Doe je mee? Buzz de historische feelgoodroman 'Het meisje zonder naam'

Het meisje zonder naam

1939. Lisa Becker is 13 als haar moeder een van de laatste felbegeerde plekken op een Kindertransport weet te bemachtigen. In Londen, alleen, de taal niet machtig, moet ze zich in een voor haar vreemde wereld redden. Dat lukt haar wonderwel, met de hulp van haar pleegouders en vrienden. Maar dan begint de Blitz. Lisa raakt bewusteloos als een bom vlakbij ontploft, en wanneer ze bijkomt in het ziekenhuis weet niemand wie ze is – zijzelf ook niet…

‘Een aangrijpend opgetekend portret. De schrijver weet je met haar oog voor detail moeiteloos het verhaal in te trekken.’ - TheBookBag.co.uk

Hebbanrecensent Sanne over Het meisje zonder naam: 'Costeloe beschrijft haar personages, hun gevoelens en dagelijks leven uitgebreid. In combinatie met veelvuldig gebruik van conversaties en dialogen komen niet alleen het verhaal, maar ook de personages tot leven. En laten ze je uiteindelijk ontroerd en vol indrukken achter.'

Hebbanrecensent Helma over De verloren kinderen: 'De schrijfstijl van Diney Costeloe is meeslepend en je voelt bijna de toenemende angst en zorgen van de meisjes [...]. Costeloe slaagt erin om op overtuigende wijze dit ontroerende verhaal te vertellen zonder te vervallen in melodramatische woorden en zinnen. Dat neemt niet weg dat het verhaal een emotionele rollercoaster is die je bij de keel grijpt.'

Op Hebban lees je nu een fragment uit Het meisje zonder naam. Het boek is in augustus verschenen bij uitgeverij De Fontein.

Martin zat op een stoel, met zijn hoofd in zijn handen. Zijn blindheid maakte hem nog banger. Het hele huis was ondersteboven gehaald en hij wist nu niet meer waar alles stond. Als hij ging rondlopen, zou hij zeker struikelen. ‘Waar kunnen we naartoe, moeder?’ vroeg hij.
‘Naar tante Trudi,’ antwoordde Marta ferm, hoewel ze eigenlijk geen idee had. ‘Papa komt vast daarnaartoe om ons op te halen als...’ Ze aarzelde, hield de woorden ‘als ze hem niet hebben opgepakt’ voor zich en zei in plaats daarvan: ‘Als hij kan.’
Met hun drieën bleven ze in de vroege ochtenduren zitten wachten. Langzamerhand dommelden de kinderen in een onrustige slaap, maar Marta bleef klaarwakker. Slapen zou haar toch niet lukken, en ze wist dat het zelfs dom zou zijn. Ze moest alert blijven voor het geval de Gestapo terugkwam. Buiten hoorde ze nog steeds af en toe geroep.

Naar het volledige fragment

Meer voorpublicaties lezen? Je vindt ze allemaal hier terug.

Schrijf je nu in voor de Hebban Buzz!

Ben je benieuwd geworden naar de rest van deze aangrijpende roman? Op Hebban kun je je inschrijven voor een buzz campagne met Het meisje zonder naam waarbij jij kans maakt op een van de 50 gratis exemplaren! Meer weten? Lees 'Wat is buzzen?'