Interview Judith Visser (4)

Door Natasza Tardio

“De drang om het toch te blijven proberen wint.”

‘Time-out’ is je nieuwste thriller. Hoe lastig was het om weer een verhaal te schrijven met Kim in de hoofdrol?
Het was eigenlijk makkelijker dan als ik een verhaal had moeten bedenken met een ‘nieuw’ personage. Ik ken Kim al een tijdje en dat gaf tijdens het schrijven een vertrouwd gevoel. Met die basis kwam de rest van het verhaal vervolgens vanzelf in me op.

Hoe lang liep je al met het idee voor ‘Time-out’ in je hoofd?
Het plan voor een slotdeel in de Kim-trilogie had ik al een tijdje, maar ik heb er bewust een paar jaar mee gewacht omdat het voor mijn ontwikkeling als schrijver nodig was me los te maken van Kim. Maar na vier boeken met andere personages was de tijd rijp. De daadwerkelijke verhaallijn van Time-out heb ik echter pas bedacht tijdens het schrijven.

Wat was bij dit verhaal je grootste uitdaging?
Waar ik erg goed op wilde letten was dat Time-out ook gemakkelijk te volgen zou zijn voor lezers die de eerdere twee delen niet gelezen hadden. En dat is gelukkig goed gelukt: het verhaal is krachtig genoeg om op zichzelf te staan en er is geen voorkennis nodig om alles te kunnen begrijpen. Dus ik ben blij dat ik daar in ben geslaagd!

In hoeverre is het karakter van Kim veranderd ten opzichte van ‘Tegengif’ en ‘Tinseltown’?
In Tegengif was Kim negentien, en nam ze impulsieve en soms ook onlogische beslissingen. In Tinseltown was ze vooral op zoek naar haar eigen grenzen en identiteit, en in Time-out weet ze inmiddels wie ze is en wat ze wil. Ze is gelukkig getrouwd, succesvol schrijfster, en heeft haar eigen wereld gecreëerd waar zij zich goed in voelt. Dat die wereld ineens als gebroken ijs onder haar voeten verdwijnt, is het begin van mijn meest spannende thriller tot nu toe…

Kim blijft terugkomen in jouw boeken, zelfs in ‘Trip’ had ze een klein rolletje. Zal dit voorlopig zo blijven of was dit Kim’s laatste optreden?
Een heel boek over Kim zal er niet zo snel meer komen, maar gastrolletjes zoals in Trip sluit ik niet uit. Mijn boeken spelen zich veelal af in de omgeving van Rotterdam, en het is best mogelijk dat Kim af en toe ineens in beeld springt, haha.

Was het erg lastig om in het hoofd van Martine, een psychotische vrouw, te stappen?
Schrijven is denk ik net als acteren, je moet je helemaal verplaatsten in een ander. Om die reden schrijf ik ook vanuit de ik-vorm, want dan lukt mij dat het beste. Toen ik eenmaal doorgrond had hoe Martine in elkaar stak en dat zij eigenlijk maar één doel in haar leven heeft, lukte het me best makkelijk. Dat ze een behoorlijk zieke geest heeft zal ik niet ontkennen, maar haar psychotische daden ‘afzwakken’ om het allemaal wat smakelijker te maken was voor mij geen optie. Ik schrijf zonder grenzen, in mijn boeken gaan alle remmen los. Dat is nu eenmaal zo, en daardoor zitten veel van mijn boeken een beetje op het ‘randje’. Dat sommige lezers bij bepaalde scenes hun eten niet kunnen binnenhouden is eigenlijk alleen maar een compliment, want dat betekent dat ik het beeldend en realistisch heb beschreven. Sommige passages waren eerst trouwens nog heftiger. Mijn redacteuren hebben er een beetje op aangedrongen dat er een paar dingen werden geschrapt of iets milder werden beschreven. Wat uiteindelijk over is gebleven is nu precies sterk genoeg.

Je beschrijft af en toe inderdaad gruwelijke gebeurtenissen in ‘Time-out’, hoe moeilijk was het om hierover te schrijven?
Tijdens het schrijven van mijn boek Stuk merkte ik al dat ik mij goed kan verplaatsen in mensen met een ontspoorde geest, het was dus niet heel moeilijk. Als schrijver ken ik geen schaamte, ik hou mij nooit bezig met de vraag: ‘Oei, wat zullen de mensen hier wel niet van denken?’, want als ik dat zou doen dan ervaar ik dat als een beperking van mijn flow. Ik vind het belangrijk om ‘los’ te gaan. Al schrok ik soms wel van bepaalde scenes als ik ze voor het eerst zelf teruglas, haha. Maar dat is juist goed, dan komt wat je schrijft tenminste aan.

Is het nog steeds mogelijk om een uitdaging te vinden in het schrijven van een spannende thriller? En zo, ja, hoe vind je die uitdagingen dan?
Hou op, ieder boek opnieuw is een absurde uitdaging, haha. Nu Time-out in de winkels ligt ben ik natuurlijk alweer bezig met een volgende thriller, en het begin van zo’n nieuw verhaal is iedere keer opnieuw weer een enorme worsteling. Ik doe het nu voor de achtste keer, maar het is nog net zo moeilijk als bij mijn debuut. Als ik de eerste versie eenmaal heb dan gaat het wel, maar die allereerste versie, dat allereerste begin, de juiste toon vinden, de personages introduceren, de verhaallijn uitstippelen…. Het is een drama! Soms denk ik ook echt dat het dit keer niet gaat lukken. Maar de drang om het toch te blijven proberen wint. Want ik ben dan zelf gewoon zo enorm enthousiast over het verhaal dat ik heb bedacht, dat ik het echt te zonde zou vinden als dat boek alleen maar in mijn hoofd zou bestaan. Het moet gelezen worden, en dus geschreven worden. En zo sleep ik mezelf naar een eerste versie, stukje bij beetje, tot het ergens op begint te lijken en ik genoeg houvast heb om verder te schrijven.

Je hebt verschillende karakters gecreëerd voor ‘Time-out’, welke van deze karakters was het meest lastig om vorm te geven?
In eerste instantie schreef ik Martine vanuit het derde perspectief, dus als ‘zij’, en dat ging niet. Dat werkte gewoon niet. Het lukte me op die manier niet om echt in haar hoofd te komen. Pas toen ik besloot om dan maar twee ik-vormen te gebruiken, Kim en Martine in een wisselend perspectief, begon het verhaal te lopen en kon ik hele stukken schrijven. Dat is voor mij echt de key, dat ik tijdens het schrijven echt IN het hoofd van zo’n personage zit, anders blijft er een afstand en is het ‘gewoon zomaar een verhaal’ zonder dat het ergens ‘echt’ voelt.

Hoe heeft jouw omgeving op ‘Time-out’ gereageerd?
Eigenlijk hetzelfde zoals op mijn vorige boeken: mijn familie en vrienden hebben het in een ruk uitgelezen en vonden het een spannend boek. Dat er wat heftige stukjes in zitten zijn ze inmiddels wel gewend, haha.

Ik blijf het vragen ;-), maar hoe zit het met eventuele uitgave in het buitenland?
Haha, dat kun je beter aan mijn uitgeverij vragen. De vertaalrechten van mijn boeken liggen natuurlijk bij hen dus ik kan niet echt zelf op pad gaan om buitenlandse uitgevers te strikken, dat moeten zij doen. Ik hoop van harte dat het ze ooit lukt. De Engelse taal ligt mij heel goed, ik lees zelf ook bijna alleen maar Engelstalige boeken, en ooit heb ik overwogen om een paar van mijn boeken (in ieder geval Stuk) zelf geheel te vertalen en zelf buitenlandse agenten te benaderen, maar zo werkt dat niet. Daar heb ik een uitgever voor. Maar zodra het zover is geef ik een groot feest!

Je hebt een druk jaar achter de rug. Waar haal je de tijd om te schrijven vandaan?
Ik ben gelukkig fulltime schrijfster, en ik probeer iedere dag van 10.00 tot 15.30 uur te schrijven, al is dat de laatste maanden iets minder goed gelukt omdat ik ziek ben geweest.

Vertel daar eens iets over, je hebt zelfs in het ziekenhuis gelezen las ik!
Ah, oké, tijd voor een korte medische update! Het begon allemaal met een blaasontsteking. Ik had die kwaal nooit eerder gehad en nam het daarom ook niet serieus, ik dacht dat het vanzelf wel weer zou over gaan. Maar dat gebeurde niet. Het werd juist erger: de blaasontsteking werd een nierbekkenontsteking (bleek toen ik eindelijk naar de dokter ging), en vervolgens lag ik dagenlang met 41 graden koorts op bed en kon ik niets binnenhouden, ook de medicatie niet. Toen de dokter aan huis kwam heeft hij meteen een ambulance gebeld. De bacterie die de infectie had veroorzaakt was inmiddels in mijn bloedbaan gekomen, en een levensgevaarlijke bloedvergiftiging was het gevolg. Hierdoor heb ik ruim een week in het ziekenhuis aan het infuus moeten liggen. Ik ben inmiddels wel weer thuis, maar helaas is het nu nog steeds niet goed, want er is door die hele toestand iets mis met mijn nieren. Ik zit momenteel in een bizarre medische molen van allerlei onderzoeken en zal blij zijn als alles weer goed is en deze periode achter de rug is!

Hoe bevalt het wonen en schrijven in jullie nieuwe huis?
Heerlijk! Het is voor mij echt een verademing om niet langer in een drukke stad te wonen. Ik woon nu aan de rand van een prachtig bosgebied, op loopafstand van het strand en de duinen. Tegenwoordig kom ik tijdens mijn ochtendwandeling met de honden herten tegen in plaats van de junks en daklozen die in Rotterdam Zuid in het park slapen. De frisse zeelucht, de vogels… de natuur brengt me rust, en die rust heb ik nodig omdat het in mijn hoofd zo enorm druk is. Ik wil hier nooit meer weg!

En dat rijbewijs waar je de vorige keer over sprak, heb je dat inmiddels gehaald?
Gaat niet gebeuren. Door mijn concentratiestoornis ben ik er gewoon niet geschikt voor, het verkeer zit vol met prikkels en dan raak ik mijn focus en mijn overzicht kwijt. Ik zou een gevaar op de weg zijn. Maar het geeft niet, ik zie het niet als een handicap. Als ik echt ergens moet zijn dan kom ik er wel, ik doe er dan alleen een paar uur langer over…

Heb je inmiddels al wat meer rust kunnen vinden om die literaire roman te schrijven?
Dat duurt denk ik nog wel even. Thrillers trekken mij op dit moment meer, en als ik er een ander genre bij zou kiezen dan zou dat op dit moment denk ik eerder Young Adult zijn. Thrillers, zowel voor volwassenen als voor jongeren, liggen mij het beste. Die literaire roman komt ooit tevoorschijn, dat wel, maar voorlopig vind ik het schrijven van thrillers gewoon leuker.

Welke vraag zou je jezelf stellen?
Geen idee, ik weet alles al van mezelf, haha.

Welk boek heeft jou het meest aangesproken het afgelopen jaar?
Those Who Save Us, van Jenna Blum vond ik echt prachtig. In het begin moest ik wennen aan haar stijl, zij schrijft bijvoorbeeld dialogen zonder aanhalingstekens te gebruiken, maar toen ik eenmaal echt in het verhaal zat kon ik het niet meer wegleggen. Zo mooi! En tijdens de zomer heb ik vooral klassiekers gelezen: Sophie’s Choice, To Kill A Mockingbird, Marjorie Morningstar. Allemaal prachtige boeken. Momenteel zit ik in een Jeffrey Archer fase: hij is in mijn ogen toch wel de koning der thrillerschrijvers, wat een boeken schrijft die man. Een enorme vaart, met geweldige plots en veel spanning. Steengoed.

Waaraan werk je momenteel?
Een nieuwe thriller! Deze wordt iets dikker dan mijn vorige thrillers, en des te spannender. Dit keer schrijf ik vanuit drie perspectieven, en het heeft veel verschillende lagen. Op dit moment ben ik bezig met het uitstippelen van alle lijnen, een enorm chaotische klus. Een ‘manuscript’ kun je het nu nog niet noemen, het is meer een explosie van allerlei losse scènes en dialogen en personages, waar uiteindelijk een bepaalde structuur in moet komen. Maar in mijn hoofd is het boek al af en het is een waanzinnig verhaal, ik heb enorm veel zin om hier de komende maanden aan te werken.