Hebban bespreekt: Alter ego van Emelie Schepp
Recensie: Schepp heeft geen nood aan ‘tweede ik’
De Zweedse Emelie Schepp construeert haar serie rond officier van justitie Jana Berzelius op een intelligente manier. In beginsel bevat elk afzonderlijk deel een losstaand verhaal. Alter ego – keurig vertaald door Corry van Bree – is reeds de vijfde thriller, waarin Jana prominent in de belangstelling staat.
Erg trots op haar verleden is ze nog altijd niet; dat is behoorlijk obscuur, trouwens. Danilo Peña, haar scherprechter en doodsvijand, weet perfect wat Jana Berzelius vroeger heeft beleefd en wie ze werkelijk is. Dit alles bevalt haar helemaal niet. Ook is hij niet altijd aan de juiste kant van de wet gebleven. Twee lugubere moorden op vrouwen die eruitzien als zeemeerminnen, vormen de kiem van een spannend onderzoek.
‘Het lemmet gleed soepel door de huid van de lies, sneed door weefsel en huid. Het bloed stroomde uit de wond op de tafel en vervolgens op de vloer. Ik sneed langzaam in de binnenkant van het dijbeen en langs de knie naar de enkel.’
Wanneer Danilo de enige persoon schijnt te zijn – de reddende engel – om de meedogenloze moordenaar te helpen vatten, is Jana verplicht een beroep te doen op Peña. Samen met de equipe van rechercheur Mia Bolander en inspecteur Henrik Levin moet ze keihard aan de bak. De klok tikt immers genadeloos verder…
In de cursief gedrukte fragmenten kruipt de lezer telkens even onder de hersenpan van de dader. Het is een mooi pluspunt dat het spanningsniveau nog eens flink opkrikt. Reeds in de proloog mag je hiervan proeven; meteen zet Schepp wat extra druk op de ketel. Mondjesmaat diept ze haar belangrijkste personages verder uit, zodat je nu – eindelijk! - een duidelijker beeld krijgt over hun achtergrond. Het mysterie rond de combinatie van de harde tante Jana Berzelius en de getormenteerde Danilo Peña kan niet eeuwig blijven zweven. Het is in ieder geval wenselijk om eerst de vorige delen te hebben gelezen. Bij voorkeur in chronologische volgorde; zo hoef je niets te missen van wat voorafgaat.
‘Ze legde haar hand onbewust op de inkerving in haar nek toen ze aan hem dacht. Waarom had hij over de gebeurtenissen uit hun verleden gepraat? Dat had hij nog nooit gedaan. Niet op deze manier. Wat wilde hij?’
Als schrijfster gaat Schepp er met sprongen op vooruit. Zowel qua structuur en inhoud, als qua taal en stijl. Jazeker, in Alter ego is een intussen door de wol geverfde auteur aan het werk. Ze zet een verbazingwekkende apotheose neer, voorzien van een uitnodigende en gigantische cliffhanger. Maar eerst tracht de lezer die dekselse puzzel in elkaar te knutselen.
In het volgende en tevens zesde deel, zou wel eens een psychologisch en emotioneel geladen explosie tussen Jana en haar opponent Danilo kunnen volgen. Wie weet. Voorlopig zit Emelie Schepp nog steeds op rozen met dit markante duo hoofdrolspelers. Ze heeft aldus geen nood aan een ‘tweede ik’.
4 sterren, door Guy
Alter ego
Emelie Schepp
uitgeverij De Fontein
oktober 2019
