Domien Verschuuren geeft zijn vader 'Een tweede leven met Formule 1' van Olav Mol
Waarom geef je je vader Een tweede leven met formule 1 van Olav Mol?
Mijn vader is een enorme Formule 1-fan. Bij ons thuis noemen we het 'de autootjes'. Als ik op zondagmiddag bij mijn ouders langskom en 'de autootjes' zijn op televisie, dan hoef ik niet op aandacht te rekenen. Eigenlijk kan ik dan net zo goed weer naar huis gaan, maar soms vind ik het wel geinig om mee te kijken. Ik zou er zelf alleen nooit voor thuisblijven om tweeënhalf uur naar inhaalmanoeuvres te kijken. Ik weet eigenlijk niet waar mijn vaders liefde voor de Formule 1 vandaan gekomen is, want voor de rest is hij geen uitgesproken sportliefhebber. Hij geniet niet alleen van de wedstrijden zelf, maar ook van alle verhalen over wat er achter de schermen gebeurt. En als er iemand over de Formule 1 kan vertellen, dan is het Olav Mol wel.
'Soms heeft hij dagen dat hij er lekker voor gaat zitten en dan leest hij de krant van voor tot achter. Op andere dagen geef ik hem een boek, maar komt hij er niet aan toe.'
Geniet je vader ook van lezen?
Hij is een enorme boekenverzamelaar, vooral van kunstboeken. Mijn vader werkte in de museumwereld. Soms heeft hij dagen dat hij er lekker voor gaat zitten en dan leest hij de krant van voor tot achter. Op andere dagen geef ik hem een boek, maar komt hij er niet aan toe. Mijn vaders leven kreeg tien jaar geleden namelijk een onverwachte wending: op de eerste dag van zijn pensioen kreeg hij een herseninfarct. Hierdoor is hij eenzijdig verlamd geraakt en dat heeft zijn hele leven veranderd. Zo heeft hij niet alleen last van fysieke gevolgen, maar heeft hij bijvoorbeeld ook een kortere aandachtsspanne. Lezen gaat gelukkig nog prima, hij moet er alleen wel zin in hebben.
Hoe ga je als zoon om met zo’n ingrijpende gebeurtenis?
Het is naar, dat steek ik niet onder stoelen of banken. Het gaat met ups en downs, maar mijn vader probeert nog altijd zoveel mogelijk te genieten van de kleine dingen. Ik woon niet meer thuis, dus ik maak de zorgen niet van dichtbij mee. Maar ik heb mezelf voorgenomen er zoveel mogelijk voor hem te zijn, op welke manier dan ook. Bijvoorbeeld door een klein gebaar, zoals een boek geven op Vaderdag.
Doen jullie dat vaker in de familie, elkaar boeken geven?
Het is niet iets wat we standaard aan elkaar geven, maar toevallig heeft mijn vader me Scenario van Thomas Acda gegeven voor kerst. Het is een van mijn favoriete artiesten, dus ik was er heel blij mee. Een boek geven of krijgen vind ik heel leuk, omdat het heel persoonlijk is. Ik vind het leuk om een boek te geven waarvan ik denk dat de ontvanger het goed zal vinden. Maar het blijft altijd spannend, want je weet natuurlijk niet zeker of diegene het boek al heeft en of diegene het ook echt leuk zal vinden.
Heb je lezen van huis uit meegekregen?
Als kind was ik al bezig met radio maken en internet. Ik zat dan ook altijd op de studeerkamer, want daar stond de computer. Het bureau keek uit op een gigantische kast met honderden boeken. Daarin stonden vooral de kunstboeken van mijn vader, maar ook mijn moeder las heel veel. Mijn ouders hebben me gestimuleerd om te lezen, maar ze hebben het nooit verplicht. Ik heb lezen altijd heel leuk gevonden. Zo begreep ik op de middelbare school niet waar de aversie tegen de leeslijst vandaan kwam. De donkere kamer van Damocles, bijvoorbeeld, vond ik een bijzonder fascinerend boek. Helaas had ik op een gegeven moment niet genoeg geduld meer om te lezen, ik ben te snel afgeleid door mijn telefoon.
'Ik heb lezen altijd heel leuk gevonden. Zo begreep ik op de middelbare school niet waar de aversie tegen de leeslijst vandaan kwam.'
Geen boeken meer voor jou dan?
Jawel! Alleen doe ik makkelijk een half jaar over een boek. Ik lees ook altijd verschillende boeken tegelijk, niet heel handig als je snel afgeleid bent. Al kies ik dan wel heel verschillende boeken, zoals een thriller, een biografie en literatuur. Over literatuur kan ik helemaal lang doen. Zo heb ik Het smelt van Lize Spit gelezen, maar deed daar anderhalf jaar over. Ik vond het traag en moeilijk, maar wilde wel weten wat er gebeurd was. Niet gemakkelijk, maar achteraf was het de tijd toch wel waard.
Doorzetten, dus. Was dat de belangrijkste les die je van je vader hebt geleerd?
Life is what you make it. Dat is de belangrijkste les van mijn vader, ook voordat hij het herseninfarct kreeg. Er kan van alles tegenzitten in het leven, maar houd je borst vooruit en je neus in de wind. Blijf positief. Dat heeft er altijd wel in gezeten. Ik ben opgevoed in 'liefdevolle verwaarlozing', zoals mijn vader wel zei. Dat uitte zich in het advies dat ik vooral moest doen wat ik leuk vond, dat ik zelf moest kijken wat er uit het leven te halen valt. Maar als het nodig is, zijn mijn ouders er altijd voor me.
De 5 mooiste boeken van Domien Verschuuren
Een boek dat ik moest lezen voor school, maar 'moeten' werd 'mogen'. Eigenlijk weet ik er nog verdomd weinig van, behalve dat het toentertijd indruk maakte. Ik was zwaar teleurgesteld toen de verfilming verscheen ('het boek was beter').
Wat gebeurt er als je als vader van een dertienjarige zoon ontdekt dat je al je hele leven onvruchtbaar bent? Die vraag is het intrigerende beginpunt van De passievrucht. Op zijn zoektocht naar de biologische vader van zijn zoon Bo neemt de verteller de lezer mee op een reis door zijn verleden. Alles wat hij al die jaren over zichzelf en over zijn leven heeft geloofd moet hij heroverwegen. Lees meer
Kijk hier voor de beste cadeautips
