Jennifer Brown

Lieve Nederlandse fans,

In 2009 kwam mijn eerste boek uit: Hate list, een verhaal over de gevolgen van een schietpartij op een middelbare school (in Nederland verscheen het boek in 2012). In Hate list kwamen diverse onderwerpen aan de orde,  waaronder pesten. Ik tourde door heel Amerika langs middelbare scholen en ik sprak met jongeren over mijn boek. Ik kwam er al snel achter dat veel mensen hun verhalen willen vertellen wanneer het over pesten gaat. En het viel mij op dat het de laatste jaren steeds vaker over een ander soort pesten gaat dan in Hate list… Het gaat over cyberpesten.

Cyberpesten
Ook veel leraren en bibliothecarissen benaderden mij. Ze vertelden dat het pesten met name plaatsvindt via mobieltjes, e-mail en socialemediakanalen zoals Facebook. Ze hadden gehoopt dat ik die problemen ook in Hate list had aangekaart… Cyberpesten is een groot probleem met grote gevolgen. Het verschil met ‘normaal’ pesten?  Je hebt geen gezicht waar je naar kijkt, je krijgt geen directe reacties en bovendien is het veel gemakkelijker om gemeen te zijn.  En wat dacht je van het Internet zelf, waarin alle informatie oneindig lijkt? Diegene die gepest wordt krijgt het gevoel dat je nooit loskomt van de narigheid. Een gevoel dat de hele wereld je haat.

Sexting
Toen het tijd was om mijn vierde boek te schrijven, wilde ik het hebben over cyberpesten. In Hot shot wilde ik Ashleigh iets laten doen wat andere tieners doen in het echte leven. Sexting. Ik wilde dat Ashleigh er onschuldig in zou gaan, omdat ik denk dat het op die manier heel vaak gebeurt: een jong persoon vertrouwt iemand en denkt niet aan wat er kan gebeuren als dat vertrouwen wordt geschaad. Wie bedenkt er van te voren dat iemand van wie je houdt , je zo kan verraden? En dat je vrienden, klasgenoten, en zelfs mensen die je helemaal niet kent, zo’n intieme foto van jou te zien krijgen? Wie bedenkt van te voren, in de seconde dat je de foto maakt, dat de foto nooit meer teruggenomen kan worden?

Worst-case scenario
In Hot shot gaat het cyberpesten van kwaad tot erger. Het is een worst-case scenario, maar zeker geen impossible case. Er zijn een heleboel waargebeurde verhalen van jongeren die door sexting in de problemen zijn gekomen. Jongeren zijn gepest, weggelopen van school, weggelopen uit hun woonplaats, en sommigen zijn zelfs in aanraking gekomen met de politie. Hoewel het een worst-case scenario is, en de dingen echt verkeerd gaan voor Ashleigh, is er meer dan één boodschap voor de lezers van Hot shot. Het is sowieso een verhaal om je te waarschuwen, maar het bevat ook de boodschap dat we allemaal fouten maken. En hoewel een foto vaak meer waard is dan duizend woorden, vertelt het niet het hele verhaal. Een besluit dat gemaakt is op een moment van zwakte of boosheid; het bepaalt niet wie we zijn. We zijn niet alleen maar onze fouten. We zijn niet alleen maar die foto, dat ene moment, die ene fout. Ik wil je meegeven dat alleen jij mag zeggen wat de foto niet zegt over jou. Alleen jij mag zeggen wie je werkelijk bent. Alleen jij kan zelf verder met jouw leven.

Lieve groeten,
Jennifer Brown