een groep historici aan een onderzoek naar de geschriften van Johan de Witt (1625-1672). In een glazen hok in het Nationaal Archief van Den Haag waar de vijf historici regelmatig bij elkaar komen, ontstond bij Van Tol het idee voor zijn historische debuutroman Musch. Dit boek vormt het eerste deel van een trilogie over Johan de Witt. Vanuit verschillende personages en perspectieven vertelt Van Tol een caleidoscopisch verhaal waarin de gebeurtenissen van het wonderlijke jaar 1650 worden beschreven. Veel van de bronnen die de schrijver raadpleegt, zoals de brieven van Johan de Witt, de berijmde memoires van Jacob Cats, de dagboekfragmenten vna de Loevesteinse gevangenen en de getuigenissen van betrokkenen, zijn authentiek. Toch is Musch wel degelijk een roman, schrijft recensent Marvin Olbrechts: 'Waar gaten zitten in wat ons is nagelaten, heeft de auteur zijn fantasie aan het werk gezet om ze te dichten. Hij heeft dialogen gecreëerd waar die er misschien nooit geweest zijn, heeft personen karakter en achtergrond gegeven, romances pit en intriges volume.' Van Tol is er volgens Marvin in geslaagd om Johan de Witt tot de verbeelding te laten spreken. 'Dit bijzonder interessante en aantrekkelijk geschreven en vormgegeven boek zal daar alleen maar toe bijdragen.' Meer...