Graeme Simsion: 'Ik steel stukjes uit het leven van anderen'

Pagina 2 van 2

Stukjes stelen

Zoals ook in de Rosies, maakt Simsion ook in dit boek graag gebruik van eigen ervaringen of die van anderen in tegenstelling tot het doen van research. ‘Ik steel stukjes uit het leven van anderen. Als ik het niet weet, omdat ik het zelf niet ervaren heb, dan heb ik het uit tweede hand. Dingen die anderen zijn overkomen, dingen die ik heb gehoord. Ik ken altijd wel mensen die de dingen die ik in mijn boeken beschrijf hebben meegemaakt. Ik ken veel mensen en die vertellen me dingen. Ik neem het echte leven en stel me de wat als-vraag.’ Maar even voor de record… dat wat er in het huisje in Frankrijk gebeurt ‘heb ik niet zelf meegemaakt.’

Oké, dat gedeelte dus niet, maar er zijn erg veel andere overeenkomsten tussen het leven van Adam Sharp en die van Simsion: de ex van zijn vrouw, het huisje in Frankrijk, de komst van de ex in dat huisje, de herkomst van de ex, de woonplaatsen en landen waarin het verhaal zich afspeelt, het beroep van Adam en zijn vrouw Claire en de karakters zelf. Logisch, want naast dat hij stukjes steelt uit andermans leven, leent hij ook zaken uit zijn eigen leven. ‘Bij het creëren van een personage zijn er twee dingen die ik vanuit mijn eigen leven leen. Het een is oppervlakkig, zoals dat Adam, net als ik, een database-expert is. Ik ken het, maar dat maakt me geen Adam. Het tweede wat ik leen gaat dieper in op de psychologie. Wat maakt iemand tot wat ‘ie is? Maar ik lijk helemaal niet op Adam. Ik zou een weg hebben gezocht om bij Angelina te kunnen blijven, terwijl Adam gewoon is weggegaan, omdat zijn werk er in Australië nou eenmaal op zat. Nee, ik lijk veel meer op Charlie.’

Over overeenkomsten gesproken: de ex van zijn vrouw komt uit Manchester, evenals Adam Sharp en tijdens het schrijven van zijn nieuwe roman had hij meerdere malen contact met de ex van zijn vrouw. ‘Ik checkte bij hem of bepaalde dingen die ik over Manchester schreef wel waar zijn en hoe iemand uit Manchester klinkt.’

Omgaan met het verleden

Adam is een fantast, die zijn leven voorbij laat gaan, terwijl hij fantaseert. Als jongen, toen hij nog thuis bij zijn saaie moeder woonde, fantaseerde hij over zijn vader, die was weggelopen. Als volwassenen fantaseert hij, terwijl hij getrouwd is met de saaie Claire, over zijn Eerste Grote Liefde. ‘Hoe moeten we omgaan met het verleden? Daar gaat het om in dit boek. Het begint voor Adam met een fantasie over zijn Grote Liefde, maar het wordt als snel werkelijkheid als zij contact met hem opneemt en hij vraagt zich af of er een tweede leven is voor zijn eerste relatie.’

Simsion heeft het boek vanuit Adam geschreven, waardoor het bijna analytisch is, zoals hij ook als data-expert analytisch moet zijn. ‘Hij is een man en ik denk dat mannen vaker over dingen denken dan dat ze voelen. Mannen lossen dingen op met hun hoofd.’

Muziek speelt een belangrijke rol in het boek, want de auteur strooit met een behoorlijk aantal soundtracks. ‘Ik wilde een boek met een soundtrack schrijven,’ verklaart hij. In films is het heel gebruikelijk, noodzakelijk zelfs en vaak genoeg herinnert iedereen zich later alleen nog maar de soundtrack. ‘Hoe kan ik dat doen met een boek? Ik bedacht nummers die relevant zijn voor het verhaal. Voor een bepaalde scène zijn misschien wel vijftig liedjes te gebruiken, maar ik gebruik alleen die ene die precies binnen het verhaal past en die bekend is bij een groot publiek.’ Hoewel de muziek een belangrijk aspect is in het boek – het vergroot de nostalgische waarde van het boek, want als er iets nostalgisch is, is het muziek wel – , ‘is het niet essentieel voor het lezen van het verhaal. Gewoon lezen en de muziek kun je er eventueel naast luisteren.’ Voor iedereen die het zich afvraagt: de soundtrack van het boek is Brown eyed girl en refereert aan de ontmoeting tussen Adam en Angelina. Hij speelt piano in een bar in Melbourne en zij komt binnen met een man.