Hebban interviewt Steve Cavanagh
Moorddeal
Steve Cavanagh, vertaald door Fons Oltheten
Op een donkere avond in New York City ontmoeten twee vreemdelingen elkaar bij toeval. Ze gaan samen wat drinken, en al snel ontdekken Amanda en Wendy dat ze veel met elkaar gemeen hebben. Ze voelen zich allebei alleen. Ze drinken allebei alleen. En ze zijn allebei wanhopig op zoek naar wraak op de twee mannen die hun families hebben verwoest.
Samen verzinnen ze het perfecte plan: als jij voor mij doodt, dood ik voor jou ...
Een wandeling langs de Amsterdamse grachten, gezellig eten met zijn gezin, een bezoek aan het Van Gogh Museum en boeken signeren op een beurs. De Ierse auteur Steve Cavanagh laat op zijn Instagram zien hoe hij het noodzakelijke met het plezierige combineert: hij genoot van een stedentrip met zijn vrouw en kinderen, maar daarna moest hij aan de bak op de Huishoudbeurs in de RAI. 'Het is altijd leuk om lezers te ontmoeten,' vertelt hij. 'Normaal gesproken signeer ik in boekhandels, maar het was leuk om het een keer in een andere setting te doen.'
Vlak voordat hij naar Amsterdam afreisde, was Cavanagh in Hongarije, Duitsland en Spanje voor promotie. Hij geniet ervan, waar hij ook is. 'Overal ter wereld zijn lezers blije en slimme mensen. Ze zijn gepassioneerd over boeken, vooral over thrillers, en het is altijd een groot plezier om hen te ontmoeten.' En ook al is hij op reis, Cavanagh vindt altijd tijd om te schrijven. 'Ik schrijf altijd, waar ik ook ben. Als ik promotie doe, dan schrijf ik in de ochtend of de avond na het event. Het lukt me om iedere dag in ieder geval een paar uur te schrijven.'
Ander leven
Schrijven, promotie en nog meer schrijven: het is een heel ander leven dan Cavanagh eerder leidde. Hij studeerde rechten en werkte jarenlang als advocaat. 'Toen mijn moeder plotseling overleed, ongeveer tien jaar geleden, wilde ik een boek schrijven,' vertelt hij. 'Zij was namelijk de enige persoon in mijn leven die me enthousiasmeerde voor lezen. Later moedigde ze me ook aan om te schrijven. Toen ze overleed wilde ik voor haar een boek schrijven, als eerbetoon. Ik schreef mijn eerste thriller en wilde die graag gepubliceerd hebben, want dat had mijn moeder prachtig gevonden. Ik vond een uitgever en die bood me zelfs meteen een contract voor drie boeken aan. Toen dacht ik: Ik heb drie boeken de tijd om te leren hoe je een schrijver wordt.'
En dat pakte goed uit, want er kwamen nog meer boeken. 'Ik werkte fulltime als advocaat en in de avonduren schreef ik,' zegt Cavanagh. 'Ongeveer vijf jaar geleden kwam Dertien uit en dat veranderde mijn leven. Het boek deed het erg goed en daardoor had ik de kans om mijn baan als advocaat op te zeggen. Mijn vrouw moedigde me aan om dat gewoon te doen. Ik was moe, de combinatie van het werk als advocaat, 's avonds boeken schrijven en een jong gezin was zwaar.'
Hoewel Cavanagh veel inspiratie heeft opgedaan uit zijn jaren als advocaat, mist hij zijn oude baan niet. 'Ik heb dat lang genoeg gedaan,' zegt hij. 'Ik vond het leuk om te doen, maar schrijven is leuker. En makkelijker. Ik zeg niet dat schrijven makkelijk is, maar je werkt minder uren en er zijn niet honderden cliënten afhankelijk van je. Soms ligt zelfs hun leven in jouw handen. Dat brengt een grote verantwoordelijkheid en druk met zich mee. Nu hoef ik alleen maar verhalen te verzinnen.'
'Moorddeal is mijn hommage aan Alfred Hitchcock en Patricia Highsmith.'
Eerbetoon
En verhalen verzinnen gaat de auteur goed af. Moorddeal, zijn laatstverschenen boek in Nederland, is zijn negende boek. De standalone gaat over twee vrouwen die elkaar beloven de moordenaars van hun dierbaren te vermoorden. Zo is er geen link tussen slachtoffer en verdachte, en zelf hebben ze een alibi: de perfecte misdaad. 'Moorddeal is mijn hommage aan Alfred Hitchcock en Patricia Highsmith,' zegt Cavanagh. 'Ik hou van zijn films en van haar boeken. Zij schreef Vreemden in de trein en Hitchcock maakte er een filmbewerking van. Maar Highsmith schreef ook het non-fictieboek Hoe schrijf ik een spannend boek? en daarin vertelt ze dat ze niet blij was met dat eerste boek. Ze vond dat het te veel van het toeval afhing.'
Vreemden in de trein gaat over twee mannen die elkaar ontmoeten in een trein en in gesprek raken. Een van hen wil zijn vader vermoorden, de ander zijn ex-vrouw. Ze komen op het idee om van moord te ruilen: de een doodt de vader van de ander, en die ander vermoordt de ex-vrouw van de een. Niemand weet dat ze elkaar ontmoet hebben en dat ze er ook maar iets mee te maken hebben. Cavanagh: 'Maar hoe groot is de kans nou echt dat twee mensen, die allebei iemand willen vermoorden, elkaar tegenkomen in de trein en dat ook nog gaan bespreken? Laat staan dat ze allebei bereid zijn om het echt te doen? Dus ik snapte haar punt.'
Cavanagh vroeg zich af of er een situatie kon zijn waarin zo'n ontmoeting aannemelijker was. 'Waar is het minder toevallig dat twee mensen elkaar ontmoeten en elkaar zodanig vertrouwen dat ze hun wens om te vermoorden delen? Wat als twee ouders elkaar ontmoeten, van wie allebei hun kind is vermoord? Zo kwam ik op het idee voor de praatgroep voor zulke ouders, als plek waar het zou kunnen gebeuren. Moorddeal is dus geïnspireerd op Vreemden in de trein van Highsmith, het boek wordt ook genoemd, maar ik heb er mijn eigen draai aan gegeven.'
Emotioneel boek
Rouw en gerechtigheid zijn belangrijke onderdelen van de draai die Cavanagh aan het verhaal gaf. 'De dochter van hoofdpersoon Amanda is vermoord, de politie weet wie het gedaan heeft en ze geloven dat hij opnieuw zal toeslaan,' vertelt de schrijver. 'Maar ze hebben niet genoeg bewijs om hem voor de rechter te brengen. Hierdoor raakt Amanda geobsedeerd met het idee om eigenhandig te voorkomen dat hij nog meer slachtoffers maakt. Pas als hij dood is, kan ze rust krijgen en aan haar rouwproces beginnen. Ik wilde dat de lezer zich zou afvragen wat die zelf zou doen in Amanda's situatie. Iedereen maakt in het leven ooit een verlies mee, een periode van rouw. Ik hoop dat lezers met haar meeleven. Ik hoop dat ze leren dat, als ze een dierbare zijn verloren, je nog voor altijd van ze kan blijven houden.'
Via het personage Ruth wilde Cavanagh laten zien wat er met een mens kan gebeuren als die een tevreden en gelukkig leven leidt, maar dan iets vreselijks meemaakt. 'Op een bepaalde manier denken we dat we veilig zijn, maar dat zijn we niet,' legt hij uit. 'Er kan van alles gebeuren waardoor we mentaal helemaal van de kaart raken. Ik wilde niet alleen haar mentale staat onderzoeken, maar ook die van haar man. Wat doet het met een man als zijn partner wordt aangevallen? Hij ervaart de aanval op zijn vrouw als een aanval op zichzelf. Hij voelt zich gedwongen om geweld te gebruiken om haar te beschermen. Maar geweld leidt tot meer geweld, er komt uiteindelijk niets goeds van.'
Detective Farrow is de link tussen de twee zaken. Hij onderzoekt de moord op de dochter van Amanda en de aanval op Ruth. 'Ik wilde laten zien hoe rechercheurs echt te werk gaan,' zegt Cavanagh. 'Ze zijn namelijk helemaal niet de hele dag op boeven aan het jagen, maar brengen veel tijd door met nabestaanden of slachtoffers. Als een rechercheur iemand vertelt dat diens geliefde niet meer leeft en probeert uit te vinden wie de dader is, dan is er meteen een band tussen de rechercheur en de nabestaande. Een goede rechercheur zal die band met het slachtoffer of de nabestaanden ook blijven eren.'
'In een standalone weet de lezer niet wat er gaat gebeuren en dat maakt het leuk om te schrijven.'
Leerzame standalone
Moorddeal was daarmee een emotioneler boek voor Cavanagh dan zijn gebruikelijke 'Eddie Flynn'-boeken. 'In een "Eddie Flynn"-boek zijn er altijd elementen die terugkomen,' legt hij uit. 'De lezer weet dat er iets gaat gebeuren, dat er een onderzoek en rechtszaak komen, dat Flynn zijn geintjes uithaalt. Maar in een standalone weet de lezer niet wat er gaat gebeuren en dat maakt het leuk om te schrijven. Tegelijkertijd leer ik ook veel van een standalone, wat ik dan weer mee terug kan nemen naar de serie.'
Geluid is een voorbeeld van zo'n leerzaam element. 'Moorddeal begint met Amanda die met een pistool de metro instapt om de verdachte van de moord op haar dochter te doden,' legt hij uit. 'Ik gebruikte het geluid van de metro als een tikkende klok. De geluiden die de metro maakt bouwen op naar een intens moment. Zo heb ik geleerd dat het beschrijven van geluid ook een manier kan zijn om spanning op te bouwen.'
Verknipt
Het volgende boek van Cavanagh is weer een 'Eddie Flynn'-thriller. En opnieuw speelt het verhaal van de Ierse schrijver zich af in de Verenigde Staten. 'Ik schrijf over wat me bang maakt,' zegt Cavanagh, 'en het rechtssysteem in de VS is angstaanjagend. Soms gebruik ik waargebeurde voorbeelden in mijn boeken, zoals van een jonge Afro-Amerikaanse man die werd opgepakt omdat hij "drugsparafernalia" in zijn bezit zou hebben. Hij had niet eens drugs bij zich, maar items die geassocieerd worden met gebruik. Het enige wat die man gedaan had was een blikje cola halen en hij kreeg daar een rietje bij. Dat rietje kon gebruikt worden om coke te snuiven, aldus de agenten. Hij moest twee jaar in hechtenis wachten op zijn rechtszaak, tenzij hij twintigduizend dollar borg kon betalen. Dat had hij niet, dus bekende hij schuld. Want daarmee zou hij na een maand celstraf vrijkomen met proeftijd, in plaats van twee jaar vastzitten om te wachten. Logisch dat hij daarvoor koos, maar daardoor raakte hij wel zijn baan kwijt, zijn appartement. Zijn leven is verwoest om niks. Met dit soort voorbeelden wil ik laten zien hoe oneerlijk het Amerikaanse systeem is, vooral als je arm bent.'
Cavanaghs volgende boek is ook weer ontstaan uit een angst. Hij geeft een tipje van de sluier: 'Het verhaal speelt zich af in 74th Street in New York, een straat waar tech-miljardairs wonen, Hollywood-sterren, mensen met oud geld. Ruby Johnson, een jonge vrouw, woonde vroeger ook in de straat. Ze werkt er nu als nanny en huishoudelijke hulp. Iedereen kent haar en vertrouwt haar, maar ze weten niet dat er iets mis is met haar. Op een avond gaat ze naar huis en is ze getuige van een moord op een van de buren. Ze kent zowel het slachtoffer als de dader. Ze belt anoniem de politie, maar geeft de naam door van een onschuldige man, iemand anders die ook in de straat woont. Ze krijgt een kans om haar eigen spel te spelen. Eddie Flynn is de advocaat van de man die beschuldigd wordt van de moord. Het idee kwam voort uit de vraag: wat als de getuige van een moord verknipter is dan de moordenaar?'
Leesfragment
Amanda en Wendy bedenken een plan om de perfecte moord te plegen. Kunnen ze ermee wegkomen? Hieronder vind je alvast een sneak preview van de eerste pagina's van Moorddeal.
Winactie
Wil jij het liefst meteen verder lezen in deze op Patricia Highsmith geïnspireerde pyschologische thriller? Hebban mag in samenwerking met uitgeverij Luitingh-Sijthoff vijf exemplaren van Moorddeal weggeven. Kijk snel hoe je mee kunt doen.
Auteursafbeelding: © M Kelly via uitgeverij Luitingh-Sijthoff.
