Hebban interviewt S.A. Cosby
Vlijmscherpe tranen
Auteur: S.A. Cosby
Vertaler: Henk Moerdijk
Genre: Thrillers
Het is vijftien jaar geleden dat Ike Randolph de gevangenis uit liep en sindsdien is hij niet meer in aanraking gekomen met de politie. Maar wanneer twee agenten voor zijn deur staan, weet Ike dat hij als zwarte man op zijn hoede moet zijn.
Ike krijgt het bericht dat elke vader vreest: zijn zoon Isiah en zijn witte echtgenoot Derek zijn vermoord. Hoewel Ike de geaardheid van zijn zoon nooit volledig heeft kunnen accepteren, is hij ontroostbaar.
Ook Dereks vader Buddy Lee schaamde zich voor zijn zoons homoseksualiteit, net zoals Derek zich schaamde voor zijn vaders criminele verleden. Maar Buddy Lee zal niet rusten voor hij weet wie zijn zoon vermoord heeft.
Vastberaden om goed te maken wat ze niet konden toen hun zoons nog leefden, besluiten de twee vaders hun vooroordelen over hun zoons - en over elkaar - aan de kant te schuiven en hun handen ineen te slaan om wraak te nemen op de moordenaar van hun zoons.
Misdaadfictie in het Amerikaanse zuiden
Vlijmscherpe tranen en ook de eerdere boeken van S.A. Cosby spelen zich af in het landelijke zuiden van de Verenigde Staten. Een complexe regio waar volgens Cosby vaak misvattingen rond bestaan. 'Het Zuiden is waar Amerika begint, het is ook de plek waar Amerika gedwongen wordt om na te denken over het verleden. Als schrijver probeer ik mijn observaties over de plek die ik thuis noem te delen, een plek waar ik van houd maar waar ik ook eerlijk over kan zijn. Ik denk dat alle Zuidelijke schrijvers worstelen met de problemen van identiteit, met de geschiedenis en de slavernij. Ook mijn werk wordt diepgaand beïnvloed door de omgeving waar ik vandaan kom, maar ik zoek het ook op om deze onderwerpen te benoemen in mijn werk.'
Het schrijven helpt Cosby ook om het verleden beter te begrijpen en rekening te houden met de gehele geschiedenis van de regio, niet enkel met de geïdealiseerde versie waar veel Amerikanen zich aan vast lijken te houden. 'In mijn schrijven probeer ik eerlijk om te gaan met het verleden, maar ook met het heden en de toekomst. Sommige dingen die ik schrijf zijn heel specifiek voor het zuiden van Amerika, maar mensen in deze zuidelijke staten hebben meer met elkaar en met de rest van de Verenigde Staten gemeen dan ze denken. Ik vind het interessant dat de thema’s blijkbaar zo universeel zijn dat mijn boeken ook populair zijn in andere landen. Ik ben trots op mijn achtergrond maar ik ben ook trots dat ik verhalen kan schrijven, tegen deze zuidelijke achtergrond, waarmee mensen over de hele wereld een connectie voelen.'
Racisme, discriminatie en vriendschap
Cosby is ervan overtuigd dat vlotte en spannende verhalen in het misdaadgenre bij uitstek geschikt zijn om diepere, meer complexe onderwerpen aan de kaak te stellen. 'Ik zeg altijd: misdaadfictie is het evangelie voor de wanhopigen. Het is de beste manier om vragen over de mensheid, het bestaan, identiteit en raciale en seksuele voortuitgang te bestuderen. Omdat het gaat over "echte" mensen. In Amerika wordt mij vaak gevraagd wanneer ik een "echt" boek ga schrijven, een literair boek bedoelen ze dan. Ik kan alleen maar antwoorden dat al mijn boeken literaire boeken zijn, ze zijn vlot én leuk én heel serieus tegelijk.'
'Ik ben trots op mijn achtergrond maar ik ben ook trots dat ik verhalen kan schrijven, tegen deze zuidelijke achtergrond, waarmee mensen over de hele wereld een connectie voelen.'
Het een sluit het ander dus zeker niet uit, een vermakelijk boek kan evengoed literair zijn. De boeken waar Cosby zelf het meest van genoten heeft als lezer, zijn ook de boeken waar hij het meest van geleerd heeft. 'Als schrijver is het mijn eerste taak om de lezer te entertainen, ik wil allereerst een interessant verhaal vertellen. Maar terwijl je dit spannende verhaal leest, leer je tegelijk over raciale discriminatie, seksuele discriminatie, het Amerikaanse rechtssysteem en hoe bevooroordeeld dat is. Je leert ook over vriendschap en de manier waarop mensen elkaar beter kunnen leren begrijpen en accepteren als ze de conversatie onderling aangaan, misschien wel zonder dat als lezer in de gaten te hebben. Ik hoop dat het boek bijdraagt aan die gesprekken. Ik geloof echt dat boeken die conversaties vooruit kunnen helpen en dat ze mensen kunnen laten nadenken over hun eigen positie in de wereld. Het grootste compliment dat ik kan krijgen, is dat het boek iemand aan het denken gezet heeft.'
Inclusiviteit
In Vlijmscherpe tranen spelen thema’s als homoseksualiteit en discriminatie een grote rol, ook komen er personages van veel verschillende achtergronden en genderidentiteiten in voor. Cosby lacht om de vraag of dit een inclusieve thriller is. 'Ik denk dat iedereen van deze thriller kan genieten, je zou het inclusief kunnen noemen, maar ik heb het vooral geschreven om het gesprek te openen. Sommige lezers klagen dat de mannen in de eerste hoofdstukken te grof zijn, maar ik moest laten zien van hoe ver ze komen om te kunnen laten zien hoeveel ze veranderen richting het einde van het boek. De eerste paar hoofdstukken zijn moeilijk om doorheen te komen vanwege de grove taal en de grove mannen maar als je daar doorheen kunt kijken en kunt zien hoeveel ze van hun zonen hielden, dan beginnen ze te veranderen en vanaf dat moment wordt het boek inclusiever en positiever. Uiteindelijk is de boodschap: het maakt niet uit van wie je houdt, als je maar van iemand houdt en als er maar iemand van jou houdt.'
Cosby noemt zichzelf de 'luiste schrijver op de wereld' en heeft een hekel aan research omdat hij liever verhalen verzint, maar doet wel precies genoeg research om zijn verhaal realistisch te maken. 'Ik heb me voor dit boek wel verdiept in de LGBTIQ+-gemeenschap, verschillende mensen hebben mijn boek gelezen en voorzien van opmerkingen. Er zijn schrijvers die deze vorm van research slecht vinden en beweren dat ze door deze sensitivity readers niet het boek kunnen schrijven wat ze willen schrijven. Als dat waar is dan moeten ze zich misschien eens afvragen wat ze eigenlijk aan het schrijven zijn. Ik zie de sensitivity reader als een waardevolle toevoeging, als een extra redacteur wiens opmerkingen ik kan meenemen in mijn werk. Ik hoef ze niet te gebruiken, niemand dwingt me ertoe er iets mee te doen in mijn boek, maar ik denk dat als je een goede schrijver bent en je krijgt waardevolle suggesties, je die zult toepassen in je werk. Je wilt uiteindelijk het beste boek schrijven dat je kunt en als je de bewuste keuze maakt om niets met een opmerking van een sensitivity reader te doen, mag je achteraf ook niet zeggen dat je het niet wist of niet begreep.'
'Ik ben zo naïef om te geloven dat als je gedwongen wordt te praten met iemand die met jou van mening verschilt, je altijd iets gemeenschappelijks kan vinden, zolang je maar eerlijk bent.'
Gesprekken in de auto
Elk hoofdstuk in Vlijmscherpe tranen begint met mensen in een auto of een auto die ergens geparkeerd wordt, waarna het verhaal vervolgd wordt. Een bewuste en wat Cosby betreft onvermijdelijke keuze. 'We leven in een zuidelijke omgeving, het duurt eeuwen om ergens te komen. Je moet wel een auto of een truck hebben want de omgeving is niet geschikt om te lopen. De autocultuur in Amerika en zeker in het landelijke zuiden is een groot iets. Een auto is een hulpmiddel en statussymbool ineen. Toen ik zelf jong was, ging ik autoracen met mijn neven en ik herinner me vooral het gevoel van vrijheid. Het idee dat je in die auto kunt stappen en waar dan ook naartoe kunt, de mogelijkheden zijn eindeloos. Je kunt je leven veranderen en het verleden achter je laten.'
Een belangrijk element in deze autocultuur is het feit dat je vaak met andere personen voor een lange tijd aan het rijden bent, je hebt in dat geval volgens Cosby slechts twee opties: de radio aan, of praten. 'Ik heb ze laten praten, dat was een heel bewuste keuze. De gesprekken tussen de twee compleet verschillende hoofdpersonages Ike en Buddy Lee in de auto tijdens hun gezamenlijke missie helpen hen elkaar beter te begrijpen, maar ook om hun eigen rouw en verdriet te verwerken. Om vooruitgang te boeken op alle onderwerpen die in dit boek aan de orde komen, moeten er veel eerlijke gesprekken gevoerd worden en ik ben zo naïef om te geloven dat als je gedwongen wordt te praten met iemand die met jou van mening verschilt, je altijd iets gemeenschappelijks kan vinden, zolang je maar eerlijk bent.'
Leesfragment
Werp alvast een blik in de nieuwste thriller van S.A. Cosby en ga met twee vaders op zoek naar wraak voor de moord op hun beider zonen. Hieronder vind je de eerste pagina's van Vlijmscherpe tranen.
Auteursafbeelding: © Sam Santos Sauter via uitgeverij The House of Books
