Gastcolumn door Pat Craenbroek

De debutante

“Het was echt lang, een olifantendracht, daar leek het op.”
“O, en hoe lang is dat?” vraagt een vriendin.
“Ik weet het niet precies, 14, 15 maanden…”.
“Zó lang?”
“Uhu” ze knikt en slaat haar glas in één teug achterover.
“En de bevalling?” 
“Bwah, soms pijnlijk, alles bij elkaar genomen viel het wel mee.”
Haar gezicht klaart op: “En dan opeens, was hij er.” 

Goed, denkt de man die bij hen zit. Goed, dan kunnen we eindelijk weer gewoon verder met ons leven. Dingen doen zoals een avondje uit met vrienden. Praten over voetbal en zo.

“Ach, eigenlijk was het allemaal zo erg niet.” zegt ze nu.

Haar echtgenoot kijkt haar stomverbaasd aan. Is ze het dan vergeten? Al de keren dat ze vertwijfeld stukjes tekst onder zijn neus schoof en vroeg of het écht goed was? De tranen toen ze doodmoe over de zoveelste correctieronde gebogen zat? Het tobben over de tijden: heeft gehad, gehad, of had zonder meer?  

De verzoening tussen de Nederlandse en Vlaamse taal. Een kleedje, dat trek je toch gewoon aan? Dat leg je toch niet op een tafeltje? En onderuit zakken, doe je dat niet in een lekkere zachte Vlaamse zetel, toch niet op een harde bank? 

Hoe ze een tijdlijn uitzette en merkte dat een meisje al 18 maanden lang zwanger in het boek ronddartelde. Ze liet haar dan maar snel bevallen, er zijn nu eenmaal grenzen aan relativiteit.

Ze moet dat alles vergeten zijn, vreest haar man. Hij hoopt maar dat ze al niet aan een tweede zit te denken. Hij weet het nog goed, die keren dat ze achteloos “hmm” bromde als antwoord zonder hem écht gehoord te hebben, haar hoofd in een fantasiewereld.

“Je zit weer bij je boek hé?” had hij dan gevraagd waarop ze stilletjes had geknikt. Soms was ze een beetje boos geweest, omdat ze gestoord werd terwijl de zinnetjes in haar hoofd aanklopten.

Nu zit ze daar, glunderend, een trotse moeder die haar eerste boekenjong tegen zich aandrukt, hem besnuffelt en trots aan de wereld toont. Eigenlijk had ze iets ernstigs willen schrijven, iets gewichtigs, échte literatuur. Iets maatschappelijk relevants. Maar wat uit haar pen vloeide was doordrenkt met moord, wraak en verraad. Ze was de dood vaak tegengekomen in de jaren dat ze als gerechtsarts werkte, ze kende haar maar al te best. Daarom kreeg ze ook een prominente rol in haar debuutroman.

Pat Craenbroek