Ethan Cross: 'Ik heb veel tijd doorgebracht op de achterbank van een politieauto'

Het personage van seriemoordenaar Francis Ackerman wijkt nogal af in vergelijking met de gemiddelde 'bad guy' in thrillers. Hoe ontstond zijn personage?  

Francis Ackerman is het personage waarop ik het meeste commentaar ontvang van mijn lezers. Ik denk dat de auteur echt moet geven om zijn personage, omdat het publiek het anders ook niet zal doen. Ik houd van Ackerman, hoe raar het ook klinkt. Hij is een complex personage die meer pijn heeft moeten verdragen dan een gemiddeld persoon kan hebben en toch wel een 'good guy' wil zijn. Maar zijn vreemde perspectief op de wereld en zijn lust voor pijn maken hem dit onmogelijk.  

Het idee voor Ackerman ontstond toen ik research deed naar seriemoordenaars en de discussie van nature versus nurture. Vanuit een wetenschappelijk perspectief dacht ik aan de resultaten die naar voren zouden komen als de effecten van pijn en trauma’s bij kinderen gemeten worden. Dit zou nooit gedaan kunnen worden door een persoon die een kind niet wil blootstellen aan zulke gruwelijkheden. Maar wat als deze persoon hier totaal anders over denkt? Wat gebeurt er als een getergde psycholoog deze vorm van research op zijn eigen kind inzet? Zo werd Ackerman eigenlijk geboren. Hij is een samenstelling van alle pijn die ’s werelds ergste moordenaars hebben toegebracht aan hun slachtoffers. Een kind van al deze monsters.  

Bepaalde scènes in Ik ben de nacht zijn behoorlijk gewelddadig en bruut. Heb je een grens over welke onderwerpen je wel en niet wil schrijven?  

Hierbij hanteer ik eigenlijk een aloude regel: vermoord nooit een kind of een hond. Dat is eigenlijk mijn grens tijdens het schrijven. Sommige mensen willen zelfs geen boeken lezen waar kinderen in gevaar komen, maar in mijn boeken komen de meeste personages in gevaar op een bepaald punt. Uiteindelijk kies ik er wel voor om kinderen niet 'zichtbaar' geweld toe te brengen in mijn boeken, maar schrijf ik eromheen.  

Hoelang duurde het voor de eerste versie van Ik ben de nacht het levenslicht zag? En heeft er veel research plaatsgevonden voordat het boek tot stand kwam?  

Als ik terugkijk naar het moment dat ik begon tot aan de publicatiedatum, heeft het vijf jaar geduurd. Maar dit is misschien misleidend omdat ik niet altijd aan het schrijven was en er ook een groot gedeelte van de tijd gespendeerd werd aan het zoeken van een literair agent en het publicatieproces. Ik heb veel research gedaan, vooral op het gebied van politieprocedures en de gedachten van seriemoordenaars. Ik had het geluk dat ik de hulp kreeg van verschillende politieagenten, ATF (Alcohol, Tobacco and Firearms)-agenten en de Colorado State Patrol. In mijn familie en vriendenkring bevinden zich ook een aantal politieagenten waardoor ik zoveel tijd als ik wilde, kon doorbrengen op de achterbank van een politiewagen. Niets iets waar de meeste mensen op hopen.   

Ik ben de nacht bevat een aantal verrassingsmomenten. Werden deze momenten al gepland of werd je zelf verrast tijdens het schrijven?  

Ik ben een obsessieve planner dus ik word niet makkelijk verrast tijdens het schrijven. Voor lezers is het belangrijk dat een twist onverwacht is en dat het toch, wanneer de lezer terugkijkt, begrijpelijk en natuurlijk is overgekomen in de verhaallijn.  

Hoe voelt het dat Ik ben de nacht (originele titel: The Shepherd) is verschenen in een Nederlandse vertaling? Voelt het fantastisch of is het misschien ook een beetje angstig?  

Het is fantastisch en ik vind het leuk om reacties te horen van lezers uit andere landen. Maar ik denk dat het toch een beetje angstig is omdat ik natuurlijk de vertaalde versie niet kan lezen. Als schrijver moet je er op vertrouwen dat de vertaler goed werk heeft geleverd. Mijn werk is in meerdere buitenlandse landen uitgebracht en tot nu toe heb ik niemand gehad die zei dat de boeken in hun moedertaal slecht vertaald waren.  

Als schrijver ontvang je veel commentaar en reacties. Wat was de gekste of meest fantastische reactie op Ik ben de nacht?  

De eerste die mij te binnen schiet is een vrouw die mij een e-mail stuurde toen Ik ben de nacht uitkwam in de Verenigde Staten. Helaas had een kleine typefout de gepubliceerde versie gehaald. De meeste mensen begrijpen dat dit kan gebeuren, hoewel mijn uitgever en ik er alles aan doen om het boek perfect te maken. Deze lezer nam het echter op als een persoonlijke aanval dat deze fout in haar boek voorkwam en ze ging maar door en door wat voor verschrikkelijk mens ik was en dat ik zou moeten branden in de eeuwige vlammen van de verdoemenis (misschien een kleine overdrijving, maar je krijgt wel een idee hoe haar mail eruit moet hebben gezien). Ik stuurde haar een extreem aardige mail terug en het duurde niet lang voor ze een mail terugstuurde met haar excuses. Soms vergeten lezers (vooral de 'reviewers' op de website Amazon) dat schrijvers ook maar mensen zijn. Wij maken ook fouten en hebben ook gevoelens. Maar als schrijver heb ik inmiddels een dikke huid ontwikkeld, je moet wel als je jezelf niet gek wilt maken.  

Heb je bepaalde rituelen tijdens het schrijven?  

Zoals ik al eerder zei ben ik een obsessieve planner. Voor het tweede boek in de trilogie (in het Engels verschenen onder de titel The Prophet) schreef ik een draaiboek van 170 pagina’s dat door middel van twee ronden van feedback werd voorzien door mijn redacteuren. Het bevatte een tijdlijn van hoe en wanneer de dingen gingen gebeuren, gedachten en dialogen van personages, maar ook aantekeningen van research momenten. Voor mij is dit het moeilijkste gedeelte wanneer ik aan een boek begin, als dat er eenmaal opzit kan het echte schrijven beginnen en kan ik me concentreren op de verwikkelingen in het boek. Toen het draaiboek van The Prophet er was, schreef ik binnen anderhalve maand de eerste 125,000 woorden.

Heb je rolmodellen binnen het thrillergenre? Is er een schrijver met wie je samen een boek zou willen schrijven?  

Ik zou wel met James Patterson een boek willen schrijven omdat dit het best betaald wordt. Nee, als ik echt serieus kijk dan zou ik waarschijnlijk David Morrell kiezen omdat ik veel van hem kan leren. Hij is een briljante man en een fantastische schrijver. Ik heb een aantal keer met hem gesproken en na onze gesprekken liep ik altijd weer met een goede dosis intellect en mooie inzichten weg.  

Waar geniet je het meest van tijdens het schrijven?  

Ik denk dat het beste aan het schrijverschap de fase van creatie is. Genieten doe ik vooral wanneer ik een creatie van een andere schrijver lees of zelfs iets creëer. Om iets nieuws te maken vanuit jouw eigen fantasie werkt therapeutisch en is een vervullende ervaring voor mij.  

Wil je in de toekomst nog graag iets bereiken?  

De wereld overheersen, maar dan echt in de stijl van een schurk uit een James Bond film… Maar ik zou ook al tevreden zijn met een verfilming van mijn boeken voor een televisieserie of speelfilm.  

Last but not least, is er nog iets dat je graag wilt zeggen tegen de Nederlandse lezers?  

Zoals altijd, bedankt voor het lezen van mijn boek! Zonder mijn fantastische groep lezers en fans ben ik maar een man die op verdwaalde toetsen van mijn toetsenbord drukt en schrijft over zijn denkbeeldige vrienden. Maar wanneer we een verhaal delen, gebeurt er iets magisch. Een nieuwe wereld wordt gecreëerd. Een wereld die we samen kunnen delen en waarvan we kunnen genieten samen met mensen die we liefhebben, haten, waarmee we kunnen lachen en huilen. Dus mijn dank is gericht aan iedereen die me op deze reis wil vergezellen.