Deze week: Terreur op de werkvloer, verboden boeken en Duitse herfst

Verboden boeken

Precies tien jaar na het verschijnen van zijn debuut Jij en ik en alles daartussenin, verschijnt de  nieuwe roman van Auke Hulst, En ik herinner me Titus Broederland uit. Uitgeverij Ambo|Anthos spreekt hier van een poëtische roman over herinnering en broederschap. 

Hulst, literatuurcriticus, reisjournalist en voorman van de Nederlandstalige band De Meisjes, vertelt het verhaal van de tweelingbroers Broederland, die in een afgelegen bos wonen, waar ze zich bezighouden met verboden boeken en gitaarmuziek. Dan verjaagt een catastrofe hen van huis. Ze trekken daarop een vijandige wereld in, waar alles draait om religie en de winning van grondstoffen. Het is een gemythologiseerd, vooroorlogs platteland, waar tweelingen voor Duivelskinderen worden aangezien. Maar waarin schuilt het grootste gevaar? In de opengebarsten aarde, in andere mensen of in henzelf?

Hulst zei eerder dat zijn nieuwe roman 'volslagen' buiten scherpe genregrenzen valt. 'Ook buiten de mainstream, dus het wordt weer een heel gevecht om het juiste publiek te vinden. En om het serieus genomen te krijgen als literatuur. Uiteindelijk gaat al mijn werk over een handjevol thema’s. Ouderloosheid, eenzaamheid, de rol die literatuur, muziek en kunst spelen in het contact maken met de wereld.'

En ik herinner me Titus Broederland verschijnt op 10 oktober

Oncollegiale collega

Menigeen heeft er wel ervaring mee (of niet, maar dan heb je enorm geluk gehad): een collega die ten koste van anderen hogerop wil komen. Witte voetjes halen bij de baas en ondertussen anderen op de werkvloer een hak zetten. Zo'n persoon noemen wij een hufter, maar anderen die het nog niet door hebben en alleen maar de positieve kanten van hem zien, bestempelen hem als witte raaf. Nick Farkas is zo'n man om naar om en op te kijken. In de vierde thriller van tweevoudig Gouden Strop-winnaar Bram Dehouck is Farkas naar buiten toe een en al charme. Binnen de kortste keren is de directeur van het bedrijf Scherpereel als was in Farkas' handen. Maar collega Stefanie Baertsoen moet het bezuren: de witte raaf is een terrorist in de kantoortuin. 

Op zijn blog legde Dehouck eerder uit dat je met Witte raaf eigenlijk een trilogie voor de prijs van één boek in handen hebt:  een psychologische roman, een politieroman en een rechtbankthriller. 

Witte raaf verschijnt op 11 oktober

Duitse herfst 

Een prijswinnend boek deze week. Met Hoe een manisch-depressieve tiener in de zomer van 1969 de Rote Armee Fraktion bedacht won Frank Witzel (1955) de Deutscher Buchpreis 2015, de belangrijkste literaire prijs in Duitsland. Een kloek boekwerk ook: het is een 800 pagina's tellende tijdreis door de Bondsrepubliek van de jaren zestig en zeventig, een mix van geschiedenis en fictie.

In deze literaire reconstructie van het tijdperk dat eindigde in 1989, bekijk je de oude Bondsrepubliek van na de oorlog tot aan de val van de Muur door de ogen van een tobbende tiener. Als lezer zit je naast de dertienjarige in de achtbaan van zijn belevingen en kijk je met de volwassen geworden tiener mee als hij terugblikt. De complete geschiedenis van de popmuziek komt langs, drugs, het katholicisme met zijn martelaren, de filosofie van Nietzsche, de politiek, van de nazistische naweeën tot de Duitse herfst, Amerikaanse tv-series, snoep en speelgoed uit de vorige eeuw, en allerlei naoorlogse iconen. Daardoorheen is het verhaal verweven van seksuele zelfontdekking en de eerste verliefdheid van een jongen die alles probeert te begrijpen en alleen maar het goede wil doen.

Witzel heeft er geen geheim van gemaakt dat hij er veel autobiografisch materiaal in heeft gestopt. 'Voor mij is de realiteit vaak absurder dan wat ik kan bedenken', aldus Witzel. Toch heeft hij ook veel gewaagde dingen verzonnen, die hij in de roman combineert met de reële gebeurtenissen van die periode. Zoals bijvoorbeeld de brandstichting in een warenhuis in Frankfurt am Main in april 1968, waaraan de latere medeoprichters van de terroristische organisatie de Rote Armee Fraktion (raf), Andreas Baader en Gudrun Ensslin meededen. 

Der Spiegel is lyrisch over het boek: 'Wie iets wil leren over de Bondsrepubliek, moet dit boek lezen. Wie iets wil leren over jongeren, over religie, terrorisme en muziek, over dromen, nationaalsocialisme, kapitalisme, het socialisme, over literatuur, stijl, poëzie, over waarheid en de betekenis van het leven... die moet dit boek lezen, lezen, lezen, lezen.'

Hoe een manisch-depressieve tiener in de zomer van 1969 de Rote Armee Fraktion bedacht verschijnt op 14 oktober.