Hebban interviewt Esther Verhoef
Op de bonnefooi door Frankrijk
Esther Verhoef
Niet meer jakkeren van Brabant naar de Dordogne en vice versa, maar genieten van de reis zélf. Esther Verhoef en haar man Berry proberen het, en trekken met hun honden Mel en Saar in hun zelfgebouwde camper door Frankrijk.
Rianne is in de wolken met haar nieuwe vriend Chris. Knap, vrijgevig en avontuurlijk, wat wil je nog meer? Too good to be true, waarschuwt haar vriendin, er is iets mis met die kerel. Maar Rianne is van plan het ervan te nemen en stapt bij Chris in zijn camper, het avontuur tegemoet.
Je schreef een boek over op de bonnefooi kamperen in Frankrijk. Hoe is het idee daarvoor ontstaan?
Ik was op reis met mijn man Berry en de honden Mel en Saar. Onderweg ontstond het idee voor Op de bonnefooi door Frankrijk. Tijdens onze maandenlange zwerftocht door Frankrijk heb ik de grappigste en interessantste gebeurtenissen opgeschreven. Het is een onderhoudend boekje geworden, waarin je je geen moment verveelt. Heel vrolijk ook, ik krijg regelmatig berichtjes van lezers die hardop hebben moeten lachen. Het is de bedoeling dat je het met een brede glimlach dichtslaat.
Ben je altijd al een kampeerliefhebber geweest?
Nee, helemaal niet zelfs. Berry heeft in de coronatijd samen met onze dochter een oude, roestige werkbus omgebouwd tot camperbus. Het was vrij basic bedoeld, maar het een en ander liep gaandeweg uit de hand. Zonnepanelen op het dak, een hoogslaper met ledverlichting, een koelkastje en een toilet. Zelfvoorzienend dus. Ze zijn er bijna een jaar druk mee geweest. Het was een vader-dochter-ding waar ik me verre van hield, want ik heb een anti-kampeerhouding. Waarom zou je in hemelsnaam in een camper of tent slapen als je een echt huis hebt en een echt bed, of een hotel kunt nemen? Toch wist Berry me over te halen om met hem mee op pad te gaan. In eerste instantie voor een weekend, maar het werden uiteindelijk maanden. Inmiddels kun je het bijna een nieuwe lifestyle noemen, want we gaan binnenkort weer touren, einddoel is Andalusië deze keer. Zodra ik in die bus zit, voel ik me thuis en vrij tegelijkertijd.
Je was dus geen fan, maar bleek kamperen tóch leuk te vinden. Waarom bevalt het, dat rondreizen in de bus?
Vanaf de eerste nacht hebben we de geijkte camperplaatsen links laten liggen en op de meest vreemde plekken overnacht. Tussen de wijngaarden in de Champagne, naast een Gallo-Romeinse opgraving met volle maan, en ook een keer op een ontmoetingsplek voor mannen. Al kwamen we daar pas in de loop van de nacht achter. We zijn aangehouden door de politie, hebben bijzondere gesprekken met interessante Fransen gehad en kwamen onszelf en elkaar af en toe ook behoorlijk tegen op die paar vierkante meter op wielen. Daar herkennen andere mensen die reizen met hun partner zich ook vast in.
'Waarom zou je in hemelsnaam in een camper of tent slapen als je een echt huis hebt en een echt bed, of een hotel kunt nemen?'
Je vertelt over alle gemakken én alle ongemakken. Door welk ongemak zou je liever nooit meer in een camper stappen? En door welk gemak zou je morgen weer gaan?
Het gemak van onze bus is dat we een fatsoenlijk vast bed hebben, met dikke matrassen. Dat slaapt heerlijk, ook omdat het dakraam open kan en je dan ’s nachts naar de sterren ligt te kijken.
Het ongemak is dat je in dat bed moet klimmen via het aanrecht. Je moet dus wel een beetje soepel zijn, zeg maar … Eruit komen is nóg ingewikkelder.
Wat is de belangrijkste les die je geleerd hebt van het leven 'on the road'?
Een les leren klinkt niet zo bonnefooierig eigenlijk, daarbij is juist het idee dat je gewoon gáát en wel ziet wat er onderweg te zien en te ervaren is. Maar wat ik heb gemerkt, is dat je eigenlijk maar heel weinig nodig hebt. En als je langere tijd met twee honden op een paar vierkante meter hebt geslapen, gewassen, gewerkt en gekookt, kom je erachter hoe ongelooflijk luxe en groot je eigen huis eigenlijk is. En hetzelfde gaat op voor het toilet bij de McDonald's, hahaha.
In het tweede deel van het boek lezen we een spannend verhaal. Hierin gaat een vrouw op reis naar Frankrijk met haar nieuwe date, die ze amper kent. Waar kwam dat idee vandaan?
In het verhaal 'Deauville' stapt Rianne, een moeder van studerende kinderen die pas is gescheiden, in de camper van haar nieuwe Tinderdate, Chris. Hij is veel jonger dan zij, zonnebankbruin met hagelwitte tanden en heeft een man bun. Riannes vriendin waarschuwt haar, want dit kan nooit zuivere koffie zijn. Maar Rianne slaat alle goede raad in de wind. Spoiler: Rianne en Chris komen uiteindelijk in Deauville terecht.
'De realiteit is soms vreemder dan fictie, er is geen woord van overdreven.'
Dat is een mondaine kustplaats in Normandië, een badplaats voor rijke Parijzenaren waar elk jaar een filmfestival wordt gehouden en beroemde paardenrenbanen zijn. Deauville heeft iets bijzonders, het trekt me aan en stoot me af tegelijkertijd. Research en schrijven gaat voor mij altijd samen. Het scheelde dat we afgelopen jaar met de bus in Deauville zijn geweest – een walk down memory lane, want dertig jaar geleden kwam ik er vaker. Daar schrijf ik ook over in het eerste deel van Op de bonnefooi door Frankrijk.
In verschillende interviews vertel je dat je helemaal opgaat in de wereld van het verhaal dat je aan het schrijven bent. Bij dit boek lijken de echte wereld en de verhaalwereld door elkaar te lopen. Hoe was dat?
Het eerste, persoonlijke deel van Op de bonnefooi door Frankrijk, is allemaal waargebeurd. De realiteit is soms vreemder dan fictie, er is geen woord van overdreven.
'Deauville', het tweede deel, is een spannend verhaal. Verrassend, maar nergens eng of naar; ook mensen die helemaal niet van thrillers houden kunnen het lezen.
Met Op de bonnefooi door Frankrijk wilde ik een leuk, gezellig en vooral ook vrolijk boek schrijven. Daar hebben veel mensen behoefte aan nu. En ik dus net zo goed. Wat jij bij wijze van spreken in een middag uitleest, daar heb ik een halfjaar of langer intensief aan geschreven. Ik kan mijn hoofd niet uitzetten, sta ermee op en ga ermee naar bed, en de vibe van het verhaal draag ik dan ook die hele periode in me mee. Alleen al daarom was Op de bonnefooi door Frankrijk een heerlijk project: ik werd er zelf ook vrolijk van.
Komt er een vervolg op dit boek?
Ik hoop het, want Berry en ik zijn nog lang niet uitgezworven.
Tot slot, heb je nog een leestip voor je fans als ze je nieuwe boek uit hebben?
Ik lees vooral non-fictie. Drie boeken die ik warm wil aanbevelen omdat ze mij nieuwe inzichten hebben gegeven over onderwerpen die ons allemaal aangaan: Traumasporen van Bessel van der Kolk, Plantkracht van Wouter en Joris Bijdendijk en Het verborgen leven van bomen van Peter Wohlleben.
Leesfragment
Sta je inmiddels te popelen om alvast een sneak preview van Op de bonnefooi door Frankrijk te lezen en te proeven van de belevenissen van Esther, Berry en hun honden? Hieronder vind je de eerste pagina's.
Maak kans op Op de bonnefooi door Frankrijk!
Ben je na dit interview geïnteresseerd geraakt in de reisanekdotes van Esther Verhoef en het bijbehorende verhaal 'Deauville'? Dan mag dit boek natuurlijk niet ontbreken in je boekenkast. Op Hebban maak je, in samenwerking met de auteur en uitgeverij Ambo|Anthos, kans op een exemplaar van Op de bonnefooi door Frankrijk. Reageer (voor 20 januari) onder dit artikel met jouw motivatie en wie weet valt het boek bij jou op de deurmat: waarom zou jij Op de bonnefooi door Frankrijk willen lezen?
Auteursafbeelding: © Noortje Dalhuijsen
