Een falende participatiesamenleving

Jan-Willem Anker verwachtte vast meer van dit nieuwe samenwonende leven in de hoofdstad. Hij belandde echter net aan de verkeerde kant van de lijn. De Vogelbuurt is een van Nederlands armste wijken. Als men probeert de buurt wat op te knappen, met behulp van de bewoners zelf, verloopt dat proces grillig. In Het plein vertelt Anker in dagelijkse doses wat de gevolgen zijn van deze 'vooruitgang', die met alle goede bedoelingen gestart is.

Uit Het plein:
"Het is zachtjes gaan regenen. Een jongen in een zwarte jas komt voorbij, althans, ik gok maar dat het een jongen is. Hij heeft zijn capuchon op. Die capuchon is groot genoeg om zijn hoofd geheel te verbergen. Je ziet zijn hoofd niet, het is verdwenen in een zwart kokervormig gat. Kenny uit South Park is er niets bij. Je moet er maar van uitgaan dat er een hoofd in zit."

Participatiesamenleving
Niet alleen voor buurtbewoners en Amsterdamliefhebbers is dit een interessant boek. Ook voor liefhebbers van geestige beschouwingen van menselijk gedrag, het groepsgebeuren en het leven in het klein is dit een aanrader. Op de website van Athenaeum Boekhandel kun je een voorpublicatie lezen. Het woord 'participatiesamenleving' was in 2013 woord van het jaar. Het is een prachtige term, die echter niet altijd een even prachtige uitwerking heeft. Wat zou Ankers eindoordeel zijn over zijn achterstandswijk?

Over de auteur
Anker debuteerde in 2012 met zijn literaire roman De beschaafde man. Daarover schreef Maarten Dessing in het magazine BOEK: "Anker heeft de tragiek van dit leven in zijn toegankelijk geschreven roman haarscherp vastgelegd. Je kan bijna niet geloven dat het een debuutroman is, zo doelgericht heeft hij de cruciale gebeurtenissen in een zinvol verband gebracht zonder dat ooit het geraamte van het verhaal door het proza heen schemert."