Hebban bespreekt: Een brief met vlechtjes van Christian Antonini
Recensie: Recht de Mexicaanse revolutie in
De twaalfjarige Johanna Pearson wordt te midden van de burgeroorlog in Mexico door haar vader op de trein gezet terug naar Amerika. Ze zal echter reizen als brief om zo te vermijden dat ze zomaar van de trein kan worden geplukt. Met stempels op haar kleding komt ze terecht in de postwagon voor een erg lange reis. Ze sluit vriendschap met het treinpersoneel en leert zelfs de locomotief besturen, maar dan nemen Pancho Villa en zijn rebellen de trein over.
Een brief met vlechtjes (10+) neemt de lezer mee naar Mexico in 1914. Het is een verhaal vol moed, helden, idealen en gevaar. Christian Antonini schreef een onderhoudend avontuur dat doorheen een land in volle revolutie dendert en pas helemaal op het einde, als de bestemming bereikt is, weer wat afremt. Voor de Italiaanse auteur Antonini is dit zijn tweede kinderboek en het eerste dat vertaald werd. Eerder schreef hij ook een aantal romans voor volwassenen.
Centraal in dit boek staat de reis van Johanna, daarnaast loopt er een verhaallijn over Daniel, één van de soldaten onder het commando van Villa. De trein is wat de twee sporen samenbrengt. Van bij de start is duidelijk dat Johanna tijdens de lange weg niet stil zal kunnen blijven zitten. Ze kan niet goed tegen de eenzaamheid en haar pop juffrouw Petunia is niet voldoende om daar iets aan te doen. Ze probeert gesprekken aan te knopen met het treinpersoneel en sluit vriendschap met de jonge treinbeambte Chico. Ze slaagt er in een bijna uitzichtloze situatie uiteindelijk door haar vindingrijkheid en dapperheid zelfs in om Pancho Villa een handje te helpen. Daniel staat op zijn beurt redelijk sceptisch tegenover het plan van zijn generaal om naar het noorden te trekken, maar waar de mooie soldadera Valentina gaat, gaat hij ook. Zo stort hij zich in een avontuur waar hij eigenlijk tegenop zag. Wat hij niet weet is de rol die de oude Amerikaan in het konvooi speelt in de beslissing van Villa. De mooiste rol in het boek is echter weggelegd voor Roos: de locomotief. Antonini buit de setting ten volle uit en zonder het oude voertuig ging dit verhaal nergens naartoe. Nu zorgt Roos letterlijk en figuurlijk voor vaart en davert ze door het Mexicaanse landschap.
Wat dit boek zo meeslepend maakt is de opzet waarbij de lezer vanaf het eerste hoofdstuk in de actie belandt. Het is duidelijk dat Johanna meteen moet vertrekken en het sein voor vertrek kan niet snel genoeg worden gegeven. Pas daarna neemt de auteur even tijd om nader kennis te maken met de personages, maar of ze nu sympathiek zijn of niet, het is te laat, de trein is vertrokken. De plot is een mooie mix geworden tussen reisverhaal, western en avonturenroman met een vleugje historische personages op de koop toe.
Een brief met vlechtjes is een vloeiend verhaal waarbij de hoofdstukken in lengte variëren, maar er weinig dode momenten vallen te bespeuren. De tekst van Christian Antonini is vlot vertaald door Dorette Zwaans en Rianne Aarts. Het boek heeft een sterke sfeertekening en brengt de kleine dorpjes en ruige landschappen tot leven. Er zit emotie en durf in elke puf rook die locomotief Roos uitblaast.
4 sterren, door Katy
Een brief met vlechtjes
Christian Antonini
Uitgeverij La Zeta
augustus 2019
