Hebban interviewt Anna van den Breemer
Het perfecte zusje
Auteur: Anna van den Breemer
Genre: thriller
De jonge patissier Gaby uit Deventer leidt een droomleven: ze runt een succesvol bedrijf, is een graag geziene gast op televisie en heeft thuis een lieve man en twee kinderen.
Opeens staat haar jeugdvriendin Anniek op de stoep. Er is een meisje vermist in hun geboortedorp en ze denkt dat Gaby’s broer weer de dader is. Gaby wordt noodgedwongen geconfronteerd met haar duistere verleden dat ze koste wat het kost voor de buitenwereld verborgen wil houden.
Gaat ze op onderzoek uit zodat ze het meisje op tijd kan redden, met als risico dat ze daarmee haar zorgvuldig opgebouwde imago om zeep helpt?
Wat maakte dat je dacht: ik ga een thriller schrijven?
Als klein meisje schreef ik al verzonnen verhalen. Het was een lang gekoesterde droom om nog een keer een fictief verhaal in boekvorm te gieten. Tien jaar geleden heb ik ook al eens een poging gedaan, maar dat manuscript is weer in een lade verdwenen. Dat was ook echt niet goed genoeg. Ik was er nu klaar voor: ik had het vertrouwen dat ik een boek kon schrijven. Ik denk dat ik aan het wachten was op het juiste moment en op een goed idee. Ongeveer tweeënhalf jaar geleden kreeg ik de eerste ingeving.
Was het spannend toen dat idee er eenmaal was?
Het spannendste moment vond ik om het aan mijn man (schrijver en programmamaker Özcan Akyol, red.) te laten lezen. Hij was de eerste lezer, nog voor de uitgever. Op dat moment vraag je je echt af 'is dit wat?'. Ergens had ik wel het gevoel dat ik iets te pakken had, maar ik hield rekening met de mogelijkheid dat hij zou zeggen: 'Schat, dit gaat hem niet worden, stop er maar mee.' Ik weet nog dat ik aan zijn lichaamshouding en blik probeerde af te lezen wat hij ervan vond, toen hij het aan het lezen was. Zenuwslopend! Ik was enorm opgelucht toen hij de eerste hoofdstukken had gelezen en zei: 'Ik vind het goed.'
Al die momenten dat je in de openbaarheid treedt, of het nu met een nieuw hoofdstuk is of met een nieuw boek in de winkels, dat blijft spannend. Bij uitgeverij Prometheus had ik al non-fictie uitgegeven, maar dit is toch iets heel anders. Ik was dan ook heel blij toen ze op basis van de eerste hoofdstukken en de plot lieten weten: hier geloven we in.
Voelt het anders om met fictie in plaats van non-fictie naar buiten te komen?
Ja, dat voelt heel anders. Natuurlijk, als ik non-fictie schrijf is het ook mijn werk en maak ik keuzes qua invalshoek en selectie, maar je vaart wel op externe bronnen. Bij dit boek was er aanvankelijk niets. Je begint blanco. Alles ontstaat uit je eigen brein, je eigen fantasie, dat voelt veel persoonlijker. Je geeft echt een inkijkje wat er in je hoofd speelt. Dat maakt het spannend, maar minstens zo leuk, juist omdat je er veel meer van jezelf in kunt leggen.
Je hebt een heel vol leven. Waar heb je de tijd vandaan gehaald?
Ik ben heel schematisch te werk gegaan. Wachten op schrijftijd of denken 'in de tijd die overblijft, ga ik schrijven', dat werkt niet. Die tijd komt er niet. Ik heb vaste momenten gecreëerd voor mezelf: op zaterdag- en zondagochtend. En vaak stond ik ook één keer doordeweeks vroeg op, zodat ik van vijf tot zeven kon schrijven. Het was wel vechten voor die tijd. Die vaste schrijfmomenten had ik nodig om het gevoel met het boek vast te houden. Maar in de randen van de dag zit ook veel denkwerk: in de auto, in de trein, tijdens het vouwen van de was …
'Dit hele milieu heeft zijn weg nog niet gevonden in de literatuur, daardoor vond ik het ook interessant. Voor veel mensen is het denk ik een vrij onbekende wereld.'
Ik was de afgelopen twee jaar wel een wat minder gezellig persoon: ik heb veel sociale dingen afgezegd. Er moest iets wijken. Anders was het me ook niet gelukt binnen twee jaar. Ik heb daarbij ook geprobeerd optimaal van de tijd die ik had gebruik te maken. Sleuren en trekken werkt niet. Ik heb geleerd om te kijken naar welke stemming ik had en daar mijn schrijfwerk op aan te passen.
Waar begon het mee, welk gegeven was er als eerst?
De allereerste ingeving betrof het hoofdpersonage: een succesvol onderneemster die alles op de rit heeft. Ze leidt een ogenschijnlijk perfect leven, maar dan komt er opeens een duister geheim uit het verleden naar boven. Kun je ontsnappen aan waar je vandaan komt?
Het idee van perfectie – en wat je laat zien van jezelf en wat niet – vormt een rode draad door het boek en het leven van hoofdpersoon Gaby.
Ik vond het leuk om te spelen met het feit dat Gaby een rolmodel is. Zo werpt ze zich op en daar heeft ze haar hele imperium als patissier omheen gebouwd. Met haar maatje meer voldoet ze niet aan de algemene norm van het zogenaamd 'perfecte vrouwenlichaam'. Voor mij was het ook een manier om haar als rolmodel krachtiger neer te zetten: waarom kijken vrouwen graag naar haar en waarom heeft ze zo’n succesvol YouTube-kanaal? Dat is omdat zij zich niet conformeert. Ze zegt: 'Ik ben gulzig, ik wil alles in het leven. Succes, carrière, lekker eten. Ik ga me niet klein laten houden.' Het is een uitvergroting van die houding: dat ze zich voor niets excuseert. Ze is ook de kostwinner.
Voor Gaby is die bewijsdrang en perfectie een methode om haar verleden te vergeten. Ze heeft voor zichzelf bepaald: er is een nulpunt. Ik vertrek en geef mijn leven vorm zoals ik het wil. Het is een mechanisme dat haar houvast biedt, maar dat ook krampachtig is. In de loop van het boek blijkt dat het verhaal dat ze zelf om haar verleden heeft geconstrueerd, niet klopt.
Haar kindertijd wordt sterk bepaald door het antroposofische gedachtegoed. Dat ken jij zelf ook van dichtbij.
Ja, dat was een persoonlijke fascinatie waar ik iets mee wilde doen. Ik ben opgegroeid in een antroposofisch milieu. Toen ik ouder werd en met andere werelden in contact kwam, heb ik me echt afgevraagd: in wat voor bubbel heb ik eigenlijk gezeten in mijn jeugd? Je moet gaandeweg bepalen hoe je je tot je opvoeding verhoudt, dat is in het boek maar ook in mijn eigen leven een thema. En als je zelf kinderen krijgt sta je opnieuw voor die keuze: wat neem je mee van vroeger, wat niet?
Dat antroposofische heb ik uitvergroot om het in een thriller te gieten, het is niet zo dat de gemiddelde antroposoof zo is als de vader van Gaby. Maar het is wel een misvatting dat vrije school 'vrij' is, dat kinderen alles mogen bepalen. Het onderwijs dat ik kreeg was klassikaal en strikt. Dit hele milieu heeft zijn weg nog niet gevonden in de literatuur, daardoor vond ik het ook interessant. Voor veel mensen is het denk ik een vrij onbekende wereld. Er zit een bepaalde dogmatisch kant in, die naar het sektarische neigt, en die kant heb ik in mijn jeugd wel om me heen gezien. Strikte opvattingen over wat goed is en wat niet, qua opvoeding, onderwijs, stiften verboden, suiker verboden. De jeugd van Gaby speelt zich natuurlijk af in de jaren tachtig, de boel evolueert natuurlijk ook en het is meer mainstream geworden.
Ben je door het schrijven nog iets nieuws over jezelf te weten gekomen?
Het onderwerp dat ik kies, vind ik dusdanig interessant of fascinerend, dat ik daar iets mee uit te zoeken heb. Schrijven is een manier om de confrontatie aan te gaan. In dit boek was dat mijn antroposofische opvoeding. Ik heb daar lange tijd een beetje omheen geleefd. Door dit boek voelde het alsof ik iets aanging. Het is niet zomaar een leuk verhaal, dan zou ik er denk ik ook niet twee jaar mijn ziel en zaligheid in kunnen leggen. Je moet wel iets hebben met een onderwerp, dat het je iets doet. Ik ben inmiddels aan mijn tweede thriller bezig en daarbij merk ik ook: ik heb hier iets mee uit te zoeken.
'Het is niet direct van "er is iemand vermoord! Bloed!", maar juist door de opbouw hoop ik dat die dreigende sfeer erin zit. Dat je als lezer voelt: hier zit iets achter …'
Ik vond het om die reden ook wel spannend om aan mijn ouders te laten lezen. Mijn vaders grote held is Rudolf Steiner, die komt er niet zo goed vanaf in het boek … Maar het is tegelijk ook een manier om daar met hen over in gesprek te gaan. Hun reactie is me alles meegevallen, ze begrijpen dat het fictie is. Mijn moeder vindt het vooral heel erg leuk. Om eerlijk te zijn weet ik niet of mijn vader het boek nu al echt uit heeft, maar zijn eerste reactie was enthousiast.
Je boek is door het grote publiek goed ontvangen. Wat is het mooiste compliment dat je hebt gekregen?
Een vrouw die onlangs iemand was verloren en door een heel zware tijd ging stuurde me een berichtje. Ze liet me weten dat ze het boek in een dag en een nacht had uitgelezen en even niet meer aan de ellende had gedacht. Dat vind ik het grootste compliment: dat je alles om je heen even helemaal vergeet. Dat je helemaal in het verhaal opgaat en het niet weg wilt leggen tot je weet hoe het afloopt.
Lees je dat soort boeken zelf ook graag?
Ja, een boek waar je ingezogen wordt, vind ik als lezer ook het lekkerst. Qua thrillers lees ik graag Camilla Läckberg. Zij creëert een heerlijke wereld. Ik ben nooit in dat gebied in Zweden geweest, maar je voelt het alsof je daar rondloopt. Daarnaast houd ik ook erg van auteurs die een bepaalde sfeer kunnen neerzetten. Een van mijn favorieten is de roman Dertig dagen van Annelies Verbeke. Er gebeurt vrij weinig in dat boek, maar de sfeer is zo sterk dat het verhaal blijft intrigeren. Ze kan alledaagse handelingen zo beschrijven dat er veel betekenis in zit, heel knap.
Wat voor sfeer wilde je creëren in Het perfecte zusje?
Er moest sowieso dreiging in zitten. Het verhaal start rustig, met de wereld waar Gaby nu in verkeert, langzaam kom je meer over haar jeugd te weten. Het is niet direct van 'er is iemand vermoord! Bloed!', maar juist door de opbouw hoop ik dat die dreigende sfeer erin zit. Dat je als lezer voelt: hier zit iets achter …
Je hebt verteld dat je al aan een nieuw boek bezig bent ... Kun je alvast een tipje van de sluier lichten?
Ik wil niet teveel verklappen, maar wat ik erover kan zeggen is dat het opnieuw een thriller wordt met een vrouwelijk hoofdpersonage. Het verhaal en de personages zijn totaal anders, maar mensen die Het perfecte zusje leuk vonden, zal dit denk ik ook aanspreken. Ik hoop opnieuw een wereld te scheppen waar je graag even in wilt blijven.
Leesfragment
Werp alvast een blik in dit thrillerdebuut van Anna van den Breemer en ga op ontdekkingstocht naar de precieze verhoudingen tussen Gaby, haar broer, jeugdvriendin Anniek en het vermiste meisje. Hieronder vind je de eerste pagina's van Het perfecte zusje.
Winactie
Motiveert dit interview met Anna van den Breemer helemaal tot het lezen van Het perfecte zusje en kun jij niet wachten om deze thriller in handen te krijgen? Hebban mag in samenwerking met uitgeverij Prometheus vijf exemplaren van het boek weggeven. Kijk snel hoe je mee kunt doen.
Auteursafbeelding: © Mark Uyl via uitgeverij Prometheus
