Guido Brunetti: misdaadbestrijder in Venetië

Een Italiaan zoals een Italiaan hoort te zijn

Getrouwd met zijn intellectuele vrouw Paola, die werkzaam is bij Ca' Foscari de universiteit van Venetië waar ze Engels doceert, en twee rebellerende tieners in huis, kan Guido Brunetti omschreven worden als een familieman. Een man met een sterke mening, die bijvoorbeeld zijn vooroordelen tegen Sicilianen en Napolitanen niet onder stoelen of banken steekt. Maar vooral is Guido Brunetti een mens die het leven leert kennen door vallen en opstaan. Hij leert bij, moet zijn meningen af en toe herzien, en laat zich soms corrumperen om de wegen te bewandelen. Ondanks deze laatste eigenschap is Brunetti een rechtvaardige wetshandhaver.   

Commissario Brunetti is een levensgenieter, wat onder andere blijkt uit zijn bezoeken aan koffiebar Rosa Salva waar hij in het gezelschap van de ochtendkrant zich laat meevoeren in het Venetiaanse dialect dat om hem heen wordt gesproken. Leon betitelt hem als ‘een Italiaan zoals een Italiaan hoort te zijn’, die dol is op Italiaanse en Venetiaanse gerechten waar een goede wijn of grappa bij geserveerd wordt. In zijn vrije tijd luistert hij klassieke muziek en leest hij graag een goed boek.

Hij beweegt zich in een omgeving waar de overige personages model staan voor een bepaald type Italiaan. Zo is Paola’s vader, Count Falier, een rijke edelman met macht, connecties en geld, terwijl zijn collega Vianello, een loyale metgezel is. Hoofdcommissaris Patta vormt een prototype van de macho Italiaan en verleent bijna iedereen een vriendendienst.

In iedere misdaadroman krijgt Brunetti te maken met een sociaal probleem dat de Italiaanse maatschappij treft. Onder andere de amnestie die aan gevangenen in Napels is verleend en het vuilnis dat zich in de zomermaanden opstapelden in de straten toen vuilnismannen besloten om het werk neer te leggen. Daardoor wordt Brunetti geconfronteerd met de gevolgen van de kapitalistische maatschappij, waarin zowel daders als slachtoffers zich voortbewegen. 

Tien verhalen met Guido Brunetti zijn inmiddels verfilmd door de Duitse televisiemaatschappij ARD. Donna Leon is niet betrokken bij de verfilmingen, maar heeft haar goedkeuring gegeven. De Amerikaanse schrijfster heeft zelf geen televisie, omdat ze vindt dat ze haar tijd nuttiger kan besteden.

Liefde voor Venetië

Hoewel Donna Leon van Amerikaanse afkomst is, woont ze al sinds de jaren ’80 in de plaats die de setting voor haar misdaadromans is: Venetië. Mede door haar kleurrijke beschrijvingen van haar woonplaats, kunnen lezers wereldwijd na het dichtslaan van haar boeken alleen nog maar uitspreken dat ze graag een bezoek aan de stad willen brengen. Ondanks dat haar boeken succesvol zijn, wordt ze (op haar eigen verzoek) niet in het Italiaans uitgebracht.  

Toch laat Leon haar lezers ook kennismaken met de duistere zijde van de stad. Opvallend is bijvoorbeeld dat ze de transformatie van Venetië op zeer treffende wijze in haar boeken illustreert: van pittoreske stad met lokale winkeltjes tot een stad die moet voldoen aan het massatoerisme met grote winkelketens. Zelf zegt ze er het volgende over:  

Het is doodzonde, maar het mooie, schone Venetië van 25 jaar geleden, toen het nog een flonkerende ietwat slaperige provinciestad was en geen overbevolkt Disneyland, is voorgoed verdwenen. Nu wordt Venetië overstroomd door toeristen en is het elke dag net zo druk als met Kerstmis.

Haar lezers worden zo betoverd door haar beschrijvingen, dat ze deelnemen aan wandeltochten die in de stad worden georganiseerd door dr. Toni Sepada. Zij schreef het boek Brunetti’s Venice en laat in haar wandeltochten de plekken uit de boeken opnieuw tot leven komen. Zowel het appartement van Brunetti, als zijn werkplek bij La Questura en verschillende plaatsen delict kunnen in het echt worden aanschouwd door lezers.  

Ook het Italiaanse volk heeft het hart van de schrijfster veroverd. Zo vertelt ze in 2006 in een interview voor Crimezone:  

Ik mag dan wel Amerikaanse van origine zijn, maar ik houd van de elegantie van de Italianen. De zorg die zij besteden aan hun kleding en hun voedsel sluiten helemaal aan bij mijn karakter. Italianen hebben smaak. Amerikanen doen alsof ze smaak hebben door Italianen te kopiëren. Als je me vraagt of ik nu, na 25 jaar in Venetië te hebben gewoond meer Italiaanse ben dan Amerikaanse, kan ik alleen maar zeggen dat ik genetisch bepaald altijd Amerikaanse zal blijven, maar meer ook niet. Venetië is de grote liefde van mijn leven geworden.

Ik aanbid je

Commissario Brunetti keert voor de vierentwintigste keer terug in Ik aanbid je, waarin hij wordt geconfronteerd met een bijzondere zaak. Operazangeres Flavia Petrelli bezoekt voor een optreden Teatro La Fenice, waar ze jaren geleden voor het eerst kennismaakte met commissario Brunetti. Wanneer ze elkaar daar opnieuw tegenkomen, vertelt ze Brunetti dat een onbekende fan haar op haar reizen volgt en overal een enorme bos gele rozen voor haar achterlaat. Als de fan zich een tijdje later echter toegang verschaft tot haar hotelkamer en daar behalve rozen een bijzondere ketting en liefdesbrieven achterlaat, wordt duidelijk dat ze te maken heeft met een stalker. Dan worden twee mensen uit Flavia's omgeving zwaargewond aangetroffen en lijkt ook de operaster zelf in gevaar.


Op Hebban maak je nu kans op een exemplaar van Ik aanbid je! Bekijk het kader rechts naast dit artikel voor meer informatie.

Ook handig: 

Het complete seriepersonagesoverzicht van Hebban. Je vindt het dossier onder de hoofdnavigatie Boeken.