Daan Boom geeft zijn vader 'Een meesterstuk' van Peter Römer
Waarom geef je je vader Een meesterstuk van Peter Römer?
Mijn vader houdt heel erg van thrillers. Deze kreeg hele goede recensies, dus het leek me een uitstekend cadeau. Om heel eerlijk te zijn is het een verkapt cadeau, want ik wil Een meesterstuk zelf ook graag lezen.
Is hij alleen een thriller-fan, of ook een Baantjer-fan, aangezien Römer de serie sinds 2010 voortzet?
Toen Baantjer nog op tv was, keken we er altijd met het gezin naar. Ik weet niet zeker of mijn vader er fan van was, maar ik vond het altijd reuze spannend! Ik vond het zelfs een beetje te eng, maar daardoor wilde ik juist blijven kijken.
Werd lezen er vroeger bij jullie met de paplepel ingegoten, of was het toch meer tv kijken?
Er werd bij ons thuis altijd voorgelezen, vooral uit de boeken van Annie M.G. Schmidt. Ook later heeft hij altijd geprobeerd me aan het lezen te krijgen. Op de basisschool had ik moeite met leren en concentreren, maar dan hielp mijn vader me thuis. Hij is onderwijzer, hij werkt op een basisschool voor langdurig zieke kinderen. Als ik dan thuiskwam en hij ook, gingen we nog samen oefenen. Ook toen ik op de middelbare school zat, bleef hij me stimuleren om te lezen. Dan liepen we samen naar zijn enorme boekenkast en wees hij me boeken aan die hij goed vond. Hij heeft in die tijd zo’n beetje mijn hele leeslijst aangedragen. De boeken die hij me aanraadde, vond ik uiteindelijk ook goed. Hij probeerde me dus altijd goed op weg te helpen.
'Ook toen ik op de middelbare school zat, bleef hij me stimuleren om te lezen. Dan liepen we samen naar zijn enorme boekenkast en wees hij me boeken aan die hij goed vond.'
En zit dat er nog steeds in, veel lezen?
Inmiddels heb ik zelf ook een hele boekenkast vol, met name met boeken die ik van mijn oma heb geërfd. Ik schat dat ik maar zo’n vijf procent heb gelezen van alle boeken die erin staan. Er staan heel veel pretentieuze boeken in, maar stiekem las mijn oma ook veel doktersromannetjes. Er staat van alles. Gelukkig heeft mijn beste vriend een boekwinkel in Utrecht, De Utrechtse Boekenbar, dus hij raadt me ook altijd genoeg boeken aan. Toch blijft het lastig om echt veel te lezen, meestal krijgen toch andere dingen voorrang. Maar een of twee keer per jaar krijg ik echt een bevlieging en dan lees ik heel veel, meestal op vakantie of als het wat rustiger is met werk.
Voor het programma Streetlab heb je zelfs zelf een boek geschreven: als experiment schreven jij en Stijn van Vliet in 48 uur een roman. Heeft je vader het gelezen?
Volgens mij vond hij het wel goed, maar ik weet niet zeker of hij het écht goed vond. Mijn ouders zijn natuurlijk gewoon fan, die vinden al gauw iets wat ik doe goed. Ze zijn heel trots op wat ik doe, al zouden ze wel eerlijk zijn als ze het helemaal niks vonden.
Hoe ging het proces eigenlijk in zijn werk? Een roman schrijven in 48 uur is immers niet niks…
Klopt! Daan Heerma van Voss heeft ons daar goed bij geholpen en begeleid. Het begon met een idee: een zanger breekt door met liedjes waarmee hij helemaal niet wíl doorbreken. Toen zijn we het verhaal in hoofdstukken gaan verdelen en vervolgens hebben we uitgeschreven wat in ieder hoofdstuk zou moeten gebeuren. Vervolgens zijn Stijn en ik onophoudelijk gaan typen. We hebben misschien twee uurtjes geslapen en daarna typten we weer verder.
Maaike le Noble, directeur van uitgeverij Meulenhoff Boekerij, vond het serieus goed, mits ze erbij kon zetten dat het in 48 uur geschreven was. Dat vond ik overigens wel prettig, die toevoeging. In alle eerlijkheid zou ik niet weten of ik iets beters zou schrijven als ik er drie jaar over kon doen.
Zou je het willen proberen?
Ik zou ooit nog wel een boek willen schrijven, maar volgens mij heeft iedereen dat. Ik heb er nog geen concrete plannen voor, maar ik onderhoud mijn schrijven wel. Zo houd ik een dagboek bij en schrijf ik iedere maand een column voor de uitagenda van Utrecht.
'Ik heb lezen altijd heel leuk gevonden. Zo begreep ik op de middelbare school niet waar de aversie tegen de leeslijst vandaan kwam.'
Dat is wel bijzonder, een dagboek bijhouden?
Ik doe het nu gewoon in de notities van mijn telefoon, maar als kind schreef ik wel met pen in een papieren dagboek. Heel aandoenlijk als je dat nu terugleest. Ik had een hele tijd niet geschreven, maar op een gegeven moment vond ik wat teksten terug. Ik vond het toch heel interessant om terug te lezen welke dingen er toen in mijn leven speelden. En hoe diezelfde dingen nu totaal niet meer relevant zijn, er gewoon niet meer toe doen. Dat vond ik wel waardevol.
Is een ander project al wel concreet?
Ja, ik ben een docuserie aan het maken over dat ik rapper word. Deze komt 13 mei uit op mijn YouTube-kanaal en die dag moet dus ook mijn rapcarrière van start gaan. Het is iets heel anders dan wat ik normaal doe, maar ik vind het erg leuk en denk dan: 'Waarom zou ik het niet proberen?'
Heb je nog wel tijd om boeken te lezen?
De laatste tijd ben ik een vluchtige lezer, dan lees ik als ik in bad zit of even als de zon op mijn balkon staat. Het probleem is dat ik klassiekers wil lezen, maar er dan achter kom dat ik ze niet leuk vind. Ik kom er amper doorheen. Laatst was ik begonnen aan On the road, van Jack Kerouac, maar ik ben halverwege gestopt om maar de film te kijken. Eigenlijk wil ik dat soort boeken alleen maar lezen om te kunnen zeggen dat ik ze gelezen heb, puur decorum… Mijn vriend met de boekwinkel zegt ook dat ik hiermee moet stoppen, want zo verlies je plezier in het lezen. Daar heeft hij wel gelijk in.
De 5 mooiste boeken van Daan Boom
Aan de rand van Ferrara ligt een vervallen villa, omringd door een grote, parkachtige tuin, waar de geheimzinnige Finzi-Contini’s wonen. Als de plaatselijke tennisclub joden begint te weren, besluiten de Finzi-Contini’s hun privétennisbaan open te stellen. En zo raakt de verteller van de roman, een joodse gymnasiast, aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog in de ban van de verlichte, weelderige droomwereld van de familie Finzi-Contini. Lees meer
Kijk hier voor de beste cadeautips
