Een persoonlijk verhaal: 'Geen deel van de wereld' van Stefanie de Velasco
Stefanie de Velasco (1978) groeide op in Duitsland met haar alleenstaande, Spaanse moeder die een gelovige Jehovah's Getuige was en onderdeel van de religieuze gemeenschap. De Velasco verliet de gemeenschap op vijftienjarige leeftijd en ging Europese Etnologie en Politicologie studeren in Bonn, Berlijn en Warschau. Haar debuutroman Tijgermelk ontving lovende kritieken, werd in meerdere landen vertaald en bewerkt tot een toneelstuk en een film. In 2011 ontving ze de Prenzlauer Berg literatuurprijs voor het eerste hoofdstuk.
Tussen haar debuutroman en tweede boek zit maar liefst zes jaar van schrijven, maar De Velasco keert dan ook terug met een persoonlijk werk. Geen deel van de wereld, vertaald door Marcel Misset, is deels gebaseerd op haar eigen jeugdervaringen, die gekenmerkt werden door constante angst en alarm. Toch is dat niet waar het verhaal om draait. Centraal staat de vriendschap tussen twee meisjes, net zoals dit in haar eerste boek de focus was. In een interview met Radio Bremen vertelt ze:
'Ik schrijf gewoon graag over jonge vrouwen omdat dat mijn eigen ervaringswereld is en omdat er nog steeds veel te weinig literaire publicaties over zijn.'
'Wat een boeiende en geslaagde roman over het keurslijf van het geloof.' – FAZ
Geen deel van de wereld
Op een dag wordt de tiener Esther abrupt uit haar leven zoals ze dat kent weggerukt om een nieuw gemeenschapsgebouw op te bouwen in de geboorteplaats van haar vader. Terwijl haar ouders van deur tot deur gaan als Jehova’s Getuigen, mist Esther haar vriendin Sulamith verschrikkelijk. Sulamith begon steeds meer te rebelleren tegen het geloofssysteem waarin ze opgroeiden en verdween vlak voor Esthers verhuizing.
Terwijl Esther probeert uit te zoeken wat er met Sulamith gebeurd is, stuit ze op een deel van haar familiegeschiedenis dat tot dan toe voor haar verborgen is gehouden.
'Ik kan deze roman van harte aanbevelen. Het heeft mijn ogen geopend voor een andere wereld en houdt me heel erg bezig.' – Deutschlandfunk Kultur
De auteur en haar boek
In een interview met Deutschlandfunk.de haalt De Velasco herinneringen op aan haar jeugd. Hoewel ze al meer dan vijfentwintig jaar niet meer van deur tot deur gaat, weet ze nog precies hoe het voelde – de eentonigheid en de kou in de winter. Ook haar hoofdpersonage Esther voelt zich vaak hulpeloos en verloren als ze urenlang brochures moet verspreiden. Dit in tegenstelling tot haar moeder, die juist geniet van de confrontaties.
Hoewel het boek niet autobiografisch is, zijn veel elementen gestoeld op de ervaringen van de auteur. Zo begint ook Esther uiteindelijk te twijfelen – niet zozeer aan het geloof, maar aan het leven binnen de religieuze gemeenschap. Ook verwerkt De Velasco subtiel wat geschiedenis in haar verhaal, door te kiezen voor de voormalige DDR als setting:
'Voor het boek was ik geïnteresseerd in het verhaal dat het Oostblok ook voor Jehovah's Getuigen werd opengesteld. En dat ze, net als bedrijven, er zijn om de laatste schapen te redden of gewoon om leden te verzamelen. Ik vond dit bijna economische aspect erg interessant.'
'Stefanie de Velasco’s personages maken niet vanzelfsprekend deel uit van de wereld. Wie door hun ogen kijkt, ziet het bekende in iets vreemds veranderen.' – Brigitte
Leesfragment
Is Geen deel van de wereld precies het soort literaire roman dat jij graag leest? Het boek ligt nu in de boekhandels, en hieronder vind je alvast een sneak preview van het eerste hoofdstuk.
