Exotisch en vloeiend - silkpunk

Als genrelezer van een bepaalde leeftijd ontkom je niet aan een zekere 'metaalmoeheid'. Het zoveelste Tolkienesque genootschap van kleurrijke reizigers, een queeste, een kind met latente magische krachten op een bijzondere school, nóg een kickass urban fantasy. Het blijft vermaken, het blijft genieten, en ook zeker verrassen, maar op een gegeven moment heb je heel erg veel al wel eens gezien. Daarbij komt dat in de recente jaren, door persoonlijke ontwikkeling of geluiden uit de maatschappij, of wellicht zelfs beide, duidelijk werd dat ik wel erg in de Westerse wereld bleef hangen. En de wereld is veel groter dan dat. Auteurs uit Azië, Afrika, Zuid-Amerika, Rusland, het Midden-Oosten, de Slavische kant van de aardbol schrijven ook scifi en fantasy en brengen nieuwe sferen, geluiden, subgenres en stijlen. Zoek je net even wat gerichter buiten de gebruikelijke namen, dan blijkt daar een hele lading pret op je te wachten. Het is niet beter dan wat je al kent, het is simpelweg anders.

Auteur Jy Yang

Jy Yang is een Engelsschrijvende auteur uit Singapore, die non-binair is, dat wil zeggen, zich niet met een van de beide oorspronkelijke geslachten definieert. In 2016 is er een verkiezing geweest voor de keuze van non-binaire voornaamwoorden en de 'die/hen/hun' die uiteindelijk gekozen zijn, zul je hier in dit artikel tegenkomen én in het boek, want de hoofdpersonages 'bevestigen' het door hun gewenste geslacht op een leeftijd naar keuze en zijn tot die tijd non-binair.

Yang debuteerde in 2017, na wat korte verhalen en novelles, met een gelijktijdige publicatie van twee standalone titels in de Tensorate-serie: The Black Tides of Heaven en The Red Threads of Fortune. Het zijn 'silkpunk'-romans van circa 200 pagina's. In juli volgt een derde standalone, The Descent of Monsters. Dit is een interessante en ongebruikelijke aanpak voor een serie. De boeken spelen zich in hetzelfde universum af, maar volgen elkaar niet direct op. Alhoewel The Red Threads in gebeurtenissen wel na The Black Tides komt en ook beter in die volgorde gelezen kan worden, is het geen directe voortzetting van de verhaallijn. In de Tensorate-reeks zijn de korte romans afleveringen uit de geschiedenis van dit volk en niet per se in een aansluitende tijdlijn.

Silkpunk - een aziatische blend van scifi en fantasy

Interessant is ook de term 'silkpunk'. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het blijkt toch al jaren te bestaan. Ken Liu geeft in een io9-interview uit 2015 een heldere definitie: 'Like steampunk, silkpunk is a blend of science fiction and fantasy. But while steampunk takes as its inspiration the chrome-brass-glass technology aesthetic of the Victorian era, silkpunk draws inspiration from classical East Asian antiquity.' en hij vervolgt met: 'The silkpunk technology vocabulary is based on organic materials historically important to East Asia (bamboo, paper, silk) and seafaring cultures of the Pacific (coconut, feathers, coral), and the technology grammar follows biomechanical principles like the inventions in Romance of the Three Kingdoms. The overall aesthetic is one of suppleness and flexibility, expressive of the cultures that inhabit the islands.'

The Black Tides

Moeder Protector is een harteloze bitch van de bovenste plank, zowel tegen haar eigen kroost als haar volk en ze is meedogenloos voor tegenstanders. Om een gunst van het machtige klooster terug te betalen, geeft ze hen haar laatstgeboren kinderen, een tweeling, Mokoya en Akeha. In het klooster blijkt dat Mokoya vooruitziende gaven heeft en dat komt mams wel goed uit. Ze haalt hun terug en zet Mokoya in voor eigen gewin. Voor Akeha heeft ze niet echt een doel, het was sowieso een overbodig tweede kind zonder waardevolle talenten. Akeha sluipt de paleisstad uit en belandt bij de rebellen, waar hun sterke beheersing van 'slack'-magie, het aanwenden van elementen, waardevol is.

'The black tides of heaven direct the courses of human lives. But as with all waters, one can swim against the tide. I chose to swim. So can you.'

Halverwege het boek zit een scène die me deed denken aan de Snickers-reclame met Rowan Atkinson, die zijn 'Aziatische warrior'-zelf even kwijt is door de honger. Hij kukelt onhandig door een dak heen en belandt midden tussen de vijanden. Na een Snickers komt het alsnog goed (dit is geen spoiler). De prachtige, lichte sprongen over daken zien we in het vertrek van Akeha uit het paleis, maar kennen we ook uit films als Crouching Tiger, Hidden Dragon. Dit stille, soepele bewegen geeft een opvallende sfeer aan het boek. Er zijn geen harde actiescènes, geen harde dialogen en als er al een agressieve handeling in het boek voorkomt, is het heel kort en zo voorbij. Daarmee bedoel ik niet dat het een vriendelijk verhaaltje is, maar het is 'soepel' en stil.

Een verhaal zo dun als papier, zou je denken, maar het draait in dit boek niet om een bombastig plot of een groot avontuur. The Black Tides is een vertelling over de band tussen een tweeling, weerstand bieden tegen een oppermachtige en wrede moeder en je eigen keuzes maken. Het is zeker een grote 'goed vs. kwaad'-vertelling. Politieke stellingname, een decennia lange onderdrukking van het volk, weerstand bieden door rebellen, het zit er allemaal in. In een heel bescheiden, lichtvoetige sfeer.

The Black Tides of Heaven van Jy Yang is in 2017 verschenen bij Tor.com, niet te verwarren met Tor Books.

Lees een fragment

Meer Hebban Crew Reviews lezen? Je vindt ze allemaal hier terug.