Geen zoete tonen in 'Zuur’

Hou van mij!, Laat me los, Vergeet mij niet, Vergeef me  en dan nu Zuur. De Vlaamse schrijfster Anja Feliers houdt zich keurig aan de afspraak: elk jaar een nieuwe thriller met hetzelfde hoofdpersonage, de psychologe Kathleen Verlinden. In Zuur  mag ze voor de vijfde keer aan de bak. Ze moet Cara begeleiden, een meisje dat tijdens een feest door een onbekende zuur in het gezicht krijgt geworpen, waarbij ze zeer ernstig verminkt raakt. Het is zeer aannemelijk dat ze geen toevallig slachtoffer was. Kathleen wil zich graag op de zaak storten maar lijkt door iets of iemand te worden tegengewerkt… 

Het zal niet voor het eerst zijn dat een leesclubdeelnemer begint over de cover, als hem of haar wordt gevraagd nog voor het lezen op het boek te reageren. Net als bij een date zijn het immers iemands looks die we als eerste keuren. In het geval van Zuur  pakt dit misschien wel ongewild positief uit. Precies zoals  Charlotte Veltman al aangeeft: “De cover is prachtig in weerwil van het afschuwelijke onderwerp ‘zuur’.” Toch zijn er ook de nodige andere lezers die niet op de cover ingaan en zich, heel begrijpelijk, afvragen of het nadelig is als ze de vier eerdere delen niet hebben gelezen. Karina Hoekerswever-Hanegraaf is een van hen: “Ik verwacht een boek dat spanning brengt maar ben een beetje bang dat ik last heb van het feit dat ik geen eerdere boeken in de serie heb gelezen. We gaan het zien.” Elly van der Meer is wat dit aangaat minder bevreesd: “Er staat dat je het als losstaand boek kunt lezen. Dat heeft mijn voorkeur. Mocht dit boek me aanspreken, dan ga ik de andere vier ook lezen.”

Het antwoord op de vraag of het boek aanspreekt, is vrij snel gegeven. De neuzen van de deelnemende lezers wijzen tijdens het lezen allemaal dezelfde, voor Feliers gunstige kant op. 
Bij Cees van Rhienen doen de opzet en stijl denken aan die van Nicci French. En Coenraad de Kat voelt de frustratie, machteloosheid en onzekerheid van de personages. Tegelijkertijd ervaart hij hun vechtlust waardoor de spanning op gang komt. Alleen de neus van Guy Doms wijst ietwat een andere kant op. Een van de redenen: een aantal drukfouten. Iets waar ook Sandra Bakker en Amanda de Leeuw van Weenen over vallen.

Drukfouten of niet, zodra het boek uit is besluit Jeannie Bertens het een 9,0 te geven, wat ze als volgt toelicht: “Ja, ik had beste hoge verwachtingen gezien de recensies over eerdere boeken. Ik wil ook wat meer Vlaamse auteurs gaan lezen en was dus zeer benieuwd. Ik heb genoten en heb het boek in drie dagen tijd uitgelezen, ik ga zeker meer van deze auteur lezen. Als echte thrillerlezer hoop ik normaal gesproken wel op wat meer spannende momenten. Nu miste ik ze niet omdat ik de thematiek zo interessant vond.”

Max Davidse is ook onder de indruk van het boek. Wel heeft hij nog een tip voor de uitgeverij: “Ik ben zeker tevreden en had eigenlijk een minder goed boek verwacht. Of dat ligt aan de classificatie 'vrouwenthriller' durf ik niet te zeggen. Mijn advies zou zijn om dat weg te laten, omdat het onnodig aparte verwachtingen schept. Zuur  is ook zonder dat een goed geschreven thriller.”
Interessant is ook dat Ingridje enige gelijkenis ziet met de boeken van Linda Jansma en Zuur  typeert als een psychologische thriller. Net als Max Davidse heeft zij een tip, zij het nu aan het adres van de schrijfster zelf: “Laat de lezers meer in het ongewisse over de verwikkelingen zonder op een zijspoor te springen, want op die momenten dwaalt de aandacht voor het verhaal af.”

En al zal Feliers erg in haar sas zijn met een 7,7 als gemiddelde puntenwaardering voor Vuur, we ontkomen er tot besluit niet aan Mike van Barneveld helemaal gelijk te geven: “Laat wat vaker je gezicht zien in Nederland. Je bent een leuk mens en ik denk dat mensen je het succes ook gunnen. Als je vaker 'onder het publiek' bent zal dit de verkoop van je boeken zeker bevorderen.”

Het volledige verslag en alle beoordelingen van deze 155e Hebban Thriller Leesclub vind je hier.