Hebban interviewt Christopher Paolini
Murtagh
Christopher Paolini, vertaald door Jonas de Vries en Mechteld Jansen
De wereld is niet langer veilig voor drakenrijder Murtagh en zijn draak Thoorn. Nu de duistere koning is afgezet moeten ze de consequenties ondergaan van hun – weliswaar onvrijwillige – rol in zijn schrikbewind. Ze zijn gehaat en verstoten door de samenleving.
Door het land klinken fluisterende stemmen over de broze grond en de vage geur van zwavel in de lucht. Murtagh vermoedt dat er iets kwaadaardigs in de schaduwen van Alagaësia schuilt. Dit is het begin van een epische reis door bekende, maar daarnaast ook onontdekte gebieden, waar Murtagh en Thoorn elk wapen in hun arsenaal – zowel hun kracht als hun intelligentie – moeten inzetten om een mysterieuze heks te verslaan. Een heks die veel meer geheimen heeft dan iedereen dacht.
De 'Het erfgoed'-serie speelt zich geheel af in de fictionele wereld Alagaësia. Waar begon deze wereld?
Ik las als kind veel fantasy. Ik was fan van Jeremy Thatcher, Dragon Hatcher van Bruce Coville en was gefascineerd door het idee van een jongen die per ongeluk een draak vindt. Ik begon al snel mijn eigen versie te schrijven en verder te denken over waar zo'n draak dan vandaan zou komen, in wat voor wereld deze zou leven. Deze wereld werd natuurlijk sterk geïnspireerd door de fantasy die ik las. Er zijn elfen, dwergen en draken, maar er zijn ook unieke wezens zoals de urgals en de weerkatten. Ik ben geen linguïst zoals bijvoorbeeld J.R.R. Tolkien, maar er zijn wel verschillende talen die ik bedacht heb. De oude taal is daarvan het meest uitgebreide voorbeeld, het is de taal die in het boek voor magie gebruikt wordt en ik heb hem afgeleid van het Oudnoors. Ik heb thuis hele woordenboeken vol met woorden en grammaticaregels, zo houd ik het zo consequent mogelijk. En als ik een keer een fout maak, kan ik me altijd nog beroepen op het feit dat taal niet statisch is.
Tussen het laatste deel in de 'Het erfgoed'-serie, Erfenis, en dit nieuwe, vijfde boek, zat twaalf jaar. Waarom duurde het zo lang? Wist je altijd al dat je terug zou keren naar de wereld van Alagaësia?
Dat heb ik altijd gewild, maar ik werd arrogant. De eerste vier boeken in de reeks schreef ik tussen mijn vijftiende en zesentwintigste, dat waren vormende jaren voor me. Na deze vier bestsellers had ik eigenlijk wel een afgerond verhaal en wilde ik wat anders. Ik vergat dat ik tien jaar nodig had gehad voor de outline en de plot van de 'Het erfgoed'-serie en dacht, 'ik weet nu hoe het moet'. Ik begon aan een sciencefictionverhaal: Slapen in een zee van sterren en dat heeft me zes jaar gekost. Naast arrogant ben ik namelijk ook heel koppig en ik moest en zou het afmaken. De kleine revisies losten echter mijn fundamentele problemen in het verhaal niet op en het geheel was veel te lang. Het heeft me veel tijd, frustratie en mentale inspanning gekost om zo'n lang boek helemaal te herschrijven.
'Ik wilde enkel iets toevoegen aan de reeks als er ook daadwerkelijk een verhaal te vertellen was.'
Het schrijven van Murtagh kostte heel wat minder tijd. Waar kwam dat verhaal vandaan?
Murtagh schreef ik in drieënhalve maand. Natuurlijk duurde het redactieproces langer, maar ik kon dit verhaal zo snel schrijven omdat ik vooraf een heel duidelijk plan en een roadmap in mijn hoofd had. Het begin van het verhaal zat al in de verhalenbundel De drietand, de heks en de draak. Die verhalen spelen zich af in Alagaësia en dat boek verscheen na de serie. Al snel begon ik het verhaal van Murtagh uit te schrijven. Hij is een hoofdpersonage in de 'Het erfgoed'-serie en heel belangrijk, maar tegelijk niet heel erg zichtbaar. Zijn reis en die van zijn draak Thoorn waren nog niet klaar. Ik wilde enkel iets toevoegen aan de reeks als er ook daadwerkelijk een verhaal te vertellen was, het moet bijdragen en betekenisvol zijn voor de wereld.
Had je het verhaal van Murtagh ook nodig om weer verder te kunnen schrijven binnen dit universum? Volgt er nog meer?
Jazeker, eigenlijk had ik een heel ander vijfde deel in mijn hoofd voor deze serie, maar toen ik begon met schrijven kwam ik erachter dat de tijdsprong die ik wilde maken tussen de eerste vier delen en dit nieuwe deel te veel uitleg vergde voor de lezer. Ik had Murtagh eerst nodig om verder te kunnen. Maar ik heb nog minimaal acht boeken in mijn hoofd in de wereld van Alagaësia, ik hoop dat ik de tijd ga vinden om die allemaal te schrijven.
Hoe verhoudt Murtagh zich tot de andere delen van de serie? Zou je het ook losstaand kunnen lezen?
Je zou absoluut kunnen beginnen met het lezen van Murtagh zonder de rest van de serie te kennen. Ik heb daar heel erg mijn best voor gedaan en denk ook echt dat in dit boek mijn beste schrijfwerk tot nu toe zit. Natuurlijk haal je meer uit het boek als je ook de andere boeken kent, maar ik denk dat het een mooie ingang kan zijn voor nieuwe lezers en ook prima als losstaand boek gelezen kan worden. Murtagh is een veel complexer personage dan Eragon en ook het boek is complexer. Dat komt omdat ik ouder ben geworden en meer ervaring heb opgedaan. De wereld waarin het verhaal zich afspeelt is gegroeid, rijker geworden en heeft zich ontwikkeld in al die jaren dat ik meer en meer tijd had om erover na te denken.
Wat is voor jou het belangrijkste aspect aan Murtagh?
Op een hoger niveau het terugkeren naar deze wereld en dat op een goede manier doen. Murtagh gaat op een gedetailleerder niveau in op vraagstukken die ik zelf interessant vind. Hij staat voor de keuze om aan de buitenkant van de samenleving te blijven of daar juist weer volop aan deel te gaan nemen. Zelf ben ik op het platteland opgegroeid, de dichtstbijzijnde stad was op dertig minuten rijden, maar wij hadden geen auto en ik heb thuisonderwijs gehad, dus ik vind dat interessante thema's. Het gaat voor mij ook heel erg over persoonlijke transformatie. Murtagh en Thoorn moeten hun verleden te boven komen. Mijn favoriete verhalen zijn verhalen waarin uiteindelijk alles samenkomt als een grote puzzel. Dat is zo bevredigend als lezer en dus moet ik er als schrijver voor zorgen dat elk stukje informatie nodig en nuttig is.
'Uniek aan mijn situatie is dat ik meegegroeid ben met de lezers, we zijn samen opgegroeid omdat ik zo jong begon met deze reeks.'
De 'Het erfgoed'-serie heeft enorm veel fans, hoe kijk je daar naar?
Ik had het enorme succes van Murtagh niet zien aankomen, maar ik heb de beste fandom ooit. Uniek aan mijn situatie is dat ik meegegroeid ben met de lezers, we zijn samen opgegroeid omdat ik zo jong begon met deze reeks, met sommige lezers heb ik al meer dan twintig jaar contact. De community van fans die fanfictie en kunst maken rondom mijn verhalen is gigantisch. Ik hoor ook veel persoonlijke verhalen van lezers en dat is waar je het als schrijver voor doet. Als iemand zijn kind naar een van de personages vernoemt of een tattoo neemt die geïnspireerd is op mijn verhalen, dan raakt dat mij diep.
Je zou misschien zelfs kunnen zeggen dat jouw eigen werk ook voortkwam uit fanfictie naar aanleiding van het boek van Bruce Coville?
Tot op zekere hoogte. Kunst wordt altijd geïnspireerd door eerder werk. Ik heb het copyright nodig om van mijn werk te kunnen leven, maar anderen moeten altijd de mogelijkheid hebben om erdoor geïnspireerd te raken en erop voort te bouwen, dat is alleen maar fantastisch. Ik lees de fanfictie over mijn verhalen zelf niet, maar weet dat het er is. De fan community is enorm positief en daar ben ik heel erg dankbaar voor. Hun steun is heel erg belangrijk voor me en ik wil ook de Nederlandse lezers en fans heel erg bedanken.
Leesfragment
Keer terug naar het magische Alagaësia of laat je juist voor het eerst meeslepen in de fantastische wereld van Christopher Paolini met Murtagh. Hieronder vind je alvast een sneak preview van de eerste pagina's van het boek.
Winactie
Ben jij benieuwd geworden naar deze fantasyroman waarin Murtagh en Thoorn hun verleden te boven moeten komen? Hebban mag in samenwerking met uitgeverij Boekerij vijf exemplaren van het boek weggeven. Kijk snel hoe je mee kunt doen.
Auteursafbeelding: @ Lo Hunter via uitgeverij Boekerij.
