Leesclubs /

Hebban Leesclub | De muze

op 23 mei 2017 door Hebban Crew

'De muze' is het tweede boek van Jessie Burton, die in Nederland en België bekendheid verwierf met haar erg goed onthaalde debuut ‘Het huis aan de gouden bocht’. Een aantal leesclubdeelnemers had het debuut gelezen en verwachtte opnieuw een mysterieus, indringend verhaal. En dat kregen ze ook!

Dit eindverslag is van de hand van leesclubcoördinator Sigried Lievens.

Over het boek

Jessie Burton schreef Het huis aan de Gouden Bocht, een roman over een poppenhuis in zeventiende-eeuws Amsterdam. Het werd een wereldwijde bestseller. Ze is nu terug met De muze, waarvoor ze zich liet inspireren door een schilderij van Goya dat in het Prado te Madrid hangt. Vier vrouwen die met elkaar verbonden zijn door een alles verstikkend geheim.

Het verhaal speelt zich af in het chaotische Spanje van de jaren dertig en het zinderende Londen van de jaren zestig, rond vier hoofdpersonen. Het is een verleidelijke, opwindende, spannende roman over ambitie en identiteit, over liefde en obsessie, authenticiteit en bedrog.

Bijzondere opening

Hoewel De Muze een vlot leesbaar boek is, is het alles behalve een eenvoudig verhaal. Enerzijds speelt het boek zich af tijdens twee aparte periodes en locaties, namelijk in 1936 in Spanje en dertig jaar later in Engeland. Anderzijds zijn ook de personages behoorlijk geheimzinnig en zijn er verschillende interpretaties mogelijk voor hun handelingen en de keuzes die ze maken. Ideaal voer voor een leesclub dus!

Het eerste dat opvalt aan het boek is de prachtige cover die verschillende elementen uit het verhaal bevat. Het tweede is de openingsscène van het boek. Heleen schrijft:

‘Het boek begint met de mooie openingszin “We krijgen niet allemaal wat ons toekomt…” en gaat m.i. over hoe inspiratie door een persoon of verhaal je talent tot leven brengt en dat leven gevormd wordt door toeval, kansen en keuzes.’

Omdat de openingszin na het lezen van het boek een extra dimensie krijgt, wordt deze uitvoerig besproken in de leesclub.

Onderlinge relaties

Er is ook heel wat te zeggen over de personages en hun onderlinge relaties. De broer-zusrelatie tussen Isaac en Teresa lijkt te steunen op loyaliteit en zorg voor elkaar, maar tegelijk hebben ze geheimen voor elkaar die catastrofale gevolgen hebben. De driehoeksverhouding tussen Isaac, Olive en Teresa is zo mogelijk nog complexer. Ze hebben afwisselend de touwtjes in handen, maar de meeste deelnemers zien vooral Teresa als het personage dat het meeste manipuleert en de gebeurtenissen naar haar hand probeert te zetten.

Hoewel de verhaallijn van 1967 op het eerste zicht uit een volledig nieuwe set personages lijkt te bestaan, gedragen ook zij zich mysterieus en lopen de verhoudingen evenmin vlot. Centraal staat Odelle, die graag schrijfster wil worden. De meeste deelnemers voelen voor haar veel sympathie. Het is een rustige en bescheiden jonge vrouw, die moedig in het leven staat en zich niet zomaar weg laat schuiven. Het schilderij dat ze ontdekt vormt de rode draad tussen de twee verhaallijnen. Door Odelle’s fascinatie voor haar werkgever, Quick, ontrafelt ze uiteindelijk het geheim van het schilderij.

Dynamisch

De twee verhaallijnen hebben een andere dynamiek en zorgen ervoor dat de aandacht van de lezer van begin tot einde scherp blijft. Toch hebben de meeste deelnemers even moeten wennen aan de sprongen tussen de twee verhaallijnen. Zo zegt Marieke:

‘Het verhaal was even inkomen, en toen ik net lekker op weg was met Odelle kwam de sprong in de tijd naar het verhaal van Olive en haar familie. Best irritant, maar eenmaal ondergedompeld in die nieuwe verhaallijn was de afwisseling tussen beide verhalen fijn om te lezen, en bleek het nauw verbonden.’

Niemand had door hoe het einde precies in elkaar zou zitten en die onvoorspelbaarheid is een absolute troef. De mooie schrijfstijl (met metaforen waarover je kan blijven praten) in combinatie met een verrassende plot, zorgt ervoor dat veel lezers nieuwsgierig geworden zijn naar het debuut van de auteur.

Ideaal leesclubboek

Door de vele dubbele bodems bleek dit een ideaal boek te zijn om in een leesclub te bespreken. De antwoorden van andere deelnemers hielpen om nieuwe invalshoeken en betekenissen te ontdekken. Agnes vat het als volgt samen:

'Dit boek smaakt naar meer van Jessie Burton! De twee verhaallijnen maken dit boek tot een heerlijk spannend verhaal waarin langzaam de ware toedracht wordt ontrafeld. Een boek om in te kruipen en uiteindelijk met tegenzin maar voldaan weer uit te komen. Ik heb genoten! Erg leuk en leerzaam om dit boek in een leesclub te hebben gelezen, het geeft het boek veel meer diepgang en ik heb geleerd dat de eerste zinnen nog weleens het nalezen waard zijn!'