Hebban interviewt Clare Mackintosh
Het laatste feest
Clare Mackintosh, vertaald door Lia Belt
De vakantiehuizen die Rhys Lloyd bezit aan de rand van het meer zijn een succes en op oudjaarsavond heeft hij het hele dorp uitgenodigd om champagne te drinken met hun rijke nieuwe buren. Maar rond middernacht drijft Rhys dood in het ijskoude meer.
Op nieuwjaarsdag heeft rechercheur Ffion Morgan een dorp vol verdachten. Het kleine dorp is haar thuis, dus de verdachten zijn haar buren, vrienden en familie, Daarbij heeft Ffion zelf ook zo haar eigen geheimen.
De leugens stapelen zich op en al snel is de vraag niet wíe Rhys dood wilde hebben maar wie hem uiteindelijk heeft vermoord…
Sinds haar debuutthriller Mea Culpa in 2016 verscheen, scoorde de auteur hit na hit met haar standalone boeken. Het laatste feest is anders, maar minstens even succesvol als we de enthousiaste reacties in Engeland moeten geloven. Tot verrassing van haar lezers en ook van haarzelf is het namelijk het eerste deel van een serie.
Zelf vindt Mackintosh het verhaal niet echt zo anders in vergelijking met haar eerdere titels: 'Elk boek dat ik heb geschreven wijkt af van het vorige. Ik zie Het laatste feest niet als een ommekeer of een breuk. Het enige verschil is dat dit boek niet begon met een bepaald idee, maar met een bepaalde situatie. Op Nieuwjaarsdag stond ik bij het meer in mijn woonplaats in Wales, klaar voor de traditionele nieuwjaarsduik. Er hing een mist boven het water en de berg torende hoog boven ons uit. Ik vroeg me af wat er zou gebeuren als op dat moment een lijk in het water zou drijven. Dat beeld kreeg ik niet meer uit mijn hoofd en is nu de eerste scène van Het laatste feest.'
Na een nipje van haar witte wijn vertelt ze enthousiast verder over het ontstaan van de setting. 'Tijdens de pandemie werden grenzen steeds belangrijker. In Engeland en Wales waren er verschillende regels op het gebied van COVID waardoor je de grens niet over kon en er frictie ontstond. Ik besloot een grens door mijn fictieve meer te laten lopen met een Welsh dorp aan de ene kant en een Engels vakantiepark aan de andere. Meteen was er een spanning die ik verder wilde verkennen. Op dat moment wist ik nog niet wie de dode zou zijn en wie de moord zou gaan onderzoeken.'
Persoonlijkheid
En toen was daar rechercheur Ffion Morgan. 'Vanaf het moment dat Ffion het scherm van mijn laptop binnenwandelde, hield ik van haar, haar persoonlijkheid was meteen helemaal aanwezig. Daar hoefde ik niet meer aan te sleutelen. Ze is mijn enige personage dat mijn onderbewustzijn overneemt en tijdens het schrijfproces helemaal zelf bepaalt wat ze doet. Ze verbaast me regelmatig,' vertelt Mackintosh.
'Ik heb geprobeerd om er een echt ingewikkelde puzzel van te maken, want crime-lezers zijn vreselijk slim.'
Ffion is dertig en woont na een kort huwelijk weer bij haar moeder en tienerzus. Omdat ze geen kinderen wil en haar ex wel is hun relatie stukgelopen. 'Over zoiets is natuurlijk geen compromis mogelijk. Ze is onafhankelijk, fel en lichtgeraakt en het is bijna onmogelijk om haar écht te leren kennen. Haar collega Leo Brady is echt haar tegenpool: evenwichtig en houdt zich altijd aan de regels. Hun eerste ontmoeting is bijzonder en zorgt ervoor dat de band tussen Ffion en Leo iets meer is dan alleen collegiaal.'
Mackintosh was halverwege het schrijven van Het laatste feest toen ze besefte dat het een serie zou worden, zodat ze zich meer in haar hoofdpersonage en de omgeving kon verdiepen. 'Ook de setting is zo sterk dat deze genoeg mogelijkheden biedt voor verdere titels. Dankzij het statische dorp aan de ene kant van het meer, de wisselende bewoners van het vakantiepark aan de overkant én het grote werkgebied van Ffion heb ik materiaal te over. Dit is een wereld waarnaar ik terug kan keren als auteur.'
Agatha Christie
Wie de enthousiaste reacties van haar Engelse lezers op dit nieuwste boek leest, zal zien dat de naam van Agatha Christie meerdere malen wordt genoemd. Het gezicht van Mackintosh licht helemaal op als we haar wijzen op die vergelijking. 'Dat is natuurlijk een geweldige eer. Ik groeide op met de boeken van Agatha Christie, En toen waren er nog maar … is mijn favoriete werk van haar,' laat ze weten.
'Ik wilde ook schrijven in de trant van Christie. Het laatste feest is echt een klassiek moordmysterie in de zin dat iedereen een motief heeft en de mogelijkheid had om de moord te plegen. Dat soort boeken lees ik zelf ook graag. Ik heb geprobeerd om er een echt ingewikkelde puzzel van te maken, want crime-lezers zijn vreselijk slim en laten zich niet makkelijk om de tuin leiden.'
Op de vraag of er momenteel weer een verlangen is naar cosy crime, geeft Mackintosh bevestigend antwoord. 'Het geweld en de wreedheid in de huidige thrillers heeft bij veel lezers afgedaan. Ze willen weer puzzels oplossen, zich laten uitdagen door complexe problemen en gerustgesteld worden dat alles uiteindelijk weer goed komt. Het leven biedt momenteel al onzekerheden genoeg.'
'Voor het eerst was ik me bewust van de macht die ik als schrijver had. Vanaf dat moment schreef ik voor anderen en niet meer voor mezelf.'
Impact
Hoewel de auteur altijd al wilde schrijven, was dat niet de carrière waar ze in eerste instantie voor koos. Ze heeft jarenlang bij de politie gewerkt en begon pas in 2011 als freelancer tekstschrijver. 'Toen ik klein was wist ik al dat ik verhalen wilde vertellen, maar ik wist niet dat je daar je beroep van kon maken. In mijn omgeving was er niemand die schreef, kunstenaar was of een ander creatief beroep had. We kenden dokters, winkeliers, leraren – dat soort beroepen. Als je jong bent is het belangrijk om rolmodellen in je omgeving te hebben die je laten zien wat er allemaal mogelijk is in het leven.'
Ze studeerde Frans, ging bij de politie en schreef jarenlang vooral voor zichzelf, zoals een blog over ouderschap. 'Eén blog betekende echt een ommekeer voor me, daarin schreef ik over de postnatale depressies die ik heb gehad. Een tijdje later kreeg ik een berichtje van een Australische vrouw die zelf al heel lang worstelde met postnatale depressie, maar niet onder woorden kon brengen wat ze nou eigenlijk voelde. Ze heeft mijn tekst aan haar man laten lezen en toen konden ze er eindelijk over praten. Dat had een enorme impact op mij. Mijn werk beïnvloedde ánderen. Jarenlang hadden woorden uit boeken mij geraakt, maar nu raakte ik lezers met mijn teksten. Voor het eerst was ik me bewust van de macht die ik als schrijver had. Vanaf dat moment schreef ik voor anderen en niet meer voor mezelf.'
Waarom kwam Mackintosh na haar studie Frans eigenlijk bij de politie uit? 'Ik kwam tijdens een banenmarkt per ongeluk terecht bij een voorlichting over werken bij de politie. Ik wist meteen dat dat was wat ik wilde: een baan die spannend en anders was en waarmee ik verschil zou kunnen maken in het leven van anderen,' legt ze uit. 'Het was een geweldige tijd, maar uiteindelijk bleek het werk toch wel heel moeilijk te combineren met een gezin. Ik nam een pauze van twee jaar en ging aan de slag als freelance tekstschrijver, tegelijkertijd werkte ik aan Mea Culpa.'
Het debuut betekende haar doorbraak, maar dat wilde niet zeggen dat ze er meteen al was. 'Mijn eerste versie was niet al te best, gelukkig zag mijn literair agent er vanwege de originele plot wel wat in. Ze had ook door dat ik een vlotte pen had, maar nog moest leren hoe je een boek moest schrijven,' vertelt Mackintosh. Met een lachje voegt ze daaraan toe: 'Daar ben ik door de jaren heen gelukkig steeds beter in geworden.'
Leesfragment
Sta je inmiddels te popelen om alvast een sneak preview van Het laatste feest te lezen? Hieronder vind je de eerste pagina's. Spreekt de thriller je aan? Schrijf je dan in voor de Hebban winactie.
Winactie
Maakt het interview met Clare Mackintosh je nieuwsgierig en is dit eerste deel van een gloednieuwe serie echt iets voor jou? Dan mag deze thriller niet ontbreken in je boekenkast. Hebban mag in samenwerking met Uitgeverij De Fontein vijf exemplaren weggeven. Kijk snel hoe je mee kunt doen.
Auteursafbeelding: Heledd Roberts via uitgeverij De Fontein
