Thriller Tiendaagse 2020 | Hebban bespreekt: Messias van Toni Coppers
Recensie: Meer dan voldoende potentieel
Toni Coppers (6 september 1961) bracht zichzelf bij het begin van de serie met commissaris Liese Meerhout op twee manieren in de problemen: Liese Meerhout werkte in de kunstsectie en die houdt zich bezig met kunsthandel, -roof en -zwendel. Daar komen echter niet zo veel moorden in voor. Nadat ze eerst uitgeleend is geweest aan de moordsectie, wordt dat haar vaste nieuwe stek. Zijn tweede probleem was de setting van de verhalen, Brussel. Alhoewel dit een bruisende wereldstad is, lustten de lezers het niet zoals hij het wilde. Daarom verschoof hij de locatie via de Vlaamse rand uit Iris is haar naam (boek 4) naar Antwerpen. Vanaf het boek Stil bloed (boek 5) werd Antwerpen de thuislocatie van zowel Liese Meerhout als van de auteur zelf.
Messias is het 17de deel uit de reeks met Liese Meerhout. In een kerk in Antwerpen vindt een schoonmaakster de parochiepriester gekruisigd over het lichaam van Christus. Kort daarna is er een hevige brand in een andere kerk en doet men een gruwelijke ontdekking in de as van de biechtstoel. Liese Meerhout en haar team staan voor een raadsel. Er zijn niet veel aanknopingspunten.
Privé kabbelt alles verder, maar er broeit precies toch wel iets. Haar vriend Matthias is het werken in het restaurant van het kleine hotel van zijn moeder een beetje zat en droomt van een eigen hoogwaardig restaurant. Liese zelf slaapt slecht omdat ze nachtmerries heeft. Of die al dan niet een voorspellend karakter hebben is af te wachten. Masson, ouderdomsdeken van het team, wordt zestig en spreekt hardop over stoppen. Hoe langer een team uit dezelfde personen bestaat, hoe geroutineerder het wordt en hoe hechter.
Dit is een van de sterkere boeken uit de reeks waarop nog geen sleet zit. Wanneer misdaden zich in de religieuze sfeer afspelen, komen de gebruikelijke motieven eerst langs. Denk aan een andere religie die zichzelf dominanter vindt of haat tegen de religie. Toni Coppers linkt het motief van de daden meestal aan een sociaal of maatschappelijk probleem. Waar het in dit boek uiteindelijk om draait komt toch als een verrassing.
Liese Meerhout is een no-nonsens mens en alhoewel ze al veel misdaadlocaties en -slachtoffers gezien heeft, is ze niet afgestompt en blijft ze menselijk. Ze is ook een verademing na de typische mannelijke inspecteurs, de ongelikte beren met een drankprobleem. Liese neemt het altijd voor haar team op, staat midden in haar team, niet erboven. Ieder onderzoek kent een dood moment, dat het vast zit, dan moet ze zich eens kwaad maken, er alleen op uit trekken om dingen te onderzoeken met gevaar voor eigen leven om de boel terug los te trekken. Je zou kunnen zeggen dat de boeken wel volgens een vast stramien opgebouwd worden, maar het stoort niet, het wordt nooit saai.
Zoals eigenlijk alle delen leest Messias heel vlot, zonder moeilijke woorden of zinnen. Het is een lust om te lezen. De dialogen lopen goed en voelen natuurlijk aan. Er worden enkele interessante personen opgevoerd, zoals Marga Willockx die in een hut in de bossen van de kolonie van Wortel woont. Zo leer je tussendoor ook iets bij over deze voormalige landloperskolonie.
Er zit nog meer dan voldoende potentieel in deze serie.
4 sterren, door Vera
Messias
Toni Coppers
Manteau
oktober 2019
