Dit las de Hebban Crew in april: 'Het eiland aan de rand van de nacht' en meer

Roos las

Krekel
Man maakt stuk

Deze maand werd ik getroffen door een ware leesramp. Ik was halverwege het boek Man maakt stuk en werd volledig in beslag genomen door het verhaal. En toen vergat ik mijn exemplaar tijdens een familiebezoekje en kon ik niet meer verder lezen! Op zulke momenten ben ik blij dat ik op een boekenredactie werk, want al snel kon ik verder lezen in het exemplaar van collega Wouter. Het boek gaat over een queer kunstenaar die steeds vaker wakker ligt omdat een groep mannen zich iedere avond onder zijn raam verzamelt om te praten en naar muziek te luisteren. Het is een scherpe, slimme roman die een ogenschijnlijk kleine kwestie aangrijpt om heel veel te zeggen over voor wie het vanzelfsprekend is om ruimte in te nemen en voor wie niet. Zeker terecht dat dit boek op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs staat, het zal nog moeilijk worden voor de jury om één winnaar uit te kiezen.

'Krekel heeft eigenlijk helemaal geen zin om te luisteren. Hij heeft zin om te zeuren.' – Annet Schaap in Krekel

Naast Man maakt stuk las ik deze maand ook Annet Schaaps nieuwste boek Krekel. Een fantastisch, fantasierijk avonturenverhaal vol humor en met levendige personages. Schaap verplaatst zich vol empathie in de kinderen over wie ze schrijft: zowel in de stoere, vroegvolwassen Eliza als in haar angstige kleine broertje Krekel. Het is het heerlijk om je in de sprookjesachtige sfeer van dit kinderboek onder te dompelen, wetende dat alles uiteindelijk goed af zal lopen.

Socialmediamanager Roos houdt van gedichten, verhalen over boerderijdieren en van schrijven in de kantlijn. Ze studeerde literatuurwetenschap en zoekt sindsdien (meestal tevergeefs) naar apokoinous.

Wouter las

Huisgenoten
Niets is gelogen

De afgelopen weken las ik overal en nergens: in de metro, de bank, in bed en zelfs op z'n kop. Dat laatste natuurlijk voor de LEWA-bingo. Het was mijn eerste Lees Eens Wat Anders-maand, en dat heb ik geweten. Ik ging namelijk voor een thriller. Mijn vriend leest regelmatig een spannend boek, maar zelf ben ik er eigenlijk helemaal niet van. Of ik zie de plot al van mijlenver aankomen, of ik vind het te spannend, of ik raak het spoor bijster tussen alle verdachtmakingen. Nu besloot ik toch de sprong te wagen.

Ik ging voor Huisgenoten van Marit Vanström. Dit boek, rondom de moord op een studente, speelt zich af binnen het studentenleven van mijn woonplaats: Leiden. Ik vond het geinig om dingen te herkennen én eens in het hoofd te duiken van Jackie, de ambitieuze en jonge hoofdpersoon van de thriller. Vond ik het zenuwslopend? Nee, dat niet. Maar ik vond het wel vermakelijker dan ik had verwacht. Mocht je dus een absolute thrilleraanrader hebben, dan hou ik me ook na de LEWA-maand aanbevolen!

'Waar het geheugen ruimte voor reserveert, heb je niet voor het zeggen. En al helemaal niet hoeveel.' – Sacha Bronwasser in Niets is Gelogen

Daarnaast las ik deze maand Niets is gelogen van Sacha Bronwasser. Ik was aanwezig bij de Nacht van de Literatuur in Amersfoort en had daar de kans om het boek door haar te laten signeren. Een kans die ik uiteraard niet aan me voorbij liet gaan! Wat heb ik genoten van dit boek. In het verhaal volgen we Gala Versluis, een kunstjournalist die jaren na een berucht etentje probeert te reconstrueren hoe de desbetreffende avond is verlopen. Bronwasser weet heel kleine, 'normale' momentjes perfect te beschrijven. Simpel, doeltreffend en raak. Op sommige momenten had ik echt het gevoel zelf aan de eettafel in het boek te zitten. Luister, het boek waarmee ze werd genomineerd voor de NS Publieksprijs, staat bij deze dan ook hoog op mijn Wil ik lezen-plank.

Redacteur Wouter houdt van literaire boeken met LGBT-thema's, romantasy en de Griekse mythologie. Hij publiceerde tot dusver twee boeken van zijn trilogie 'Lust & Luxe' bij HarperCollins.

Suzette las

De reisgenoten
Het leven liefhebben door acceptatie
Book lovers

Deze maand herondekte ik mijn liefde voor het werk van meesterverteller J.R.R. Tolkien. In 2019 las ik de volledige 'In de ban van de ring'-trilogie binnen een maand en keek ik alle films (extended edition, natuurlijk), en die obsessie heb ik volledige te danken aan mijn professor Oudengels op de universiteit, die een semester lang een vak over Tolkien gaf. Ik zou een heel essay kunnen schrijven over waarom In de ban van de ring zo'n meesterwerk is, maar dat zal ik jullie besparen. Het komt er in elk geval op neer dat het een ongekend geweldig uitgewerkte fantasywereld is en een bijzonder goede metafoor voor het leven.

'Ik heb geprobeerd de Gouw te redden en die is gered, maar niet voor mij. Zo moet het vaak zijn, Sam, als er dingen in gevaar zijn: iemand moet ze opgeven, ze verliezen, zodat anderen ze mogen behouden.' – Frodo Balings in De terugkeer van de koning

De reisgenoten las ik deze maand binnen een week uit en inmiddels sta ik te springen om verder te gaan in De twee torens en De terugkeer van de koning, maar het was natuurlijk ook LEWA-maand. Aangezien Tolkien voor mij niet echt Lees Eens Wat Anders is, besloot ik een non-fictieboek op te pakken, want om de een of andere reden lees ik non-fictie nooit uit. Ik las Radical Acceptance van Tara Brach, dat naar het Nederlands vertaald is als Het leven liefhebben door acceptatie. Brach schrijft in heldere taal wat het concept 'radicale acceptatie' inhoudt en hoe je het praktisch in je leven kan toepassen. Werd deze kennis maar op school geleerd.

Terug naar mijn comfortzone: ik herlas deze maand mijn favoriete Emily Henry boek Book lovers. Charlie en Nora zijn door Henry fantastisch neergezet én ze hebben beiden een oneindige liefde voor boeken. Daarnaast is het verhaal heel bewust van de feelgoodclichés en steekt het de draak met zichzelf, wat het extra leuk maakt.

Op Suzettes boekenplank vind je voornamelijk klassieke en hedendaagse literaire fictie. Ook feelgood, cosy fantasy en boeken over feminisme zul je daar regelmatig terugvinden.

Anouk las

Het eiland aan de rand van de nacht
Words of Radiance
Moord in het studentenhuis

Zeg Lucy Strange en ik sta vooraan om haar nieuwste boek te kopen. Ik heb haar kinderboeken een paar jaar geleden ontdekt, ze zijn vanaf tien jaar te lezen en met een vleugje magisch-realisme. Sindsdien is ze echt niet meer weg te denken uit mijn boekenkast, want ik vind de manier waarop ze schrijft heel mooi. Het zijn spannende verhalen met veel emotie, het gaat vaak over familie, geheimen en schuld en dan ook nog eens die mooie zinnen. Het eiland aan de rand van de nacht is bovendien geïnspireerd door de gothic novel en hoewel ik de daadwérkelijke gothic novels verschrikkelijk vind (vraag me ooit eens naar The Mysteries of Udolpho van Ann Radcliffe), ben ik dol op de sfeer. En op de satire van Jane Austen, De abdij van Northanger. Die is echt om te gillen.

'Duistere dromen verspreidden zich als inktvlekken. Ik greep naar de vage omtrekken van herinneringen die langsdreven, maar ik kreeg ze niet te pakken.' – Faye in Het eiland aan de rand van de nacht

Daarnaast lees ik vooral in de 'Stormlight Archive'-serie van Brandon Sanderson. Ik heb het tweede boek uit en ga starten aan de derde, maar die schuif ik nog een beetje voor me uit, want die vond ik de minste uit de reeks en dat neem je natuurlijk mee met een herlezing. Verder heb ik natuurlijk een Agatha Christie uitgelezen, Moord in het studentenhuis dit keer. Ik ben nu bezig in Doem der verdenking. Die ken ik al erg goed, maar als je ze op volgorde leest (die van de pastelcovers, voor de liefhebbers), dan sla je natuurlijk niets over. Bovendien ben ik een soort van een klein beetje vergeten wie de handlanger van de dader ook alweer was.

Redacteur Anouk leest zo'n beetje alles, maar heeft een duidelijke voorkeur voor fantasy, kinderboeken en 'queen of crime' Agatha Christie, die ze nooit onbenoemd kan laten.

Sander las

De zee zien

April gaat de boeken in als een bijzonder matige leesmaand. Bijna traditioneel, kan ik wel zeggen. Na een goede start stort het bij mij altijd een klein beetje in na maart. Toch schreef ik er weer eentje bij op mijn Hebban Reading Challenge. Het boek De zee zien van Koos Meinderts. Ik ken hem (nou ja niet persoonlijk) vooral van de liedjes van Klein Orkest en de mooie voorstelling die hij ooit met vriend en cabaretier Harrie Jekkers maakte: De verhalen achter de liedjes. Een aaneenschakeling van mooie verhalen uit hun Haagse jeugd. Dat Meinderts een groot verhalenverteller is, bewijst hij ook in De zee zien, in 2016 bekroond met de Vlaamse jeugdliteratuurprijs de Boekenleeuw.

'Het geloof is mooi maar je moet er geen last van hebben.' – Uit De zee zien

Het is prachtig hoe hij de jaren vijftig tot leven brengt en een onbegrijpelijke vriendschap beschrijft. Onbegrijpelijk omdat Kees, de hoofdpersoon in De zee zien, er eigenlijk zelf ook maar weinig van begrijpt. De mooiste vriendschappen kunnen nu eenmaal ontstaan op de gekste momenten. Meinderts weet precies de goede woorden te vinden om je als lezer te raken. De zee zien is een bijzonder coming-of-age verhaal over een vriendschap en het verlies van een vriend.

Hoofdredacteur Sander leest vooral spannende boeken en non-fictie, af en toe een roman, en luistert graag naar podcasts. Onder de naam Jens Vern schrijft hij thrillers. Hij maakt deel uit van schrijverscollectief CrimeSquad.