Galgenmaal met een verrassend toetje

Zondagmiddag 22 november. In de half duistere straten van het Achterhoekse Lichtenvoorde wandel ik naar mijn afspraak voor het moorddiner met thrillerschrijvers Corine Hartman en Tomas Ross, tegenwoordig ook bekend als schrijfduo. In hun thriller Doodskopvlinder bundelen zij hun krachten om de lezer een boeiend ‘faction’ verhaal voor te schotelen. Als ik voor restaurant de Leeuw de rood met witte afzetlinten met politie - niet betreden zie, weet ik dat ik aan het juiste adres ben. Na mijn verklaring aan één van de rechercheurs, mag ik gelukkig het pand betreden. ‘Wel oppassen dat je niet struikelt over het lijk in de gang,’ wordt me nog toegefluisterd. En het vooral uit je hoofd laten om iets aan te raken.

Het was de eer aan Corine Hartman om die middag het spits af te bijten en haar schrijfpartner Tomas Ross te introduceren bij het publiek. Tomas Ross gaat eigenlijk door het leven als Willem Hogendoorn, de eerste onthulling voor het merendeel van de gasten. Ross legt uit dat hem de mogelijkheid gaf om na het schrijven van enkele non-fictie boeken over het monster van Loch Ness de overstap te maken naar het thrillergenre. Een weggevallen H op een cover en het lenen van een achternaam zorgden ervoor dat de lezer al jaren de boeken van Tomas Ross leest in plaats van Willem Hogendoorn. Afgelopen donderdag publiceerde hij zijn nieuwe thriller Van de doden niets dan goeds, over de roerige periode na de bevrijding in 1945. 

Ondergetekende interviewde Hartman over haar nieuwe thriller Een vlaag van waanzin, die in februari in de boekwinkel zal liggen. Na vijf boeken over de onconventionele rechercheur Jessica Haider, was het tijd om haar tanden in een volledig nieuw onderwerp te zetten. Partnerdoding is het centrale thema in haar nieuwe thriller, waarvan gasten tijdens deze avond al een voorproefje kregen door de voordracht van de proloog door de schrijfster zelf. Hartman baseerde haar thriller op een waargebeurd familiedrama.

De grens tussen feiten en fictie is een belangrijk terugkerend detail in de boeken van beide schrijvers. Voor de gelegenheid schoof rechercheur Herman ter Haar aan om de gasten een kijkje in de keuken van het recherchewerk te geven. Interessant was dat het publiek de discussie algauw naar de perfecte moord leidde. Bestaat het fenomeen überhaupt wel? En kan ik met moord wel wegkomen? Zolang de moorden op papier afspelen, is de rechercheur gerustgesteld.

Tijdens het duogesprek laten Hartman en Ross doorsijpelen dat de samenwerking voor Doodskopvlinder een succes was. Ieder zorgde voor zijn/haar personages, want zoals Ross toelichtte: ‘ik heb niet zoveel met vrouwendingen.’ Na positieve recensies in de dagbladen en dito lezersreacties vraagt de samenwerking om vervolg. Het goede nieuws is dat diezelfde middag de eerste stappen zijn gezet naar het vervolg van hun samenwerking. Want er gaat een nieuwe thriller uit hun pen komen, zo verklapten beide schrijvers. Hun tweede gezamenlijke thriller staat nog in de kinderschoenen, maar zal rond juni 2016 in de boekwinkel te vinden zijn. De focus zal weer liggen op actuele gebeurtenissen, waar de vluchtingenproblematiek bijvoorbeeld aangestipt zal worden.

Het bleef die avond nog lang onrustig in Lichtenvoorde, waar de boeken op een zeker moment waren uitverkocht en de inkt van de zojuist gezette handtekeningen opdroogde in de boeken van de gasten. Aan het einde van de avond konden de gasten met een gerust hart en een volle maag huiswaarts keren, want dankzij puik recherchewerk werd de moord waarmee de bezoeker aan het begin werd geconfronteerd, toch nog opgelost. Wie weet krijgt dit eerste succesvolle moorddiner wel een vervolg?