Handtekeningen jagen

Weet je nog, toen je naar Disneyland ging? Dat kleine notitieboekje vol handtekeningen waarmee je de hele dag onder je arm liep. En iedere keer als je een Winnie The Pooh of Assepoester zag staan, rende je er zo hard mogelijk naartoe met een pen in de aanslag. Als je weer thuis was, pronkte je ermee bij al je vriendjes en vriendinnetjes. Je zou het misschien niet verwachten, maar de obsessieve drang om handtekeningen te sparen is nog steeds aanwezig. Niet met Disneyfiguren, wel met auteurs. Dat wij, young adult-lezers, fan zijn van de krabbel, dat is overduidelijk. Of het net zo uit de hand loopt als Pokémon go, dat nemen we onder de loep.  

‘Zorg dat je maar één boek per persoon meeneemt, er zal een lange rij zijn voor de signeersessie.’ De zin die standaard op de uitnodiging staat van ieder boekenevenement. Heb je als uitgeverij geen auteur die met haar pen in de rondte zwaait, dan zal er niet eens een rij zijn bij de voordeur. Dat een krabbel van die speciale auteur een evenement maakt of kraakt, blijkt uit het evenement YALfest. Supergave auteurs plus lange rijen, dat veroorzaakte niet alleen gemiste kansen bij de lezers, maar ook een aantal klachten. De schrijvers zijn popsterren, hun handtekening op een boek het pronkstuk. Is die mogelijkheid er niet, dan is het feest bij voorbaat al niet geslaagd. Zeker, we zijn fanatiek.  

De schrijvers zijn popsterren, hun handtekening op een boek het pronkstuk. Is die mogelijkheid er niet, dan is het feest bij voorbaat al niet geslaagd. Zeker, we zijn fanatiek.

We gotta catch them all, blijkbaar. Maar, waarom? Wat maakt een penstreep in een boek zo waardevol? Joost Zuijderduijn van Nerdy Geeky Fanboy weet het haarfijn uit te leggen. ‘Een handtekening geeft veel meer waarde aan je boek, je koppelt er meteen de herinnering aan dat je die bepaalde auteur gesproken hebt. Dan komt er nog bij dat young adults vaak tegen schrijvers opkijken. Fysiek bewijs hebben van een ontmoeting is dan gewoon leuk.’ Kijk, dat begrijpen we maar al te goed.  

Dat fysieke bewijs kan in allerlei soorten en maten komen. In je boek, op een post-it, foto of gewoon op je onderbroek. Je wat? Jep, volgens Joost kan dat gewoon. Het onderbroekenverhaal, noemt-ie het. En die is heel grappig gestart. ‘Tijdens YALfest zag Becky Albertalli (ja, die van Simon Vs.) me twee dagen achter elkaar met een coole onderbroek aan van Zweinstein en Pokémon. Op de derde dag vroeg ze via social media of ik nog meer coole onderbroeken had. Die had ik niet, en dus besloot ik er een mee te nemen naar de signeersessie. Becky noemde haar handtekening op het stukje stof een mijlpaal in haar carrière. Sindsdien laat ik alle auteurs zo’n krabbel zetten op de beruchte broek.’  

Joost met auteurs Tom Ellen en Lucy Ivison (van Lobsters) en zijn onderbroek

En dan is er ook nog Instagram. Want waar een trend is, is dit sociale medium. Uit de app blijkt dat we meer handtekeningen dan geld sparen. Zoek je op de hashtag #signedbooks, dan vind je maar liefst 7700 foto’s van gesigneerde boeken. Net als het Disneyboekje van vroeger, zet je ze dus niet alleen in de kast, maar kun je er ook mee pronken bij je nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. Emmy van Ruijven van Zon en maan durft te zeggen dat ook dit mee kan spelen. ‘Misschien heeft het ook wel te maken met een beetje pochen. Kunnen zeggen dat je die ene auteur hebt mogen ontmoeten. Trots zijn op het feit dat je boeken leest en de auteur kunnen laten zien dat je genoten hebt van zijn of haar werk.’  

Nu kun je natuurlijk niet wachten om je kompas erbij te pakken en op zoek te gaan naar de eerstvolgende signeersessie. Heb je een evenement én bijbehorend auteur gevonden, maar heb je het desbetreffende boek nog niet gelezen? Geen probleem, ook daar hebben wij young adults de perfecte oplossing voor. Gewoon kopen! Volgens Joost is dat volkomen normaal. ‘Het is heel begrijpelijk dat veel young adult-lezers handtekeningen willen van auteurs. Als er iemand tussen zit waarvan ik het boek nog niet gelezen heb, dan heb ik toch de neiging om het te kopen. Ja, ook als ik het boek nog niet gelezen heb.’  

Of dat hele handtekeningen jagen uit de hand gelopen is? Ja, een beetje wel. Maar daar hebben young adults de juiste redenen voor. Dat het iets toevoegt aan een boek bijvoorbeeld, en dat je het als een herinnering kunt koesteren (of ermee kunt pochen op Instagram, natuurlijk). Dat het langer standhoudt dan Pokémon Go, daar zijn we van overtuigd. Want samen uren in de rij staan voor zo’n speciale krabbel, dat maakt het leven toch net dat beetje mooier. Niet alleen voor de lezers, maar ook voor de auteurs en de uitgevers. En daar kan niets tegen op.      

Meer artikelen van Bente lezen? Je vindt ze hier.