Presale | 'Het dameskoor van Chilbury' alleen dit weekend voor € 4,99
De redactie van Hebban selecteert regelmatig bijzondere titels voor een exclusieve kortingsactie. De Hebban BesteBoekenStore is een samenwerking met Overamstel Uitgevers.
Het dameskoor van Chilbury is een ideale keuze voor wie op zoek is naar een positief verhaal om even bij weg te dromen.
Koop het ebook voor slechts € 4,99
Het verhaal achter Het dameskoor van Chilbury
De debuutroman van Jennifer Ryan ligt vanaf 25 april in de boekhandels. Het dameskoor van Chilbury speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog. Van ontluikende liefdes en dorpsintriges tot dappere heldendaden en dramatische oorlogstaferelen. Dat zijn de ingrediënten van deze roman. We vonden het de hoogste tijd om op zoek te gaan naar het verhaal dat Jennifer Ryan als inspiratiebron heeft gebruikt tijdens het schrijven van deze ontroerende roman: het verhaal van haar grootmoeder.
Door Jennifer Ryan
Ik had twee heel verschillende grootmoeders. Shakespeare-oma (mijn vaders moeder) was erg intellectueel en dol op Shakespeare. En Party-oma (mijn moeders moeder): een erg gezellig en grappig persoon. Ze maakte overal een feestje van; ze liep rond in bloemenjurkjes en op de allerhoogste hakken, alsof ze zich op het tuinfeest van de koningin bevond.
Toen we klein waren, dachten mijn zus en ik er nooit over na dat onze oma’s een heel eigen leven leidden gevuld met opwinding en romantiek. Party-oma kwam elk weekend naar ons huis voor een zondagslunch en nam altijd een boodschappentas vol chocoladerepen voor ons mee. Als ze op ons paste, kregen we lekkers en mochten we tot laat opblijven om tv te kijken. Voor feestjes hielpen we met de vele dingen die moesten gebeuren en nam mijn oma ons mee naar de kapper en de manicure. De kleding was toch wel het allerbelangrijkst voor haar. Ze kocht veel jurken voor ons, het liefst in de kleur blauw, haar lievelingskleur, en met veel glitters en strikken. Feestjes waren voor Party-oma een van de grote deugden in het leven.
Toen ik 18 was, wist ik veel van haar, maar haar echt kennen deed ik niet. Ik had nog nooit een goed gesprek met haar gehad. Maar toen mijn moeder op mijn 18e hertrouwde en naar het buitenland verhuisde, en ik naar de universiteit in Londen ging, veranderde alles. Ik voelde me alleen en miste mijn familie, vooral op zondagen. Sommige weekenden belde ik Party-oma om mezelf ervan te verzekeren dat ze zich niet te eenzaam voelde, want ík had ten minste nog nieuwe vrienden om me heen op de universiteit. Maar Party-oma leefde alleen en zag steeds minder mensen. Als ik haar belde, deed ze alsof het allemaal goed ging, maar op een van mijn vrije zondagen besloot ik spontaan eens bij haar langs te gaan. Zo begon een nieuwe traditie. Het was een geniaal plan: zij kookte en we hielden elkaar gezelschap. Elke zondag aten we haar bekende curry, dronken we haar favoriete drankje, een roze gin, en raakten we voor het eerst goed aan de praat.
Het begon eerst met simpele vragen over haar week, maar ze had het niet druk en haar geheugen liet haar langzamerhand steeds meer in de steek. Haar jeugd kon ze zich nog wel heel goed herinneren en zo begonnen mijn échte vragen. Hoe was het vroeger op school? Wat droeg en at je? Hoe waren je ouders? Er kwam een hele andere tijdsperiode tot leven, verteld door oma met haar ogen dicht alsof ze alles kon zien, ruiken en aanraken.
De Tweede Wereldoorlog, ze was 22 toen die begon, was haar favoriete periode. “Het was de mooiste tijd van ons leven,” gniffelde ze. Zelfs tijdens de rantsoenering, terwijl de mannen aan het vechten waren en de bommen naar beneden vielen. Er was meer vrijheid voor jonge vrouwen, ze leefden met een doel. Ze waren geen huisvrouwen, maar werkten hard (als vrijwilliger). Party-oma was vrijgesteld van oorlogswerk, omdat ze jonge kinderen had, maar ze werd coördinator van de Women’s Voluntary Services en de Sewing Bee, waar ze naaiden en breiden voor het leger. Later werd ze beheerder van een lokale fabriek.
De oorlog zorgde voor seksuele vrijheid – waarom zou je jezelf voor iemand bewaren als je misschien volgende week wordt gebombardeerd? – met een hoop liefdesaffaires als gevolg. Een van de buren van Party-oma raakte zwanger, maar wist niet wie de vader was. Daarom koos ze de man met de mooiste snor en trouwde met hem.
Party-oma en haar vriendinnen zaten in het lokale kerkkoor, alleen vrouwen aangezien de mannen aan het front waren. Volgens haar verhalen vonden ze het lastig om toon te houden. Ze kwam niet meer bij van het lachen toen ze vertelde over een Kerstmis waarop ze allemaal verkouden waren, waardoor ‘Ding Dong Merrily on High’ klonk als ‘Dig Dog Merrily on High’. Toen een van hun leden gewond raakte tijdens een bomaanslag en in het ziekenhuis terechtkwam, besloten ze tijdens een bezoek hun slechte zangkunsten in te zetten om haar aan het lachen te maken. Het sloeg aan, want de zusters namen hen mee langs alle afdelingen om het hele ziekenhuis op te vrolijken. “Zo was het in de oorlog,” zei ze. “We bundelden onze krachten en probeerden iedereen zo goed mogelijk te vermaken.” Helaas was er ook verdriet. Een van de koorleden kwam te overlijden tijdens een inval. “Het was de ergste begrafenis van mijn leven,” herinnerde mijn grootmoeder zich. “We konden gewoon niet geloven dat zo’n flamboyante, knappe meid ons had verlaten. Het was verschrikkelijk.”
Deze oorlogsverhalen inspireerden mij, 20 jaar later, om mijn debuutroman Het dameskoor van Chilbury te schrijven; over een groep vrouwen die tijdens de oorlog in Kent samenkomen om het hartzeer te confronteren, lief en leed te delen en zich met plezier door de oorlog heen te slaan. Party-oma heeft het ook over andere periodes in haar leven gehad, zoals over haar gebroken hart na haar scheiding. Ze gaf me ook vaak advies, maar niet over hard werken en geld sparen. Integendeel, ze vertelde me dat ik van het leven moest genieten. “Pluk de dag. Vier elk moment. Het leven is een speciaal cadeau. Koester het.” Onze zondagslunches werden vaste prik en zo leerde ik haar kennen als een persoon, als een echte vriendin, en begreep ik het verleden, mijn familie en mijzelf beter dan ervoor. Ik leerde dat wat er ook gebeurt het leven doorgaat en alles weer zal veranderen. Mensen zijn sterke en veerkrachtige wezens en we moeten confrontaties met onze angsten niet uit de weg gaan.
Ik begreep eindelijk dat Party-oma zo speciaal was, omdat ze onvoorwaardelijk hield van haar familie en van een leven gevuld met plezier en vriendschap. Ze liet me inzien dat het leven een pad is met zijwegen – sommige goed en sommige slecht – en dat familie en vrienden de kostbare elementen zijn die je tijdens het bewandelen van dit pad tegenkomt. “Je leeft maar één keer en je weet nooit wanneer het voorbij is. Dus geniet ervan, zolang je kunt.”
Bron: www.thehouseofbooks.com
Het dameskoor van Chilbury
Kent, zomer 1940. Engeland staat aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. De vrouwen uit het dorpje Chilbury komen in opstand. De dominee wil het kerkkoor opheffen omdat alle mannen zijn opgeroepen. De tijd is gekomen om traditionele patronen te doorbreken. Terwijl de oorlog door hun levens davert, proberen vijf zeer verschillende vrouwen en meisjes uit alle macht het thuisfront te inspireren met hun muziek. Dan wordt Chilbury getroffen door een bombardement.
Het ebook is vanaf 20 april overal te koop voor € 9,99. Alleen dit weekend, exclusief in de Hebban Beste Boeken Store voor slechts € 4,99
Koop het ebook voor slechts € 4,99
