Een harde noot: een spannende familieroman van José Vriens

Over José Vriens
Op haar website vertelt José Vriens dat ze vanaf het moment dat ze kon lezen alles, verslond wat ze te pakken kreeg, vooral de boeken van mijn moeder. Ze keek uit naar het moment dat ze als 12-jarige naar de volwassenafdeling van de bibliotheek over mocht stappen. Op jonge leeftijd begon ze al korte verhaaltjes op papier te zetten, die uiteraard niemand mocht lezen, waarvan een enkeling in de schoolkrant belandde. Na de mavo raakte het schrijven op de achtergrond en werd werk belangrijker voor haar.
De ambitie om weer te gaan schrijven kwam terug nadat haar drie kinderen naar school gingen in 2000. In eerste instantie schreef José Vriens kinderverhalen, later ook romans en non-fictie. Gedurende een paar jaar had ze een eigen uitgeverij, waar ze onder meer haar eigen boeken uitgaf. In 2008 werd ze full-time schrijver en ‘ontdekt’ door uitgeverij Westfriesland en Ellessy. Haar 25e boek verscheen vorig jaar oktober.

Over Een harde noot
Magda Teurlings wordt dood aangetroffen in de bibliotheek. In eerste instantie lijkt het op een hartstilstand, maar al snel komt een bevriende huisarts erachter dat er iets heel anders aan de hand is. Ze blijkt om het leven te zijn gebracht. Iedereen die op dat moment aanwezig was wordt verdacht, maar de aandacht gaat vooral uit naar Janos, de Griekse vriend van dochter Naomi. Hij heeft een motief én een strafblad. Naomi kan niet geloven dat haar vriend tot zoiets in staat is. Als ze echter op de computer van haar moeder allerlei belastende e-mails en foto's aantreft, dringt langzaam tot haar door dat met de dood van haar moeder haar hele leven op losse schroeven komt te staan.

Een fragment
"Hard, onverstaanbaar gevloek kwam Naomi tegemoet bij het binnengaan van de galerie. Dat moest Janos zijn. Alleen hij kon zo tekeergaan in het Grieks. Janos had een kort lontje. Gespannen liep Naomi verder. Vandaag was het de opening van een nieuwe expositie. Het had hier vol moeten staan met belangstellenden. Was er iets verkeerd gegaan?
'Janos, ' riep ze, hem op die manier waarschuwend dat ze eraan kwam.
Nog meer getier en gescheld volgde en kwam haar richting uit. Een licht getinte man met rode blossen van woede op zijn wangen kwam op haar toegelopen. Handen gebald tot vuisten, vonkende donkere ogen. 'Ze doet het weer.' Gevolgd door nog een krachtterm.
Als Janos kwaad was, werd zijn accent sterker. Zijn halflange zwart haar hing verwilderd voor zijn ogen. Met een geïrriteerd gebaar streek hij de golvende lokken naar achteren waardoor het nog wilder kwam te zitten.
Een zwarte leeuw, zo stond hij voor haar. Gekleed in een strak zwart hemd en dito spijkerbroek zag hij er indrukwekkend uit met stevige armen en een gespierde schouderpartij. Ieder ander was vast op de loop gegaan.
Naomi liep naar hem toe. Zij kende haar vriend goed genoeg om te weten dat hij geen vlieg kwaad zou doen. Veel geschreeuw, weinig wol. 'Wat is er aan de hand? Wie heeft wat gedaan?' wilde ze weten.
'Jouw moeder heeft een papier opgehangen bij de ingang, dat de expositie is gecanceld wegens wateroverlast.'
'Dat meen je niet,' mompelde Naomi. Aangezien ze via de achteringang was binnengekomen, had ze dat gemist.
Janos hield zijn vuist omhoog met daarin een verkreukeld wit vel. Hij liet het op de grond vallen zodat Naomi zich moest bukken om het op te rapen. Ze streek het glad op haar been.
De expositie van kunstschilder Janos Kantoras is gecanceld wegens wateroverlast. Het stond er echt. 'Hoe weet je zo zeker dat mijn moeder het daar heeft opgehangen? Waarom zou ze dat doen? Wat heeft het voor zin om jouw expositie te saboteren?'
'Moet je dat nog vragen? Ze haat mij!' Die uitspraak werd gevolgd door een Griekse woordenstroom waarvan Naomi niets verstond. Ondanks dat hun relatie al weer tweeëneenhalf jaar een feit was, kwam ze niet veel verder dan wat korte zinnen en algemene woorden."