Eigenwijze selfpubbers #2

>DUIZENDPOOT WORDT OOK UITGEVER

Nanda Roep schrijft voor kinderen en volwassenen, produceert muziek (o.a. voor Kinderen voor Kinderen), televisieprogramma’s en theater en heeft sinds november 2010 ook ‘uitgever’ op haar visitekaartje staan. 

In een interview met Boekenbijlage eerder dit jaar vertelt Roep over het ontstaan van haar eigen uitgeverij. ‘In november 2010 kwam het eerste boek van 'uitgeverij Nanda' uit. Daarvoor heb ik 15 jaar als auteur bij meerdere uitgevers gezeten, ik had al 50 kinderboeken gepubliceerd en 2 romans toen ik op eigen houtje verder ging. Dat had een caleidoscoop aan redenen. De voornaamste was dat ik muziek en theater aan mijn kinderboeken wilde koppelen, maar dat lukte niet binnen de muren van de uitgeverij. 

Het laten samenwerken van mijn vaste uitgever, Leopold, met een platenmaatschappij die interesse in mij had, CNR, strandde al op voorhand. Achteraf zie ik dat mijn plannen te groot waren voor een 'gewone' uitgeverij, ik was te multimediaal in mijn ideeën. Nu ben ik zelf de uitgever van niet alleen mijn boeken, maar ook mijn muziek. Ik heb alle rechten onder één dak en kan het ene gemakkelijk toestemming geven voor het andere. Die bewegingsruimte had ik nodig.’

Uitgeverij Nanda geeft haar eigen werk uit, maar inmiddels ook boeken geschreven door anderen, waaronder van haar echtgenoot, mede-eigenaar en cabaretier Silvester Zwaneveld en Suzanne Buis.

Het vooroordeel dat selfpubbers kwalitatief mindere boeken afleveren dan gerenommeerde uitgeverijen weerlegt ze met een voorbeeld. Roep: ‘Voor mijn nieuwste roman heb ik twee verschillende redactrices aan het werk gehad, één uit de tijdschriften- en één uit de boekenwereld. Plus daarna een zeer ervaren corrector. Dat zou de gewone uitgeverij te duur hebben gevonden, maar ik kan die moeite nu nemen.’ 

In november verscheen haar eerste self published roman Van je familie moet je het hebben. Daarvoor verschenen romans voor volwassenen bij Uitgeverij Buitenkunst, Truth & Dare en De Boekerij. Dit jaar staat de ik-roman Dik, druk en dronken op het programma. 

DE AVONTUREN VAN EEN SELFPUBBER

‘Benieuwd hoe het voelt om een olifant te baren? Ga dan een eigen boek uitgeven. Aanrader!’ Aan het woord is selfpubber Sophia Drenth, die na een jarenlange schrijfpauze de draad vorig jaar weer met ‘haar pitbullmentaliteit’ oppakte. De Amsterdamse maakt van haar hart geen moordkuil en laat haar volgers en vrienden op Facebook getuigen zijn van de avonturen die ze beleeft als ik-doe-het-helemaal-zelf-schrijfster, wat soms tot grote hilariteit leidt.

Toch lag het helemaal niet voor de hand dat Sophia Drenth een boek zou gaan schrijven. Haar schrijfverhaal eindigde zo’n tien jaar geleden toen ze vaststelde dat uitgeef Nederland niet op haar zat te wachten. ‘Ondanks dat ik positieve reacties kreeg, wilde geen van hen met me in zee gaan. Het was een doodlopend spoor en uit publicaties in tijdschriften en af en toe een schrijfwedstrijd op mijn naam schrijven, haalde ik niet genoeg voldoening om door te blijven gaan’, zo vertelt Drenth op haar eigen site. 

Toch kruipt het bloed altijd weer waar het niet gaan kan, en pakte Drenth haar pen begin 2014 weer op want, zo verklaart ze, ‘Met toewijding en de bereidheid om hard te werken kom je een heel eind. Voor geen van beide ben ik bang.’ 

Met die toewijding en de bereidheid hard te werken én haar torenhoge ambitieniveau ging de schrijfster voortvarend aan de slag met de invulling van haar droom. ‘Ik ga niet voor een halfbakken product’, vertelt ze in haar blog waarin ze uitlegt waarom ze minimaal € 6.500 voor haar plan nodig heeft. ‘De kern van een goed boek is gedegen (lees: snoeiharde) tekst- en woordredactie. Dat neemt bij elkaar ongeveer een derde van het totaalbedrag in beslag.’ En dan moet het boek nog gedrukt worden… 

Een heuse fotoshoot, een prachtige boektrailer, een geslaagde crowdfundingscampagne (91 donateurs betaalden ruim zevenduizend euro) en op de kop af zeventien maanden later, stuurde Drenth anderhalve week geleden iets meer dan 131.000 woorden naar de zetter. Het moet nu wel heel gek zijn wil Bloedwetten, haar eerste grote fantasyroman, een horrorverhaal in een historische setting, er niet gaan komen. 

Hoewel de totstandkoming van het boek af en toe een horror op zichzelf leek te zijn en Drenth tegenslag op tegenslag trotseerde, is het einde van Project Bloedwetten in zicht. Hoewel het einde? Voor selfpubbers houdt het natuurlijk niet op na het afleveren van het manuscript. In eigen beheer uitgeven is een way of life. Drenth: ‘Schaam je niet om een hoer te zijn. Veel auteurs zijn te timide. Je moet echt aan branding doen, zowel voor het product dat je wilt gaan verkopen, alsook voor jezelf. Maak gebruik van alle middelen die de 21ste eeuw biedt om jezelf te promoten.’

BEKENDE ADVOCAAT SCHRIJFT LEGAL THRILLER

Bij het horen van de naam Bob van der Goen zal er misschien bij een enkeling een klein belletje rinkelen. Als advocaat trad hij op in tal van geruchtmakende zaken, onder meer voor slachtoffers van vliegrampen, waaronder die in Tenerife, in de Amsterdamse Bijlmer, in Tripoli en recentelijk de ramp met de MH17. Ook adviseerde hij de slachtoffers van de mislukte beursgang van World Online en de Koninginnedagramp in Apeldoorn. In die hoedanigheid schoof hij regelmatig aan bij de bekende talkshows en nieuwsprogramma’s op de Nederlandse televisie.

Wat velen niet weten is dat Mr. Bob van der Goen onder het pseudoniem Nemon ook een aantal romans schreef.

Zijn laatste roman, Goldfarb, verscheen bij uitgeverij Meulenhoff, maar in 2013 besloot hij – na een korte wandelgang langs een aantal uitgeverijen – zijn thrillerdebuut zelf uit te brengen. Niet dat er geen interesse voor zou zijn, liet hij de redactie van Crimezone destijds weten, maar Van der Goen had het geduld niet om een half jaar of nog langer te wachten op de verschijning van ‘zijn bestseller’. En hij wilde direct internationaal.

Zijn advocatenwerk bracht hem regelmatig in Afrika en dat vormt de achtergrond van Safari naar de hel, zijn in eigen beheer uitgegeven legal thriller. En ja, sinds eind 2014 ook in het Amerikaans verkrijgbaar als Safari to Hell bij Amazon.com. Het grote succes bleef echter uit of is voor ons onzichtbaar gebleven.

ROMANDEBUUT VAN WUPPIE-MAN

Over eigenwijze selfpubbers gesproken. Maurice Stoevenbeld is de man achter de wuppies van Albert Heijn, maar ook de welbekende fietszadelhoesjes komen uit zijn pet en magazijn. Anderhalve maand geleden presenteerde hij zijn eerste roman, Natte Lunch, door met een opvallende stoet van peperdure auto’s van het Amstel Hotel naar Joop Braakhekkes Le Garage te rijden. Daar werd tijdens een ‘met rosé overgoten presentatie’ een uitgekiend marketingplan uiteen gezet, aldus de aanwezige Quote-redacteur. Stoevenbeld denkt in het groot. ‘800 exemplaren is normaal al veel voor een debuut, en met 10.000 exemplaren heb je het predicaat bestseller verdiend. Voor ons is dat te weinig, we willen wel echt iets verdienen.’

De entrepreneur trekt dan ook al zijn creativiteit uit de kast om dat voor elkaar te krijgen, van vele flessen Natte Lunch-rosé en dikke sportwagens, tot aan de Natte Lunch Concerten, met pianist Jan Vayne, voormalig buurman van de debuterend schrijver.

Maar ook met het verhaal van Natte Lunch blijft Stoevenbeld lekker dicht bij huis. Het boek vertelt het verhaal van Sem, een succesvol ondernemer die besluit een boek te gaan schrijven. Volgens de flaptekst: ‘Een toegankelijke en vermakelijk herkenbare roman over de opkomst en ondergang van een man die zich verliest in auto’s, drank en één verkeerde vrouw’.

Natte Lunch is het eerste deel van een trilogie. Een gedeelte van de opbrengst gaat naar de Voedselbank. ‘Omdat een natte lunch niet voor iedereen is weggelegd’, zo verklaart de PR-verantwoordelijke. Een ‘natte lunch’ betekent overigens niets meer en niets minder dan een lunch met een glaasje rosé.

Eerder in Eigenwijze Selfpubbers:
#1: Herman Heinsbroek, Michael Pilarczyk, Jeroen Guliker en Bronja Hoffschlag

Tips voor het volgende Eigenwijze Selfpubbers-artikel? Name dropping kan vanaf nu onder het artikel.