Feuilleton Loes den Hollander en Marjan van den Berg (5)

Ha Marjan,
Den Hollander is de naam van mijn man, ik heb die naam aangenomen toen we trouwden. Daar heb ik toen heel lang over nagedacht, omdat ik al eerder de naam van een man had aangenomen en ik me afvroeg of ik voor alle zekerheid niet beter mijn eigen naam, Loeffen, kon behouden. Mijn ex-verloofde liet me daarin helemaal vrij, ik heb mijn besluit dus volledig in vrije wil genomen. Heel eerlijk gezegd vond ik Den Hollander een te mooie naam om te laten lopen en voelde het gewoon goed om zo te gaan heten. Het gaf ons samen een echt familiegevoel en dat houdt nu al ruim eenentwintig jaar stand. Later, toen mijn eerste boek uitkwam, bleek de naam Den Hollander ook heel goed van pas te komen om herkenbaar en vooral Hollands te zijn. Wie weet, had ik onbewust een vooruitziende blik.
Wat ik me vanmorgen opeens afvroeg: heb jij je, voordat je een contract sloot met je eerste uitgever, eerst georiënteerd op hoe het werkte met contracten? Ik vraag dat, omdat ik recent een groep debutanten toesprak. Ik was uitgenodigd om als ‘gevorderde rot in het vak’ hun vragen over alles wat met schrijven en uitgegeven worden te maken heeft te beantwoorden. Tot mijn stomme verbazing kon geen van hen me vertellen of er een einddatum op hun contracten vermeld stond. Ze hadden ook allemaal klakkeloos aangenomen dat de percentages voor hun royalties klopten, en een van hen vertelde me dat ze in haar contract had moeten laten opnemen dat ze voor het geven van lezingen een bepaald percentage zou afstaan aan de uitgever. Mijn mond viel open.
Vind jij dat auteurs elkaar moeten waarschuwen voor dit soort praktijken?

Ha Loes!
Op de barricade gaan we! Ja! Ja! Ja! Dat is drie keer ja en eigenlijk onvoldoende. We moeten het dak op en schreeuwen. Ik ben ook zo'n supersufferd die alles maar klakkeloos aannam. Dat heeft me een hoop ellende opgeleverd en dat levert het me nog steeds op. Ik heb een aantal boeken onder contract bij een uitgever die me de rechten niet wil teruggeven. Normaal gesproken krijg je die terug als er geen herdruk van je boek komt. Maar deze uitgever blijft het boek leveren via pod (print on demand), zodra er een bestelling binnenkomt. Dat beschouwt hij als herdruk. En ik kan op m'n kop gaan staan of de boom in.... De rechten krijg ik vooralsnog niet terug. Dat had ik dus wel gekregen als er een einddatum in mijn contract had gestaan. Bij de VvL (Vereniging van letterkundigen) hebben ze een standaardcontract samengesteld dat aan alle redelijke voorwaarden voldoet. Volgens mij kan je dat ook downloaden als je geen lid bent van de vereniging. Ik ben inmiddels wel lid geworden. Dan kan je ook terecht als je juridisch advies wilt. Dat er uitgevers zijn die een percentage eisen van de nevenactiviteiten van hun auteurs, vind ik ronduit schandalig. Auteurs moeten meer samen praten, overleggen, vertellen aan elkaar. Ik vind onze etentjes met het Schager Schrijversgilde om die reden ook zo ontzettend leuk. Lekker netwerken en ervaringen delen met een wijntje erbij. Top!
Wat is de belangrijkste tip die jij de afgelopen tijd kreeg? En welke tip wil je doorgeven?