Even mailen met...Wiep-Fenna de Jong

Kun je wat vertellen over de totstandkoming van 'Misstappen'?

Bij het schrijven van Misstappen was het voor mij een uitdaging om de drie vrouwelijke karakters zo sterk mogelijk neer te zetten. Als schrijver heb je de neiging om alles met jouw stem te schrijven, in Misstappen moest ik heel duidelijk de verschillende persoonlijkheden neerzetten. In Het Nonnetje hoefde ik me alleen maar te verplaatsen in hoofdpersoon Maud en het bleek voor mij niet zo heel moeilijk om me in te leven in het karakter van Hein. Dus een hele klus om de drie vrouwen een eigen stem te geven. Maar heel leerzaam en geweldig leuk om te doen.

Wat is het belangrijkste thema van dit boek?

Het belangrijkste thema van Misstappen is dat niets is wat het lijkt. Iedereen heeft zo zijn geheimen en onhebbelijkheden, maar dat is vaak niet iets waar je mee te koop loopt. Het was leuk om naar een situatie toe te schrijven waarbij iedereen haar masker moest laten vallen.

Spelen de locaties waar jouw verhalen zich afspelen (bijv. Highlands van Schotland) een belangrijke rol voor jou? Heb je ze allemaal bezocht?

In Het Nonnetje speelt Terschelling een heel belangrijke rol. Ik kom er al jaren, ben dol op dat eiland en we hebben sinds anderhalf jaar daar een huisje. Direct na het schrijven van Het Nonnetje wist ik dat mijn volgende boek over Schotland moest gaan. Van 1998 tot 2001 hebben we in Aberdeen gewoond. De kinderen waren nog jong en die stap om van Nederland naar Schotland te gaan was destijds makkelijk te maken. Met mijn voornamelijk expatvriendinnen heb ik de meest fantastische wandelingen gemaakt, waaronder Jock’s road. Die wandeling fascineerde me uitermate, want die maakte altijd weer duidelijk dat hillwalken in Schotland best gevaarlijk kan zijn. Het grillige weer kan je zomaar overvallen.

Hoe ziet een schrijfdag van Wiep-Fenna eruit? In welke omgeving schrijf je het liefst?

Ik schrijf het liefst ’s ochtends, wanneer ik uit bed kom. Klein ontbijtje en een kop koffie mee naar mijn werkkamer. Poes Otje op schoot en tikken. Op dat tijdstip ben ik toch nog een beetje in mijmer-en dromenland en dan kan ik het beste de scènes verzinnen. Het liefst schrijf ik in ons huisje op Terschelling. Het is daar heel stil en ’s middags tijdens lange strandwandelingen begin ik alweer met het fantaseren over de volgende stappen die moeten worden gezet om het tot een sluitend verhaal te maken.  

Je debuutroman uit 2011 werd goed ontvangen. Vind je het bij 'Misstappen' weer spannend hoe het  door lezers wordt ontvangen?

Omdat er toch wel meer expliciete scènes in Misstappen zitten dan in Het Nonnetje, vond ik het doodeng. Ik was heel erg nerveus toen het werd gepresenteerd. Mijn schoonouders en familie lezen het ook, dacht ik aldoor. Hoe zouden zij het vinden?  Maar de recensies en reacties zijn heel positief, ook van de mensen die dicht bij me staan, gelukkig. Mijn kinderen lezen mijn boeken niet, haha. Hun mammie die zeer scabreuze scènes schrijft, nee. Dat gaat hun nog nét te ver. Maar ze vinden het wel heel erg leuk dat ik schrijf en publiceer.  

Welke schrijvers zijn jouw voorbeelden of geven je inspiratie voor het schrijven?

Ik ben dol op Nederlandse literatuur en uiteraard is Arnon Grunberg een lichtend voorbeeld. Wat kan die man schrijven. Ik ben niet dol op thrillers; al die doden zijn niet zo aan mij besteed. Hoewel, op dit moment lees ik Hemelen van Marion Pauw. Hilarisch boek. Het wordt wel aangeduid als literaire thriller, maar door de humor vind ik het leuk om te lezen. En natuurlijk zou ik willen dat mijn boeken net zo goed gelezen worden als die van Saskia Noort. Ik bewonder haar zeer om haar vermogen om lezers  aan zich te binden. Verder op mijn nachtkastje ligt Geachte heer M, van Herman Koch. Ach, ik lees eigenlijk alles. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet lees. Lezen én schrijven, het is voor mij bijna een levensbehoefte geworden.

Maak kans op een gratis exemplaar van Misstappen!