Elly Koster: Mijn eerste X

Mijn eerste X zonder balpen
Zo af en toe ruim ik een kast op. Uit pure noodzaak. Zodra ik een kastdeur opentrek kan het namelijk gebeuren dat er mij van alles tegemoet komt rollen. Dat is voor mij een teken dat het tijd wordt om de inhoud van de kast uit te zoeken en te beslissen wat ik wel en niet wil bewaren. Tijdens zo’n opruimmoment kwam ik een dikke stapel papieren tegen, een verhaal uitgewerkt op een typemachine. Onder deze dikke stapel papieren lagen twee volgeschreven collegeblokken, formaat A4, uit een tijd dat ik nog niet in het bezit was van een computer, zelfs niet van een typemachine, maar alleen de beschikking had over een simpele balpen.

Ruim twintig jaar geleden begon ik vol goede moed, gewapend met een blok papier en een pen, aan een verhaal dat voortdurend door mijn hoofd speelde en dat ik probeerde vorm te geven. Het was een geploeter. Mijn handschrift wordt altijd onleesbaar naarmate ik lang achter elkaar schrijf, dus dat gaf nogal eens leesproblemen. Je kent het vast wel: je denkt te weten wat je hebt opgeschreven, ook al is het bijna onleesbaar, maar de volgende dag vraag je je af wat dat pennengekriebel voorstelt dat je de dag ervoor zo overtuigend op papier hebt gezet.

Al die handgeschreven pagina’s waar in de zijlijn en aan de onder- en bovenkant van de bladzijde ook nog het een en ander genoteerd werd en dan heb ik het nog maar niet over de doorgestreepte stukjes tekst, wat een geklieder, en de zinnen die daarvoor in de plaats waren gekomen en tussen twee regels geperst werden. En losse stukjes papier met notities. Drama.

Op een Sinterklaasvond stond er plotseling een groot in Sinterklaaspapier verpakt pakket in onze woonkamer. Het was nogal een verrassing toen bleek dat het cadeau voor mij bestemd was. Vanonder het cadeaupapier kwam een typemachine tevoorschijn. Mijn echtgenoot kon mijn geworstel met pen en papier niet langer aanzien en vond dat het tijd werd om mij een duwtje in de goede richting te geven. Hij had bij een boedelverkoop een typemachine op de kop weten te tikken met de bedoeling deze als Sinterklaascadeau aan mij te geven. Het interesseerde me niet dat het een tweedehands exemplaar was, we konden ons geen nieuwe veroorloven, het was een fantastisch cadeau waarmee ik eindelijk serieus met mijn ideeën aan de slag kon gaan.

We beschikten over een kleine vide waar een bureau stond, een omgebouwde commode, en daar werd de typemachine op geïnstalleerd. Zodra ik tijd had kroop ik met mijn twee volgeschreven collegeblokken voorzichtig, er was niet overal stahoogte, achter het bureau met het plan alles uit te typen. Op het moment dat mijn vingers voor het eerst de toetsen van de machine raakten wist ik dat ik verkocht was. Dit was het, het schrijversleven. Eindelijk kon ik, enthousiast ratelend met mijn vingers over de toetsen, mijn verzinsels netjes en overzichtelijk aan hagelwitte A-viertjes toevertrouwen. De eerste aanzet tot het serieuze schrijverschap.

Toen kon ik nog niet vermoeden dat het door allerlei omstandigheden nog heel lang zou duren voordat mijn eerste boek uit zou komen. Maar het plezier in het schrijven, daar ging het om. Ik voelde mij voor het eerst een echte schrijfster die via de toetsen letters, woorden, zinnen, een verhaal op het papier liet verschijnen.

Iedereen die schrijft droomt ervan dat zijn of haar boek wordt uitgegeven. Mijn eerste boek kwam drie jaar geleden uit. Het typemachinetijdperk lag toen al ver achter mij, behoorde toe aan de vorige eeuw. Wat zeg ik, het vorige millennium. De typemachine was vervangen door een laptop en de verhalen rolden daardoor met veel meer werkgemak onder mijn vingers vandaan. Ik ben inmiddels bezig met het schrijven van een zesde roman.

Heb ik ooit nog iets met het allereerste getypte verhaal gedaan? Nee, het is niet naar een uitgever gestuurd, het was nog niet eens af. Maar wat wel leuk is, bepaalde personages uit mijn huidige boeken zijn afgeleid van personages uit dat verhaal: een politieagente, een acteur, een man die ervan houdt de zeeën te bevaren en nog meer rondreizende personages... Waar een allereerste verhaal al niet goed voor is.