Dock & Dine (ik zie een concept)

Mijn tuintje-dakterras staat er ondertussen puik bij, het is reuze groeizaam weer, maar wat is het hier koud! In New York vielen de mussen van het dak, hier fiets ik ’s ochtends nog met donsjackje naar de uitgeverij.  

En terwijl deze week in het teken staat van de aanbiedingsvergadering volgende week, waarbij we met name de marketing-, publiciteit- en verkoopcollega’s bijpraten over de boeken voor het komend najaar, mijmer ik af en toe nog over de afgelopen week. Een totale bof dat mijn Chinese auteur Mai Jia dezelfde week in New York bleek te zijn, dus die kon ik mooi ontmoeten. Op donderdag kreeg ik dat te horen, op zaterdagavond dineerden we. Boter bij de vis – en wat voor vis! Het is altijd plezierig om je buitenlandse auteurs persoonlijk te kennen.

Dinaw Mengestu sprak ik ook, inmiddels woonachtig in New York, maar deze zomer zit hij weer voor een krappe twee maanden in Parijs, de stad waar hij jaren woonde. De MacArthur Genius Grant die hij ontving – $ 500,000 voor vijf jaar – geeft hem veel vrijheid, maar enkele lesverplichtingen zitten er wel aan vast. We fantaseerden over een boek onder pseudoniem in een populair genre, dat dan natuurlijk een bestseller zou worden, om ook ná die grant rustig prachtige romans te kunnen blijven schrijven. Zijn meest recente roman, Al onze namen, kan ik van harte aanraden: van een zeer wrange actualiteit mag ik wel stellen. En die zal in augustus, wanneer het boek hier uitkomt, echt nog niet veranderd zijn.  

Een paar oude bekenden uit het vak heb ik er gesproken, en een paar nieuwe: voor circa twintig titels per jaar is het niet zinvol om 85 afspraken te maken, we hebben immers de rest van de wereld ook nog om in de gaten te houden. Langere afspraken over minder titels, dat is eigenlijk ideaal. En om mensen te bezoeken in hun eigen omgeving, dat geeft toch een andere indruk dan in de oppervlakkige twintig-minutenpraatjes die je op de Frankfurter Buchmesse hebt.

And now for something completely different: in deze Maand van het Spannende Boek kan en mag Thomas Willman met zijn roman Het duistere dal niet ontbreken. ‘Alsof je de Gebroeders Grimm en Stephen King onder dwang opsluit in een kelder, om met dit verhaal op de proppen te komen,’ zegt een bekende-boekhandelaar-met-zeer-goede-smaak. Ik bedoel maar!  

Nelleke Geel was tot april 2014 werkzaam als uitgever van Signatuur, waar zij onder andere bekende namen als Charles Lewinsky, Jonas Jonasson, Hilary Mantel, Carlos Ruiz Zafón, Stieg Larsson en Juan Gabriel Vásquez groot maakte. Vorig jaar startte zij het nieuwe Meridiaan Uitgevers. Haar ervaringen deelt ze in een wekelijkse column op Hebban.