Hebban bespreekt: Nachtlied van Barbara Taylor
Recensie: Historische roman vol drama, geloof en hoop
Barbara Taylor woont in Scranton, Pennsylvania en is docente Engels. Haar debuut Sing in the Morning, Cry at Night (2014) is vertaald naar het Nederlands door Gerda Lok-Bijzet onder de titel Nachtlied (2019). Het is gebaseerd op een waargebeurde familiegeschiedenis.
Het verhaal speelt zich af in 1913 binnen de fictionele Providence Christengemeente in het mijnwerkersstadje Scranton, een stad vol rechtschapen gelovige mensen. Een enkeling raakt soms van het pad af, wat niet zo verwonderlijk is gezien de grote hoeveelheid drama waar deze mensen mee te maken krijgen. Ook de familie Morgan heeft hun portie ellende wel gehad. Baby Rose is vlak na de geboorte gestorven en kortgeleden is hun 9-jarige Daisy door een ongeluk ernstig gewond geraakt en overleden. Drie dagen bleef ze nog in leven, waarin ze constant hymnen zong.
Vader Owen vlucht in de drank, hoewel hij in de familiebijbel een belofte van geheelonthouding heeft geschreven, en wordt vervolgens het huis uitgezet. Moeder Grace raakt door haar verdriet in een depressie en laat zich leiden door een onzichtbare man met de naam Smart, tegen wie ze hardop praat. De 8-jarige dochter Violet is het kind van de rekening. Haar wordt de dood van Daisy verweten en zij gaat gebukt onder een groot schuldgevoel. Pas als ze vriendschap sluit met de Poolse Stinkende Stanley komt ze weer tot leven.
Het verhaal komt wat moeizaam op gang, mede door de introductie van de vele personages, maar daarna is het een vlot lopend en boeiend verhaal. Dit door de korte hoofdstukken en het constante wisselen van perspectief. De hoeveelheid drama in het boek is echter groot, wat de geloofwaardigheid niet ten goede komt. Het boek is in twee delen onderverdeeld. Deel een omvat de meeste pagina's en vertelt over de levens van de personages van nu, met flashbacks naar het verleden. Helaas is die overgang niet altijd duidelijk, wat voor verwarring zorgt tijdens het lezen.
In dit deel wordt ook over de vriendschap tussen Violet, Stanley en de weduwe Lankowski beschreven, wat het sterkste deel van het boek is. Van deze personages ga je onmiddellijk houden en wanneer ook zij betrokken raken bij een ernstig ongeluk, voel je de emoties die het met zich meebrengt. In deel twee krijgt het geloof, in de vorm van de bijeenkomsten van evangelist Billy Sunday, alle ruimte.
De kerk, de Bijbel en het geloof spelen een grote rol in het boek. Er worden Bijbelcitaten gebruikt, de voorkomende liedjes zijn psalmen en hymnen en een nationale baseball held die zich nu profileert als evangelist komt het stadje aandoen voor zeven weken vol opwekkingsbijeenkomsten. In huize Morgan wordt een vrouwelijke missionaris opgenomen om het gezin te helpen, maar het personage lijkt bedoeld als scherts, want ze voert werkelijk niets uit. Ze zeurt alleen maar, slaapt en eet, maar grappig is het niet. Mogelijk is dit waargebeurd, maar het voegt niets toe aan het verhaal.
Thema's als rouw, schuld, geloof en drankmisbruik zijn in dit boek net zo sterk aanwezig als naastenliefde en vriendschap, wat voor een mooie balans zorgt. De grote impact van het overlijden van een kind op een gezin is goed uitgewerkt en komt mooi over. De saamhorigheid van een stadje als Scranton is voelbaar, waarbij ook het element van een gemene roddelende, zogenaamd christelijke vrouw niet ontbreekt, wat het geheel een herkenbare en realistische setting geeft. Na een zorgvuldige opbouw van het boek valt het einde tegen. De ommekeer van Grace en Owen is te plotseling en niet volledig uitgewerkt, het 'toen was alles weer goed' past niet bij de rest van het boek en dat is jammer.
Nachtlied is een historische roman dat een goed beeld geeft van het leven in een Amerikaans mijnwerkersstadje van 1913, vol drama en verdriet naast geloof en hoop. Een verhaal over verlies, maar ook over doorzettingsvermogen en de kracht van familie en vriendschap.
3 sterren, door Marieke
Nachtlied
Barbara Taylor
uitgeverij Mozaïek
augustus 2019
