Gekkenwerk: Waanzin in YA-boeken

Karlijn Stoffels – Een-nul voor de autisten
Op de dag dat ze vijftien wordt zit Loes na een zelfmoordpoging in een psychiatrisch centrum, gevuld met gekke types die ze zoveel mogelijk op afstand probeert te houden. In het jaar dat volgt raakt ze toch aan hen en aan de verschillende therapieën gewend, en leert ze omgaan met haar omgeving. Een realistisch verhaal dat duidelijk maakt hoe het is om met autisme te leven.

Michael Thomas Ford – Suicide Notes  
Ook in dit boek heeft de hoofdpersoon geprobeerd zelfmoord te plegen. Jeff vindt zelf niet dat hij gek is, en toch is hij opgenomen op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis.  Dan zetten twee medepatiënten hem aan het denken. Gevuld met lekker veel zwarte humor.

Philip Huff – Dagen van gras
Na veelvuldig drugsgebruik raakt hoofdpersoon Ben in een psychose en wordt opgenomen in een jeugdkliniek. Daar blikt hij terug op zijn jeugd, met name op zijn vriendschap met Tom. Een realistisch verslag doorspekt met muzikale verwijzingen.

Erna Sassen – Kom niet dichterbij / Dit is geen dagboek
In Sassens eerste jongerenroman Dit is geen dagboek pleegt de moeder van Benjamin zelfmoord. Hoewel hij jarenlang doet alsof er niets aan de hand is, stort hij op zestienjarige leeftijd toch in. Zijn vader laat hem een dagboek beginnen om zijn gevoelens van zich af te schrijven. In Kom niet dichterbij  staat weer een jongere met problemen centraal. Ditmaal wordt personage Reva verliefd op haar theaterdocent. Het is het begin van een ontsporing die eindigt in een psychiatrische inrichting.  In beide boeken weet Sassen het zware verhaal met humor te verlichten.

Gail Giles - Right Behind You. Kun je het verleden achter je laten?
Als Kip McFarland negen jaar is, steekt hij per ongeluk zijn buurjongen Bobby in brand. Wat volgt is een gesloten inrichting voor jeugddelinquenten. Na jaren wordt hij, met een nieuwe identiteit, vrijgelaten. Maar kan hij het verleden echt achter zich laten? Giles weet thema’s als schuld, vergeving en zelfhaat te verweven met de vraag hoe lang iemand verantwoordelijk gehouden mag worden voor zijn daden.

Charlie Bee - En Prozac is mijn paracetamol
In dit waargebeurde verhaal vertelt Charlie Bee (pseudoniem) over de gevolgen van de scheiding van haar ouders op haar gemoed. Na de diagnose depressie volgt een periode van pillen, psychologen, paniekaanvallen en een zelfmoordpoging. Uiteindelijk wordt Charlie opgenomen in een kliniek. Daar klimt ze langzaam terug omhoog uit het dal. Een eerlijk verslag van een jonge schrijfster.

Vrank Post - Mijn zwarte ziel
Post werkte zelf ruim twintig jaar lang in de jeugdhulpverlening. Hij schreef verschillende boeken over het onderwerp. In Mijn zwarte ziel ontmoeten Leon en Deborah elkaar op de gesloten behandelafdeling van een justitiële jeugdinrichting, waar ze proberen af te rekenen met hun verleden. Een aangrijpend verhaal dat de lezer niet loslaat.

Shelley Stoehr - Krassen
In Krassen hebben vriendinnen Nancy en Kate een gezamenlijk geheim: ze verwonden zichzelf. De automutilatie blijkt net zo verslavend te kunnen zijn als drank en drugs, en dus is ook hier een opname in een psychiatrische kliniek wat volgt. De auteur weet een eerlijk en tragisch verhaal neer te zetten dat nu nog even urgent is als toen het voor het eerst werd gepubliceerd (1991).