Feelgood Leesclub had goed gevoel over 100 gelukkige dagen van Fausto Brizzi

OVER 100 GELUKKIGE DAGEN
Lucio zwiert door het leven. Hij heeft vrienden en vrouwen bij de vleet. Zijn vrouw Paola heeft er genoeg van en zet hem buiten de deur. Een dag later krijgt Lucio vreselijk nieuws: hij is ziek en heeft in het gunstigste geval nog honderd dagen te leven. Wat nu? Lucio stort zich in wilde plannen en geniet breeduit. Want, zeg nou zelf, wat is er fijner dan la dolce vita? Algauw beseft hij echter dat hij maar een ding wil: echte liefde…

LEESCLUB
In drie discussierondes bespraken de leesclub-deelnemers wat zij van het boek vonden. Een vrolijk feelgood-verhaal over een zieke man die nog maar 100 dagen te leven heeft. 

Voor het lezen
Ondanks het beladen onderwerp in 100 gelukkige dagen, roept de cover bij iedereen een vrolijke en zomerse stemming op. "De cover spreekt me aan omdat het gelijk een glimlach op je gezicht tovert omdat hij zo blij is!" aldus Nakita. Ook Rosalyn is het daarmee eens: "Ik vind het een prachtige cover, omdat deze mij het echte Italiaanse gevoel geeft! Ik kreeg door de cover gelijk zin om hem te lezen!" 

Opgewarmd door de aantrekkelijke cover, worden de lezers meteen nieuwsgierig naar de inhoud van het boek over een man die nog maar 100 dagen te leven heeft. "Ik verwacht een lach en een traan tijdens het lezen. Een achtbaan van emoties waarbij het feelgood-gehalte hoog zal liggen", aldus Anita. 

Tijdens het lezen
De eerste reactie van Ashley tijdens het lezen vat het begin van het boek goed samen: "Het boek is heerlijk nuchter geschreven en leest daardoor zo fijn weg. Op een nuchtere manier ervaar je het verhaal van Lucio en ga je mee in zijn emoties: de ene keer is dat verdriet, de andere keer blijheid. Het verhaal wordt hierdoor luchtig en niet te zwaar." 

Wat opvalt zijn de vele nutteloze weetjes die de hoofdpersoon met de lezer deelt. Waarom ruikt een zwembad naar chloor en wie heeft de gefrituurde donut bedacht? De hoofdpersoon verweeft hiermee wat humor in zijn verhaal en houdt het zware onderwerp over kanker luchtig. Ook de schrijfstijl is opvallend: hoofdpersoon Lucio praat continue tégen zijn lezers. Dat is voor veel lezers even wennen, maar tegelijk ook verfrissend. "Soort van een rode wijn die je langzaam moet drinken en steeds lekkerder wordt", aldus Amber. 

Na het lezen
De meningen zijn na het lezen overwegend positief, maar toch ook verdeeld. De één is razend enthousiast over het verhaal, de ander vond het een taai boek. Karel was één van de positievelingen: "Dit boek was zeer bijzondere leeservaring, door het onderwerp, maar ook door de manier waarop het wordt verteld.' Ook Linda is onder de indruk: 'Het boek leest erg prettig, de Italiaanse sfeer is herkenbaar en ook al weet je hoe het afloopt, toch is de kanker geen zwaar en overheersend onderwerp. Lucio telt, ondanks het letterlijk aftellen, echt zijn zegeningen en is echt gelukkig." 

BEOORDELING
Nadat de laatste dagen van Lucio zijn geteld, slaan de meeste lezers het boek met een goed gevoel dicht. Gemiddeld scoort het boek een prima 7,5; een verrassend en origineel boek met een vleugje gekkigheid. 

Linda: "Ik geef dit boek een 8, het lijkt alsof Lucio op het randje van je bed zijn levensverhaal vertelt!" 
Ook Karin geeft dit boek een 8: "Mooi verhaal, gelezen met een lach en een traan". 
Anita was iets kritischer: "Ik geef het boek een 6, het is een realistische opsomming van de laatste 100 dagen maar het heeft mij niet gepakt".

Lees ook de recensies van de leesclub-deelnemers op de boekpagina van 100 gelukkige dagen