Hebban interviewt Hebban Debuutprijs-genomineerde Inez de Goede
Droomhuis
Inez de Goede
In Droomhuis zoekt Lot een verklaring voor haar angsten. Ze reist terug naar het huis in Frankrijk waar ze met haar moeder en stiefvader woonde om de gebeurtenissen uit haar jeugd te ontrafelen en de confrontatie met zichzelf aan te gaan. Kan zij in het reine komen met zichzelf en met haar moeder, Mara, van wie ze als klein meisje gescheiden werd omdat Mara jarenlang was opgenomen in een psychiatrische inrichting?
Tegelijkertijd vertelt Droomhuis het verhaal van Mara, die met haar dochter en nieuwe partner eind jaren zeventig naar Frankrijk emigreert om een nieuw bestaan op te bouwen, vastbesloten om te genezen. Maar is zij zó met zichzelf bezig dat ze niet doorheeft dat haar dominante man wel erg veel tijd met zijn stiefdochter doorbrengt?
Triggerwaarschuwing: in dit interview komen kindermisbruik en partnergeweld aan bod.
Heel gek en totaal onverwacht, zo noemt Inez de Goede de nominatie voor de Hebban Debuutprijs 2024. 'Mijn boek kwam in januari vorig jaar uit,' vertelt ze. 'Ik dacht dat het in het eerste jaar zou moeten gebeuren, dus ik had niets meer aan nominaties of aandacht verwacht. Dat ik de shortlist gehaald heb is een complete verrassing. Daarbij weet je ook niet wat je moet verwachten als je voor het eerst een boek schrijft. Ik heb vooral geprobeerd het verhaal zo goed mogelijk op te schrijven, daarna kon ik alleen maar hopen dat het werd opgepikt. Ik kreeg dan ook echt een warm gevoel van de recensies op Hebban. Dat lezers de moeite nemen om in een lang stuk te beschrijven wat ze van het boek vonden, vond ik echt cadeautjes.'
Een leven vastgelegd
Droomhuis vertelt het verhaal van Lotje, die op jonge leeftijd met haar moeder en stiefvader vanuit Nederland naar het platteland van Frankrijk verhuist. Het verhaal is daarmee voor een groot deel gebaseerd op het eigen leven van De Goede. 'Als kind was ik al bezig met schrijven,' vertelt ze over het ontstaan van de roman. 'Op mijn zevende kreeg ik mijn eerste dagboekjes. Altijd heb ik stukjes van mijn leven vastgelegd. Van jongs af aan dacht ik al: "Als ik later groot ben, schrijf ik een boek over wat ik heb meegemaakt." Pas toen mijn dochter geboren werd, vierentwintig jaar geleden, besloot ik er echt voor te gaan zitten.'
LEES VERDER / Dit is de shortlist van de Hebban Debuutprijs 2024
De Goede begon met het opschrijven van al haar herinneringen. 'Ik had natuurlijk veel dagboekfragmenten, maar die kon ik niet een-op-een gebruiken,' vertelt ze. 'Ik begon daarom met het uitgebreider opschrijven van alle herinneringen. Ik had mezelf een kantoortje gegund. Terwijl de baby bij mijn man was, ging ik elke dag een aantal uur daarnaartoe om te schrijven. Ook ben ik een paar keer teruggegaan naar de plek waar ik als kind ben opgegroeid. Ik heb mensen ontmoet van vroeger en veel foto's gemaakt. Dat alles was de basis voor een kinderverhaal, maar ik liep vast.'
'Het misbruik liep als een rode draad door alles heen.'
Niet wat het lijkt
Eenmaal in Frankrijk raken Lotje en haar moeder Mara al snel in de ban van het leven op de oude boerderij, dicht bij de natuur en vol van beloftes over de dieren die ze zullen krijgen. 'Als kind was ik echt betoverd door het leven in Frankrijk,' vertelt De Goede. 'Dat sprookjesachtige wilde ik overbrengen door het verhaal in een rustig tempo te vertellen. Natuurlijk wilde ik ook spanning opbouwen naar het einde, dus al gauw laat ik doorschemeren dat er ook wat duisters aankomt.'
Het leven op de boerderij mag voor Lotje dan een sprookje zijn, maar de tijd die ze op school moet doorbrengen is een ware kwelling. 'De lagere school in Frankrijk was in het echt net zo vreselijk als ik in het boek beschrijf,' zegt De Goede. 'Ik ging altijd met angst naar school, maar ik geloofde dat mijn stiefvader me zou beschermen tegen het schreeuwen en slaan van de meester.'
LEES VERDER / Hebban interviewt Hebban Debuutprijs-genomineerde Valentijn de Heer
Toch is het niet de meester tegen wie Lotje beschermd moet worden. Tussen de regels door wordt duidelijk dat er thuis gevaar op de loer ligt en dat 'papa' haar misbruikt. 'Als kind en als puber heb ik het misbruik door mijn stiefvader altijd ontkend,' vertelt De Goede. 'Om die reden was dat aanvankelijk ook helemaal geen thema in het boek. Ik wilde vertellen over alle andere dingen die ik had meegemaakt, zoals emigreren naar Frankrijk, opgroeien in een andere cultuur. Maar het misbruik liep als een rode draad door alles heen. Pas toen ik ouder werd, en vooral rond de tijd dat ik voor het eerst zwanger werd, kon ik het niet langer ontkennen. Ik had heftige dingen meegemaakt in mijn jeugd en daar wilde ik iets mee. Ik wilde het omzetten in iets positiefs, in een kunstwerk.'
De juiste vorm
Jaren na haar eerste poging deed De Goede mee met de National Novel Writing Month, de maand waarin je wordt uitgedaagd om een boek te schrijven. 'Een vriendin wees me erop en ik besloot het te proberen,' vertelt de auteur. 'Binnen die maand is de oerversie ontstaan van wat Droomhuis nu is. Pas toen ik de stem van Mara vond, wist ik dat ik de juiste vorm had gevonden om het verhaal te vertellen. Door die stem te combineren met de stem van Lot als kind en van haar als volwassene, viel alles op z'n plek.'
LEES VERDER / Dit is de vakjury van de Hebban Debuutprijs 2024
Uitgebreide gesprekken met haar moeder waren niet nodig voor De Goede om het personage van Mara uit te diepen. 'Natuurlijk heb ik wel met haar gesproken over hoe sommige dingen vroeger gegaan zijn,' zegt ze, 'maar naar ons gezamenlijke verleden hoefde ik niet te vragen. Dat herinnerde ik me zó goed. Voor zover herinneringen betrouwbaar zijn natuurlijk ... Ik heb me als auteur wel vrijheden veroorloofd, want het zou een roman worden en geen memoires.'
Daarmee is het schrijfproces ook echt een schrijfproces geweest en geen therapeutische verwerking. 'Wat ik heb meegemaakt heb ik al eerder verwerkt met hulp van een psycholoog en de tijd,' legt De Goede uit. 'Het boek schrijven had wel als effect dat ik meer compassie voor mijn ouders ging voelen. In de eerste versie was ik nog behoorlijk boos op Mara, maar ook van haar moest ik een personage zien te maken waar je nieuwsgierig naar blijft. Tijdens het herschrijven werd ik gedwongen om ook naar haar motivatie te kijken: waarom deed zij wat ze deed? Haar gedrag, haar keuzes, haar psychische kwetsbaarheid; die kwamen ook allemaal ergens vandaan. Door in haar kant van het verhaal te duiken, ben ik veel milder geworden naar mijn moeder toe. Ook naar mijn vader ben ik heel anders gaan kijken, die was nog heel jong toen hij mij kreeg. Ik vond het bijzonder dat ik die compassie ging voelen en ben er heel blij mee. Met boos blijven, heb je alleen jezelf maar.'
Eerlijke blik
De nieuwe, eerlijke kijk op haar jeugd heeft uiteindelijk voor heling gezorgd. 'Pas wanneer je als volwassene echt durft te kijken naar wat er in het verleden is gebeurd, als je je daar niet meer tegen verzet, dan komt er rust over je,' zegt ze. 'In het boek wilde ik ook laten zien hoe anders ik als kind naar mijn stiefvader keek dan dat ik als volwassene doe. Ik zag hem echt als de man die voor mij en mijn moeder zou zorgen. Ik was dol op hem en dat is nog heel lang zo gebleven, ook na zijn dood. Dat ik anders over hem ging denken, dat heeft nog heel lang geduurd. Tegelijkertijd wilde ik lezers de boodschap meegeven dat je een mooi en gelukkig leven kan hebben, ook als je heel nare dingen in je jeugd hebt meegemaakt. Hoe zwaar het vroeger ook was, het komt vaak ook goed.'
LEES VERDER / Hebban interviewt Hebban Debuutprijs-genomineerde Maral Noshad Sharifi
Niet alleen met De Goede zelf is het goed gekomen, maar ook met haar liefde voor Frankrijk. 'Toen ik in Frankrijk woonde als kind had ik wel een haat-liefdeverhouding met het land,' zegt ze, 'maar eigenlijk voel ik alleen maar liefde voor Frankrijk. Als je een tijd in het buitenland hebt gewoond, dan kruipt het hoe dan ook een beetje onder je huid. Ik heb destijds zo mijn best gedaan om te integreren, om de taal en gebruiken te leren, dat ik me ook echt een beetje Frans voel. Daarom hebben we vijf jaar geleden een huisje gekocht in Frankrijk, vlak bij de plek waar ik als kind woonde. Heel soms overvalt een somber gevoel me als ik in mijn oude buurt rondrijd, maar de enorme waardering voor de mensen, de taal en de cultuur is gebleven.'
'Dat ik anders over hem ging denken, dat heeft nog heel lang geduurd.'
In strijd met tijd
De Goede heeft de smaak te pakken en voelt de motivatie voor een tweede roman. 'Sinds ik kon schrijven, schrijf ik al en dat is niet verminderd,' vertelt ze. 'Toen ik het manuscript voor Droomhuis had ingeleverd zal ik vol adrenaline en energie om aan iets nieuws te beginnen, maar het gaat wel even duren voordat het af is.'
LEES VERDER / Hebban interviewt Hebban Debuutprijs-genomineerde Ramy El-Dardiry
Ze werkt namelijk niet alleen als schrijver, maar ook als manager en beeldend kunstenaar. 'Mijn tijd goed verdelen is een enorme strijd, je kan niet alles tegelijk doen,' legt ze uit. 'Het boek heeft enorm veel energie opgeslokt, waardoor ik weinig tijd had om te tekenen of wollen poppen te maken. In het najaar ga ik als manager mee op theatertour en gaat veel van mijn tijd daarnaartoe. Gelukkig kan schrijven altijd wel ergens tussendoor, maar wanneer ik weer écht aan mijn tweede boek kan gaan zitten weet ik nog niet.'
Voor de tussentijd heeft De Goede wel een leestip. 'Nora van Colm Tóibín is echt een aanrader,' zegt ze. 'Het is een wat ouder boek dat ik ooit vond in een boekenkastje op straat in Amsterdam, maar ik heb het recent gelezen. Het is een boek waarin niet zoveel gebeurt qua plot, maar toch leest het als een tierelier. Bovendien is de vertaling waanzinnig goed, een pluim voor vertaler Anneke Bok.'
Genomineerden bij Met het Oog op Morgen
Deze zomer zijn alle vijf genomineerden voor de Hebban Debuutprijs 2024 in de weken voorafgaand aan de uitreiking te gast in het programma Met het Oog op Morgen op NPO Radio 1. Op woensdagavond 4 september wordt Inez de Goede geïnterviewd. Wie de winnaar van de negende editie van de Hebban Debuutprijs wordt, zal tijdens het Debutantenbal bekendgemaakt worden op 7 september. Bekijk het programma en koop je kaarten via onderstaande knop.
Looplabb opens your eyes
Het Nederlandse leesbrillenmerk Looplabb is hoofdsponsor van de Hebban Debuutprijs. Looplabb en Hebban delen een gezamenlijke missie: lezers meer én met meer plezier laten lezen. En de keuze voor de juiste leesbril draagt daar zeker aan bij.
Looplabb is een innoverend brillenmerk gespecialiseerd in handgemaakte, opticien kwaliteit lees- en zonneleesbrillen voor een betaalbare prijs. En met een passie voor lezen want zo dragen alle monturen de naam van een klassiek werk uit de literatuur. Denk aan Faust, Papillon, Lolita of The George.
Looplabb leesbrillen zijn ontworpen voor mannen en vrouwen van elke leeftijd. Met een scala aan stijlen & kleuren die passen bij elke gezichtsvorm. Kortom een leesbril waarmee je gezien mag worden!
Auteursafbeelding: © Adrie Mouthaan via uitgeverij Orlando
