Leesclubs /

Hebban Leesclub | De stad van spiegels

op 26 mei 2017 door Hebban Crew

'De stad van spiegels' is het vuistdikke sluitstuk van de Oversteek trilogie van Justin Cronin. Een club enthousiaste lezers die zich eerder waagde aan de andere delen, leefde massaal toe naar de finale. Voldeed dit aan hun verwachtingen?

Dit eindverslag is van de hand van leesclubcoördinator Karina Hoekerswever.

Over het boek

Justin Cronin schreef met De stad van spiegels het sluitstuk van zijn Overstreek trilogie. Het is stil geworden in de wereld. De Twaalf zijn vernietigd en de honderd jaar durende heerschappij van het duister is voorbij. Langzaam komen de overlevenden weer tevoorschijn, vastbesloten om een nieuw bestaan op te bouwen, en te dromen van de toekomst.

Maar ergens ver weg, in een dode stad, wacht hij af. De Nul. De Eerste. De vader van de Twaalf. De haat die ontbrandde door zijn transformatie laait opnieuw op. En de enige manier om dit vuur te doven is het doden van Amy, het meisje dat is voorbestemd om de mensheid te redden.

Een boek dat je raakt

Leesclubdeelnemer Marcia weet precies samen te vatten hoe het is om afscheid te nemen van deze trilogie toen zij de laatste bladzijdes van De stad van spiegels omsloeg:

Het einde van De Stad van Spiegels wist me echt te raken. Opnieuw zat ik met tranen in mijn ogen, zoals het bij de voorgaande boeken ook het geval was. Ik moet echter eerlijkheidshalve toegeven dat ik ook gedurende het rest van het boek hier en daar moest huilen of hardop heb gelachen.

Ook met De stad van spiegels wist Cronin de andere lezers te raken. Waar dit voor de meeste, onder andere Silvia van Elzelingen en Chantal vd Meij, in een heftige emotionele scène van Alicia zat noemt SusanFenna juist het moment dat Sara in het weeshuis Pim leert kennen waar de kinderlijke onschuld nog vanaf straalt. En Yonina benoemt ook de irritatie die zij voelde bij bepaalde delen doordat haar verwachting niet overeen kwam met een beeld in een door Cronin geschetst interview.

Toekomst en overleven

Waar in de eerdere delen van de trilogie het thema vaak overleven was, is vrijwel iedereen het erover eens dat ditmaal de toekomst en het leven centraal staan. Maar ook, zoals Saskia Jacobs-Labree zo mooi beschrijft, dat het leven in cirkels loopt en alles met elkaar verbonden is ook al lijkt dan in eerste instantie niet zo. Qua schrijfstijl binnen dit derde deel lopen de meningen juist uiteen. Waar M.Opheliac dit deel juist veel langzamer vond lezen is Marieke Scheers van mening dat het boek, op het gedeelte over Fanning na, las als een trein. Daar vond ze wel enige bijval in, ook Karina en Bookaddict hadden beste moeite met dit gedeelte.

Spetterende finale?

Guy Doms had gehoopt deze trilogie met een spetterende finale af te kunnen sluiten en dat is niet helemaal uitgekomen. Peggy werd volledig meegesleurd in het verhaal en ook Isabella Driesmans is de hele tijd geboeid gebleven. Zowel zij als Silvia van Elzelingen verwachten dat dit boek nog wel een hele tijd in hun hoofd zal blijven hangen.